Ο ΥΠΝΩΤΙΣΤΗΣ

Είναι τόσοι πολλοί οι συγγραφείς και τόσα πολλά τα βιβλία τους, που είναι μαθηματικά βέβαιο πως δεν μπορεί κάποιος να τους γνωρίσει όλους. Έτσι, συμβαίνει ενίοτε, να διαβάζεις για πρώτη φορά έργο συγγραφέα που είναι και γνωστός και πολυγραφότατος, αλλά που ακόμα ο ίδιος δεν έχεις ανακαλύψει.
Αυτό συνέβη και σε εμένα με τους συγγραφείς που υπογράφουν με το όνομα Lars Keppler και τον Υπνωτιστή τους. Ένα μυθιστόρημα που έχει εκδοθεί από το 2011, έχει γίνει και ταινία, αλλά μόλις τώρα το πήρα στα χέρια μου. 

Αναμφισβήτητα είναι ένα μεγάλο έργο, αρκετά πολύπλοκο και ιδιαίτερα σκοτεινό. Ο Έρικ Μαρία Μπρακ είναι ψυχίατρος, εξειδικευμένος στον υπνωτισμό, τον οποίο εδώ και 10 χρόνια έχει πάψει να τον εφαρμόζει μετά από μία κατάσταση που δημιουργήθηκε και τον εξέθεσε επαγγελματικά. Ζει με την γυναίκα του Σιμόν και τον γιο τους Μπέντζαμιν, όταν καλείται από τον επιθεωρητή Γιούνα Λίννα να τον βοηθήσει με έναν επιζώντα έφηβο που φαίνεται να έχει επιβιώσει από μία επίθεση στην οποία κατακρεουργήθηκε σχεδόν όλη η οικογένεια του. Του ζητείται να τον υπνωτίσει, κάτι το οποίο κάνει, παρά τη σθεναρή αντίδραση του. Και αυτό αποτελεί μοιραίο λάθος...

Τελειώνοντας τον Υπνωτιστή είχα πολλά αντικρουόμενα συναισθήματα. Από την μία, είναι ένα μυθιστόρημα με πολλή δράση, με έντονες σκηνές και σκοτεινούς χαρακτήρες, αλλά από την άλλη μου φάνηκε πολύ μεγάλο σε έκταση, με αρκετές επαναλήψεις και ιδιαίτερα αναλυτικές περιγραφές σε κάποια κεφάλαια που με κούρασαν. Η δομή του είναι διαμορφωμένη έτσι ώστε στη μέση του βιβλίου να γίνεται μία εκτεταμμένη αναδρομή στο παρελθόν, δέκα χρόνια πριν τον τρέχοντα χρόνο της υπόθεσης, όπου περιγράφονται οι λόγοι για τους οποίους ο Έρικ σταμάτησε να υπνωτίζει ασθενείς του. Κατά τα άλλα είναι γραμμική η εξέλιξη του έργου. Οι χαρακτήρες δεν θα έλεγα πως με εντυπωσίασαν. Σε κάποια σημεία οι αντιδράσεις κάποιων εξ αυτών είναι εντελώς αλλοπρόσαλλες και δεν συνάδουν με την κατάσταση που περιγράφεται εκείνη τη στιγμή. Έτσι χρειάστηκε να ξαναδιαβάσω εκείνες τις γραμμές για να δω αν είχα χάσει κάτι στο ενδιάμεσο... Αυτό όμως μπορεί να είναι και θέμα μετάφρασης και απόδοσης στα Ελληνικά. Η πλοκή του όμως είναι πολύ καλή και με κράτησε σε αγωνία και εγρήγορση μέχρι τη λύση της υπόθεσης.

Οι υπογράφοντες ως Lars Kepler από ότι διάβασα, είναι ιδιαίτερα δημοφιλές δίδυμο συγγραφέων και θεωρούνται μετρ της noir λογοτεχνίας. Μπορώ να καταλάβω το γιατί μετά το τέλος του Υπνωτιστή. Δημιουργούν μία ατμόσφαιρα που υποβάλει τον αναγνώστη, τον μεταφέρει στο σκηνικό που έχουν δημιουργήσει και του κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον. Τα εγκλήματα που λαμβάνουν χώρα στην υπόθεση είναι σκληρά, ενώ αρκετά ωμά περιγράφονται κάποιες από τις ερωτικές σκηνές. Θα έλεγα λοιπόν πως είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα noir λογοτεχνίας που πολλούς, από όσους το διαβάσουν, θα συναρπάσει.