Γιάννης Θεοχάρης
Η Έμα θέλοντας να ξεπεράσει κάποια ψυχολογικά τραύματα που τη βασανίζουν απεφάσισε να μετακομίσει.
Βρήκε ένα όμορφο σπίτι και το νοίκιασε.
Με αυτή την αλλαγή πίστευε θα ξεπερνούσε το σοκ από τη ληστεία που βίωσε πριν από λίγες μέρες και τον βιασμό της από τον ληστή.
Η κοπέλα προχώρησε τη ζωή της, ωστόσο οι αναμνήσεις έμειναν σαν βαριές σκιές μέσα της.
Γνώρισε κάποιους ερωτικούς συντρόφους, δέθηκε με κάποιον από αυτούς αλλά οι αλλαγές στη ζωή της θα συνεχίζονται, αλλαγές που δεν θα είναι πάντοτε προς το καλό!
Η Τζέϊν μετά από αρκετό καιρό και διάφορα γεγονότα βρήκε το συγκεκριμένο σπίτι άδειο, έκανε μία έρευνα αγοράς και κατέληξε πως αυτό το σπίτι της ταιριάζει απόλυτα.
Καθώς οι μέρες περνούσαν άρχισαν οι σχέσεις με τον ιδιοκτήτη του σπιτιού να γίνονται πιο στενές.
Μέσα από τις κουβέντες που κάνανε μαζί βγήκαν στην επιφάνεια κάποια ένοχα μυστικά για το συγκεκριμένο οίκημα.
Στο δρόμο για την αναζήτηση της αλήθειας,η Τζέϊν ζήτησε τη βοήθεια μίας ψυχαναλύτριας καθώς και της αστυνομίας!
Κάτι άσχημο συνέβη στο παρελθόν μέσα στο σπίτι και η νεαρή κοπέλα είχε σκοπό να μάθει όλη την αλήθεια!
Στο πλευρό της ο σύντροφός της,και ιδιοκτήτης του σπιτιού,καθώς ένα παιδί που θα έρθει στον κόσμο σε λίγο καιρό.
Αυτό δεν είναι αρκετό όμως για να ανεβάσει λίγο το πεσμένο της ηθικό.
Θα συνεχίσει να ψάχνει για την αλήθεια μέχρι τέλους!
Ομολογώ πως με τα ψυχολογικά θρίλερ δεν τα πάω ιδιαιτέρως καλά καθώς έχουν αργή εξέλιξη.
Το ίδιο υπάρχει και σε αυτό το βιβλίο, αργή ροή, αρκετά φλύαρα σημεία και ατελείωτα εμπρός-πίσω στην ιστορία που κουράζουν!
Ανά πέντε με δέκα σελίδες υπάρχουν εναλλαγές ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν... φανταστείτε πόσες εναλλαγές θα παρατηρήσετε εάν αποφασίσετε να διαβάσετε αυτό το βιβλίο των 395 σελίδων.... άπειρες!
Αυτό από μόνο του προσωπικά με κουράζει.
Σαν ιδέα,σαν σενάριο είναι καλό αλλά όχι πρωτότυπο.
Το στοιχείο που με εκνεύρισε όμως ήταν στην παρουσίαση του σπιτιού, πολλές περιγραφές εντελώς περιττές, καθώς και η φράση <<ΤΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΣΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΕΝΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΦΟΛΓΚΕΪΤ>>,που υπάρχει σχεδόν σε κάθε σελίδα!
Αντί ο συγγραφέας να γράψει απλώς "το σπίτι" γράφει όλο αυτό το κείμενο που ανέφερα παραπάνω!
Κάντε το λίγο σαν εικόνα,δεν γράφει για παράδειγμα "η Έμα μπαίνει στο σπίτι" αλλά "η Έμα μπαίνει στο διαμέρισμα στον αριθμό ένα της οδού Φόλγκεϊτ"...
Και αυτό να το βλέπετε σχεδόν σε κάθε σελίδα...
Κουράζει και τον πιο υπομονετικό αναγνώστη θεωρώ.
Δεν με ενθουσίασε αλλά ούτε με απογοήτευσε.
Κάτι μου έμεινε μετά την ανάγνωσή του αλλά σίγουρα δεν θα με ακολουθεί για χρόνια!
Και μία απορία:
Ενώ στο βιβλίο υπάρχει έντονο το "βαρύ" κλίμα με εκτρώσεις, δολοφονίες και τα λοιπά,το εξώφυλλο γιατί είναι τόσο φωτεινό;
Δεν θα έπρεπε να συμβαδίζει ο σχεδιασμός του με την ροή της ιστορίας;
(Κυκλοφορία:2017
Σελίδες:395)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου