ΤΟ ΑΓΚΑΘΙΝΟ ΣΤΕΜΜΑ

ΑΛΕΞΙΑ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ
 
Το Αγκάθινο Στέμμα αποτελεί το πρώτο μυθιστόρημα του κατά τ' άλλα πολυφραφότατου και ιδιαίτερα ταλαντούχου Θεόφιλου Γιαννόπουλου. Το πρώτο πράγμα που θα σου κεντρίσει το ενδιαφέρον κρατώντας το στα χέρια σου, είναι το πολύ ιδιαίτερο εξώφυλλο που, κατά τη γνώμη μου, παραπέμπει άμεσα στο περιεχόμενο του.
Σε συνεργασία με ένα άκρως αινιγματικό και ιντριγκαδόρικο οπισθόφυλλο, νομίζω ότι κερδίζει τον υποψήφιο αναγνώστη από τα πρώτα λεπτά.

Πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ένας καταξιωμένος συγγραφέας. Έχοντας βρεθεί σε συγγραφικό τέλμα, θα βρεθεί μαζί με έναν παλιό του γνώριμο σε ένα ιδιαίτερο ταξίδι. Σκοπός τους, να ανακαλύψουν όσα περισσότερα μπορούν σχετικά με κάποια ιερά κειμήλια που ανακαλύφθηκαν τυχαία και φαίνεται να παραπέμπουν σε πτυχές της ιστορίας του Βυζαντίου και των Σταυροφοριών άγνωστων στο ευρύ κοινό.

Ταξίδια, έρευνες, επισκέψεις σε χώρους αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, ιστορία και ανθρωποκυνηγητό, όλα μαζί συνθέτουν την πλοκή αυτού του τόσο ιδιαίτερου βιβλίου. Η αγωνία είναι διάχυτη σε ολόκληρη την πλοκή που, χωρίς να σε κουράζει, προχωράει με γρήγορους ρυθμούς παρασέρνοντας και τον αναγνώστη.

Η ανάγνωση του βιβλίου αυτού ήταν για εμένα μια μικρή όαση. Ξεφεύγει εντελώς από το συνηθισμένο μοτίβο του ιστορικού μυθιστορήματος, ενώ ταυτόχρονα έχει τρομερό ιστορικό υπόβαθρο.

Η γραφή του Θεόφιλου είναι υπέροχα λυρική, χωρίς πομπώδεις εκφράσεις, και γεμάτη από ζωντανές εικόνες. Οι 493 σελίδες του κύλησαν σαν γάργαρο νερό αφήνοντας μου ένα αίσθημα αγαλίασης και την έντονη επιθυμία να δω την ιστορία να συνεχίζεται.

Μπορώ, χωρίς φόβο και πάθος, να πω ότι είναι από τα καλύτερα αναγνώσματα που πέρασαν από τα χέρια μου τον τελευταίο ένα και πλέον χρόνο. Όσοι το έχετε ήδη διαβάσει σίγουρα θα συμφωνήσετε μαζί μου. Κι όσοι δεν το έχετε διαβάσει ακόμα... Διαβάστε το και θα με θυμηθείτε!