RAFAEL BLACKHEART
Ένα πρωινό ο Λουέλιν, έχοντας πάρει στο κατόπι μια αντιλόπη που ο ίδιος τραυμάτισε, πέφτει πάνω σε μια συναλλαγή ναρκωτικών. Μάλλον κάτι δεν πήγε καλά γιατί ο τόπος έχει γεμίσει αίματα και πτώματα. Όμως εκτός από αυτά, σκοντάφτει και σε μια βαλίτσα με δύο εκατομύρια δολλάρια. Την παίρνει χωρίς δεύτερη σκέψη.
Αυτό έχει σαν αλύσιδωτή αντίδραση την καταδίωξη του από έναν περίεργο επαγγελματία δολοφόνο. Τον Αντόν Σιγκούρ.
Έναν χαρισματικό επαγγελματία, με εμμονικές επαγγελματικές τάσεις και ασφαλώς πολλές υπαρξιακές αμφισβητήσεις.
Η αύρα που αποπνέει ο Σιγκούρ συμπληρώνεται από το όπλο που χρησιμοποιεί για να εκτελέσει τα θύματα του. Ένα όπλο που χρησιμοποιείται για να σκοτώνουν τα γελάδια, πριν
την σφαγή. Αθόρυβο και χυδαία θανάσιμο.
Ταυτόχρονα, το ξεκαθάρισμα αλλά και η εμπλοκή του Σιγκούρ, ξεσηκώνει τον Εντ Τομ Μπελ, έναν παλιομοδίτη εκπρόσωπο του νόμου, σερίφη της περιοχής, καθώς γνωρίζοντας τι θα επακολουθήσει προσεγγίζει την νεαρή σύζυγο του Μος, ώστε να τον ενημερώσει σε τυχόν επικοινωνία τους.
"Ο μόνος λόγος που κανείς δεν έχει δει τον Σιγκούρ είναι γιατί δεν έζησε για να το πει"
Πάει καμιά βδομάδα που το τελείωσα και δεν ξέρω αν ήταν αρκετός χρόνος για να το χωνέψω και κατόπιν να το αποδομήσω. Δεν ξέρω καν αν το ευχαριστήθηκα. Βασικά δεν είναι βιβλίο που το διαβάζεις για να διασκεδάσεις. Κανένα βιβλίο του Μακάρθι δεν είναι.
Υπάρχουν πολλές πλευρές που αφηγούνται τα κομμάτια της ιστορίας, όμως στην έναρξη κάθε κεφαλαίου ο Σερίφης και η πλευρά απο την οποία βλέπει τα πράγματα, πραγματικά κυριαρχεί. Ο λόγος του και η προοπτική είναι γερή, δεμένη σφιχτά με την εμπειρία των ετών που έχουν περάσει απο πάνω του. Έως τα τελευταία κεφάλαια όπου κλονίζεται με αποτέλεσμα να επαναξιολογεί το παρελθόν, την καριέρα του και βέβαια το μέλλον του. Όλα μέσω της υπόθεσης του Μος και του Σιγκούρ.
Επτά χρόνια χρειάστηκαν για να επανέλθει ο Μακάρθι μετά το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας των "Συνόρων"
Το ύφος του εντελώς διαφορετικό. Ώριμο όσο ποτέ.
Θα στοιχημάτιζα ότι ο Σερίφης είναι ο Μακάρθι.
Στα δικά μας τώρα:
Πλοκή που τρέχει με ρυθμούς πανικού. Ένταση σχεδόν σε κάθε γύρισμα της σελίδας. Χαρακτήρες περίπλοκοι μα σύναμα συναρπαστικοί τόσο που αξίζουν μια θέση στο πάνθεον της λογοτεχνίας. Οι διάλογοι είναι σύντομοι και φυσιολογικοί με νορμαλ λέξεις :P
Πολλά σημεία ισορροπούν τέλεια μεταξύ δράματος και μάυρου χιούμορ.
Αν μπορούσα να περιγράψω με δύο λέξεις αυτο το βιβλίο αυτές θα ήταν :
Απλότητα, μπίτσιζ.
Η αριστουργηματική μεταφορά του βιβλίου από τους αδερφούς Κοέν κέρδισε δύο χρυσές σφαίρες (Χαβιε Μπαρδέμ
και Αφοί Κοέν) και 4 όσκαρ.
Ο Τζος Μπρολίν έδειξε ότι μπορεί να παίξει. Ο Τόμι λη Τζόουνς αξεπεραστος στο ρόλο του Σερίφη. Για τον Μπαρδέμ είναι η ταινία που τον έβαλε στον αστερισμό των υπέροχων "Κακών"
Αν δεν την έχετε δει χάνετε.
Για το βιβλίο δεν το συζητώ καν.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου