Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ
Ένα ακόμα βιβλιοταξίδι έφτασε στο τέλος του.Μάτια μου!!Κρίνοντας από τον εαυτό μου θεωρώ την όραση πολύ σημαντική για την ύπαρξή μου.Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάποιον με την συγκεκριμένη αναπηρία στο οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον μου για να γνωρίζω πως μπορεί να αισθάνεται ένας άνθρωπος που είναι τυφλός.
Σίγουρα πιστεύω ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους γεννημένους τυφλούς και σ'αυτούς που τυφλώθηκαν από κάποιο ατύχημα ή αρρώστια.Αυτός που γεννιέται τυφλός μαθαίνει να ζει και να επιβιώνει έτσι όπως είναι χρησιμοποιώντας άλλες αισθήσεις όπως η αφή και η οσμή.Αυτός όμως που έχει γνωρίσει το φως και χάνεται ξαφνικά στο σκοτάδι είναι πολύ δύσκολο να το διαχειριστεί.
Το βιβλίο αυτό λοιπόν μας μιλάει για τη ζωή της Λένας.Η Λένα τυφλώθηκε στην ηλικία των έξι μηνών από αμέλεια ίσως κι όχι ακριβώς ατύχημα.Σε τόσο μικρή ηλικία λοιπόν κατατάσεται στους τυφλούς εκ γεννετής.Η ζωή της στο μικρό παραλιακό χωριό που γεννήθηκε ήταν εύκολη και δεν είχε πρόβλημα να φέρεται σαν τα άλλα παιδιά.Μπορούσε ακόμα και να κολυμπάει στη θάλασσα και να κάνει βόλτες στο χωριό.Όλοι τη συμπαθούσαν!Η αδελφή της από την άλλη ζήλευε την Λένα καθώς η μάνα τους ασχολιόταν περισσσότερο με εκείνη.Με αποτέλεσμα να την ειρωνεύεται και να την κοροιδεύει.Η Λένα δέθηκε πολύ με τον Λουκά.Ένα αγόρι ένα χρόνο μεγαλύτερο της.Εκείνος έγινε τα μάτια της και περνούσαν κάθε απόγευμα παρέα.Ο φιλικός δεσμός μεταξύ τους μετατράπηκε σε έρωτα και αγάπη αλλά κανένας δεν είχε το θάρρος να το παραδεχτεί.Κάποια στιγμή λίγο πριν τα δεκαοχτώ άρχισαν να δένονται περισσότερο και να εκφράζουν τα συναισθήματά τους με αγκαλιές και φιλιά.Ένα τρίτο πρόσωπο όμως μπήκε ανάμεσά τους και τους χώρισε.Αν και δεν έγινε κάτι γιατί ο Λουκάς την αγαπούσε ,εκείνη αισθάνθηκε προδομένη και δεν τον συγχώρεσε.
Κάποιους μήνες αργότερα δέχτηκε να παντρευτεί έναν άντρα με προξενιό και έφυγε από το χωριό.Η ζωή στην Αθήνα δεν ήταν εύκολη και τελικά με τον άντρα της που ήταν κι αυτός τυφλός δεν κατάφεραν να ευτυχήσουν!
Η ζωή όμως έχει άλλα σχέδια και μετά από τριάντα χρόνια φέρνει πάλι τον Λουκά μπροστά της.Οι ρόλοι αλλάζουν αλλά τα συναισθήματα;Υπάρχουν ακόμα ή έχουν ξεχαστεί στη λήθη του χρόνου;Προσπαθούν να κρύψουν την αλήθεια από τους οικείους τους αλλά εκείνη βρίσκει τρόπο και έρχεται στο φώς.Θα είναι για καλο ή για κακό;Όταν όλα πλέον αποκαλύπτονται ποιές θα είναι οι σύνεπειες για τους ήρωές μας και πόσο δυνατοί είναι να αντέξουν σ'αυτές;Ο καθένας έχει το ρόλο του στο αποτέλεσμα.
Μπορώ να πω πως η Κα Τζιρίτα δεν επικεντρώθηκε ακριβώς στην αναπηρία ώς πρόβλημα.Καθώς η Λένα ήταν μια γυναίκα που είχε μάθει να φέρεται και να επιβιώνει μόνη της.Αρκεί να γνώριζε τον χώρο της .Νιώσαμε έντονα την έλειψη αυτοπεποίθησης όταν άρχισε να νιώθει τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα και ίσως αυτό επηρέασε την απόφασή της να μην συγχωρέσει τον Λουκά.Η ίδια αμφισβήτηση του εαυτού της και η σκέψη ότι ίσως λάθεψε δεν την βοήθησε να ευτυχήσει!Η αγάπη,ο έρωτας,η δύναμη ψυχής,ο πόνος,η προδοσία,η απάτη,η συνειδητοποίηση,η συγχώρεση και η αποκατάσταση της αλήθειας μας συντροφεύουν στο ταξίδι μας.Πόνεσα σε πολλά σημεία,ευτυχώς είχα χαρτομάντηλα δίπλα μου μετά από προτροπή κάποιων φίλων,συμπέρανα ότι δεν πρέπει να παραμένεις στην αρχική σου εντύπωση αλλά να είσαι διαλαχτική και να ακούς και την πλευρά του άλλου αφού δεν ήσουν μπροστά στο όλο γεγονός,να μην κρίνεις για να μην κριθείς και να ακούς τις παραινέσεις όσων σε αγαπούν γιατί είναι για το καλό σου.
Δεν μπορώ να πω ότι με λύτρωσε το τέλος.Μπορώ όμως να πώ ότι όλα εξελίχθηκαν ομαλά σχεδόν!!Πάντως η Λένα μου έβαλε τα γυαλιά και με έκανε να δώ τα πράγματα αλλιώς.Η ζωή αξίζει όπως και να έχει!!Δοξάζουμε τον Θεό να έχουμε υγεία και δύναμη να παλέυουμε με ότι θα συναντήσουμε στο δρόμο μας!!Το προτείνω!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου