Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ
29ος Αιώνας. Η διαστρική Ηγεμονία των Ανθρώπων αντιμετωπίζει μια τρομακτική απειλή, καθώς οι μυστηριώδεις Εκτοπισμένοι συγκεντρώνουν τις δυνάμεις τους πάνω από τον πλανήτη Υπερίωνα.
Λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος που θα συγκλονίσει ολόκληρο το γαλαξία, επτά προσκυνητές ξεκινούν το ταξίδι τους στους Χρονοτύμβους του Υπερίωνα, πατρίδας του Αρπακτικού - ενός αλλόκοτου πλάσματος που μοιάζει να αψηφά τα όρια του χώρου και του χρόνου.
Όλοι τους είναι αποφασισμένοι να θυσιάσουν τα πάντα για να ξεδιαλύνουν ένα μυστήριο που θα σφραγίσει τη μοίρα του σύμπαντος.
(αυτά απο το οπισθόφυλλο..)
Ο Νταν Σίμμονς είναι αυτό που λέμε ο συνήθης ύποπτος.
Προσωπικά τον αποκαλώ Χαμαιλέοντα καθώς έχει ασχοληθεί με πολλά είδη Λογοτεχνίας και σε όλα κατάφερε να βάλει την σφραγίδα του. (βλ. "Το τραγούδι της Θεάς Καλί" ή το "Ντρουντ")
Ο Υπερίων είναι μια ιστορία που χαρακτηρίζεται ως Επιστημονική Φαντασία, δομημένη έτσι ώστε να θυμίζει τις Ιστορίες του Κάντερμπερι του Τσώσερ, δηλαδής για να το κάνουμε λιανά, παράλληλα με την βασική πλοκή που αναφέρεται στο οπισθόφυλλο και που δεν είναι άλλη από το ταξίδι των επτά προσκυνητών, ενσωματώνει επτά ιστορίες που διηγούνται οι μυστηριώδεις προσκυνητές κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους.
Δεν μιλάμε για ιστορίες τύπου "να'χαμε , να λέγαμε" αλλά για ολοκληρωμένες ιστορίες που κάθε μια απεικονίζει τον χαρακτήρα του προσκυνητή αλλά και την εποχή, την παράδοση, τις συνήθειες, το σύστημα αξιών ολόκληρης της ανθρωπότητας μέσω των αιώνων.
Ακούγεται περίπλοκο αλλά πιστέψτε με ρέει σαν γάργαρο νεράκι.
Τα επίπεδα φαντασίας του Σίμμονς στέκουν ισάξια πλάι στην Μέση Γη του Τολκιεν και στο Ντιούν του πατερούλη Χέρμπερτ. Ταυτόχρονα οι ιστορίες που εγκιβωτίζονται (νταξει το τερμάτισα :P ) μας μεταφέρουν σε ένα πλήθος κόσμων που ενώ φαντάζουν μακρυνοί , τόσο σε αποσταση όσο και σε χρόνο, τελικά δεν απέχουν τόσο πολύ από τον δικό μας.
Αυτό όμως που ξεπερνά κάθε προηγούμενο, είναι αυτός ο τόσο αρμονικός συνδυασμός Θρησκείας,Πίστης και Τεχνολογίας. Εκεί ο Σίμμονς παίζει πολύ "άσχημο" τόπι.
Είναι απο τα βιβλία που μόλις πιάσεις στο χέρι σου και διαβάσεις τις πρώτες αράδες συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις διαβάσει κάτι παρόμοιο. Επαναλαμβάνω ότι παρ'όλη την "δυσκολία" του είδους αλλά και της δομής , το βιβλίο είναι αυτό που αποκαλούν οι Αγλλοσάξωνες, pageturner.
..και ενώ έχεις αγοράσει ένα βιβλίο που σε αποζημιώνει στο παραπάνω αλλά η βασική πλοκή του είναι συγκεκριμένη και περιμένεις το τέλος του ταξιδιού, το βιβλίο τελειώνει...
Όχι ..όχι δεν είναι Καβαφικός ο Σίμμονς. Το ταξίδι μετράει αλλά το ίδιο και ο προορισμός. Απλώς ο Υπερίων δεν είναι απλά ένας πλανήτης. Είναι ο Κόσμος που πρέπει ο αναγνώστης να ζήσει και να γνωρίσει πριν πατήσει το πόδι του στην επιφάνεια του.
Πριν βιώσει την Πτώση του Υπερίωνα.
Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο που θα δούμε αργότερα
(sic) καθότι δεν το έχω διαβάσει ...
Καθότι το έξυπνο πουλί από την μύτη πιάνεται ..:P
Ήθελα να βάλω και μια ατάκα από το βιβλίο αλλά
όλες βρίσκονται μέσα στις ιστορίες των προσκυνητών. Αν έβαζα λοιπόν του Ιερέα θα αδικούσα τον Κυβερνήτη. Αν έβαζα του Κυβερνήτη, θα αδικούσα τον Ποιητή.
Και αν αδικήσεις τον Ποιητή...
❤️
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου