💕Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ💕
Ζητώντας την άποψη πολλών μελών πριν ξεκινήσω την ανάγνωση αυτού του βιβλίου, αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση είναι το γεγονός ότι ήταν ίσως η μοναδική φορά που τα σχόλια των περισσοτέρων υπήρξαν διθυραμβικά.
Θεωρούσα λοιπόν ότι με τόσα πολλά θετικά σχόλια για ένα βιβλίο που αγαπήθηκε τόσο πολύ από τους αναγνώστες σίγουρα αυτό το ταξίδι θα ήταν απολαυστικό για μένα.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που για ένα βιβλίο διαβάζω τόσα θετικά σχόλια σε σημείο που έφτασα να προβληματίζομαι για την εντός εισαγωγικών αρνητική κριτική που κάνω για αυτό το βιβλίο.
Δεν μπορώ να πω ότι αυτό το μυθιστόρημα με ενθουσίασε όσο περίμενα και όσο πίστευα από τον τίτλο του αλλά και από τις απόψεις των περισσότερων φίλων.
Ίσως αν το είχα διαβάσει 20 χρόνια πριν να το είχα κρίνει και αξιολογήσει διαφορετικά για ευνόητους λόγους.
Είναι ένα μυθιστόρημα λίγων σελίδων που σκιαγραφεί την νοοτροπία μια ολόκληρης κοινωνίας.
Μιας ολόκληρης εποχής.
Αλλά μόνο αυτό και μέχρι εκεί.
Δεν μπορώ να θεωρήσω αριστούργημα ένα βιβλίο το οποίο κατά την άποψή μου δεν μπόρεσε να με πείσει αν μη τι άλλο για τους ήρωες που σκιαγραφεί ακόμα και για τη γλώσσα που χρησιμοποιεί.
Με ένα θέμα πλέον ξεπερασμένο όπως οι πατριαρχικές οικογένειες και η θέση της γυναίκας μέσα σε αυτές αλλά και στην ελληνική κοινωνία σε ένα χωριό της Κρήτης αυτό το βιβλίο δεν με άγγιξε τόσο όσο πίστευα.
Είναι ένα μυθιστόρημα που κατά την προσωπική μου άποψη υπέπεσε σε πάρα πολλές αντιφάσεις αλλά και σε πράγματα τα οποία δεν ήταν αληθοφανή και ρεαλιστικά.
Από ότι έχω διαβάσει αλλά και συζητήσει με ανθρώπους που έζησαν εκείνα τα χρόνια, γνώριζα για παράδειγμα ότι η παρθενορραφή γινόταν για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο ειλικρινά απορούσα όταν διάβαζα για ποιο λόγο θέλησαν να την κάνουν.
Επίσης δεν μπορώ να να διανοηθώ από έναν άνθρωπο μειωμένης αντίληψης να κάνει φιλοσοφική συζήτηση όταν αυτός ο άνθρωπος έχει παραμείνει έγκλειστος μέχρι τα είκοσί του χρόνια, χωρίς αγάπη, χωρίς στοργή, χωρίς εκπαίδευση.
Πάντα στα βιβλία που διαβάζω αυτό που έχει για μένα μεγαλύτερη σημασία είναι το συναίσθημα που θα μου βγάλει.
Τολμώ να πω ότι διαβάζοντας αυτό το βιβλίο δεν ένιωσα ιδιαίτερα φορτισμένη συναισθηματικά αν και είμαι από τους ανθρώπους που συγκινούμαι εύκολα και έχω το κλάμα στο τσεπακι μου.
Οι περιγραφές των καταστάσεων που θα μπορούσαν να μου προκαλέσουν έντονα συναισθήματα θεωρώ ότι πέρασαν πάρα πολύ επιφανειακά και δεν με άγγιξαν.
Η συγγραφέας του βιβλίου περιγράφει τα κοινωνικά στερεότυπα εκείνης της εποχής αλλά θεωρώ ότι δεν το κάνει με τρόπο πειστικό.
Η γυναίκα Γιαγκούλας που" ευνουχίζει" τους αδερφούς δεν νομίζω να υπήρξε εκείνες τις εποχές.
Δεν μπορώ να φανταστώ γυναίκα να προφασίζεται εγκυμοσύνη χωρίς ο άντρας της να μπορεί να το αντιληφθεί ιδίως όταν είναι σε προχωρημένο στάδιο.
Επίσης δεν μπορώ να φανταστώ μαμή που να μην μπορεί να καταλάβει πότε μία γυναίκα έχει υποβληθεί σε γέννα.
Με ενόχλησαν αυτές οι περιγραφές και θα μπορούσα να αναφέρω ακόμα περισσότερες.
Θεωρώ ότι θα έπρεπε κάποια πράγματα να έχουν αποφευχθεί ώστε το βιβλίο να είναι πιο πειστικό.
Επίσης πολλές φορές κατά την ανάγνωση μπερδεύτηκα πάρα πολύ από τα αφηγηματικά κενά με αποτέλεσμα να ξαναδιαβάζω την παράγραφο ή ακόμα και την σελίδα.
Τα ταμπού και οι προκαταλήψεις εκείνης της εποχής που όλοι πλέον γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά περνούν μπροστά από τα μάτια μας αλλά σε μία ιστορία που κατά την προσωπική μου άποψη δεν είχε καμία αληθοφάνεια και δεν μου έβγαλε κανένα συναίσθημα.
Επίσης μέσα σε αυτό το βιβλίο έψαχνα να βρω την αγάπη που άργησε μια μέρα και τελικά δεν ξέρω αν τη βρήκα.
Ακόμα και το τέλος με προβλημάτισε πάρα πολύ.
Θεωρώ ότι το βιβλίο έκλεισε απότομα απλά για να τελειώσει.
Λυπάμαι που μιλάω αρνητικά για ένα βιβλίο που αγάπησε τόσος πολύς κόσμος προσπαθώ όμως να αιτιολογήσω όσο καλύτερα μπορώ για ποιο λόγο νιώθω έτσι.
Δεν ξέρω αν η αγάπη τελικά άργησε μία μέρα εγώ όμως άργησα να διαβάσω αυτό το βιβλίο και ίσως αυτό δεν ήταν τυχαίο.
3/5⭐⭐⭐
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου