Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ
Ο Δημήτρης, ένας νέος φτωχός, μέλος μιας επταμελούς οικογένειας, έχει ένα και μοναδικό στόχο, να γίνει πλούσιος. Στην πορεία της ζωής του η τύχη; η μοίρα; η ζωή η ίδια; κάποιος, κάτι, τον βοηθάει! Και το όνειρο του γίνεται πραγματικότητα.
Έζησα παρέα του όλα τα χρόνια εκείνα που ξεκινούν από τη γέννηση του μέχρι και το θάνατο του.Και πράγματι, ηταν μια όμορφη μα και συνάμα δραματική διαδρομή.
Ένας ποταμός, εκεί πάνω στα σύνορα μας, στη Θράκη, χωρίζει Θεους κι ανθρώπους. Ένας ποταμός, που το μόνο που κάνει, είναι να θάβει βαθιά στα λασπωμένα του νερά μυστικά.... όνειρα.... ψυχές.....!!!
Άνθρωποι βασανισμενοι και κουρασμένοι οι ήρωές του συγγραφέα, μα καθαροι και ατόφιοι, που ακολουθούν την καρδιά τους στο διάβα της ζωής τους!
Ο Δημήτρης, λοιπον, βαδίζει σε έναν δρόμο που διάλεξε ο ίδιος. Οι ερωτήσεις του πολλές, οι απαντήσεις δικές του. Καταφέρνει και ανεβαίνει σε ένα ψηλο βαθρο και δεν του λείπει τίποτα, παρά μόνο η ευτυχία! Μα είναι τόσο σημαντική η ευτυχία;Αφού έχει λεφτά, πολλά λεφτά!
Κάθε φορά που πλησίαζε κοντά της, θαρρείς κι ένα μαγικό χέρι του την έκλεβε....
Ένα βιβλίο όμορφα γραμμένο, μου θύμισε παλιά, καλή, ελληνική λογοτεχνία!!! Γλώσσα στρωτή, σύμφωνη με τα ήθη και εθιμα του 1950 εκείνης της περιοχής . Όμορφες περιγραφές με εικόνες ζωντανές που ξυπνούν θυμησες σε όσους έχουν βρεθεί σε κείνα τα μέρη. Διάλογοι ολοκληρωμένοι, απόρροιες των σκέψεων των πρωταγωνιστών! Ευκολοδιαβαστο, αλλά με μηνύματα από πάρα πολλά κοινωνικά φαινόμενα που σε κρατούν ξύπνιο και σου γεννούν πίκρα και θυμό, όπως το εμπόριο των ανθρώπων, η πορνεια, η φτώχεια, ζωές που δεν έχουν αξία μπροστά σε δολοφόνους και άρπαγες ψυχών!
Η εικόνα μιας Ελλάδας γνωστής, μέσα σε χρόνια περασμένα που άφησαν το στίγμα τους. Άνθρωποι από το πουθενά φερμένοι, που με συγκινητικό τρόπο διδάσκουν την αγνη μορφή του έρωτα και της αγάπης. Άνθρωποι που πεθαίνουν για την αγάπη!
Όλοι αυτοί οι ήρωές, φιγούρες μοναχικές, γεμάτες κακουχίες, συμμετέχουν στο βιβλίο αυτό, διεκδικώντας ο καθένας τους κι ένα μικρό μερίδιο λύπης μα κι ευγνωμοσύνης. Άπειρα τα συναισθήματα που ένιωσα για αυτους.Μερικοι ήρωες ειδικά, απαίτησαν τα δάκρυα μου, και δυστυχώς, τα κέρδισαν! Λυπήθηκα και στενοχωρηθηκα για την οποία αδικία βίωσαν μη έχοντας μερίδιο ευθύνης.
Ο συγγραφέας με σύστησε σε μυαλά απλοϊκά, με τα όποια βάρη στις πλάτες τους και στις καρδιές τους. Μεταφέρθηκα σε μια εποχή γεμάτη "κρύο" και "παγωνια". Όταν έφτασα στο φινάλε, βρέθηκα καθισμένη σε μια πολυθρόνα να κοιτάζω ένα τζάκι που μέσα του έκαιγαν δύο κούτσουρα χιαστί.
Πραγματικά, θα είστε "φτωχοί " αν δεν το διαβάσετε!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου