ΑΝΤΙΟ ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΑΚΟΜΗ ΖΩ

ALEXIA THEOGIANI
💦Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ💦

Αντίο δεν είπα, ακόμη ΖΩ: έντεκα αυτοτελείς ιστορίες… πάντα με προβλημάτιζαν τέτοιας μορφής βιβλία… τα αντιμετώπιζα με επιφύλαξη και στο τέλος αυτή μου η επιφύλαξη, επιβεβαιωνόταν… σε κάποια δεν έφτασα ποτέ στο τέλος, δεν προσπάθησα καν! Όμως ο Γιώργος Τζιτζικάκης, έκανε την ανατροπή.. η κάθε ιστορία, αποτελεί μια πραγματική πρόκληση.
Στους ήρωες της κάθε ιστορίας, συναντάς ανθρώπους της διπλανής πόρτας… ή ακόμη και έναν άνθρωπο, που συγκεντρώνει όλες αυτές τις ιδιαιτερότητες, που τον κάνουν να ξεχωρίζει και να αποζητά την προσωπική του γαλήνη.
Παρατηρώντας γύρω του την αξία της ζωής, δίνοντας δεύτερη ευκαιρία στον έρωτα που ορίζει την πηγή της πνοής του, αντιμετωπίζοντας την μάνα σαν μοναδικό και εξωπραγματικό πλάσμα, ως την τελευταία της ανάσα, παλεύοντας να ξεπεράσει τον ίδιο του τον εαυτό, ξαναζωντανεύοντας στιγμές που τον σημάδεψαν και τις εναποθέτει στο βάθος της μνήμης, έτοιμος πια για το ταξίδι χωρίς επιστροφή, η πίστη στην αγάπη που έσβησε, αλλά η ελπίδα είναι απαγκιστρωμένη σ’ αυτήν, η φιλοδοξία και ο εγωισμός που οδηγούν στα μοιραία λάθη, η αμφιβολία για το είναι και τα θέλω, ο πόνος για την εγκατάλειψη και την ανάγκη για αναβίωση των στιγμών που μπορούσαν να έχουν χρώμα, αλλά έμειναν στο μαύρο του σκότους, η παραπλάνηση και η επιμονή, η σιγουριά και η αποκαθήλωση της σταθερότητας και της σιγουριάς… λίγα στοιχεία για τις έντεκα ιστορίες του Γιώργου Τζιτζικάκη, που οδηγούν τον αναγνώστη σε σκέψεις και αναζήτηση του μέσα του και της κάθαρσης αυτού.. και το ξεχωριστό ευχαριστώ του συγγραφέα, με έναν γρίφο που εξιτάρει και δίνει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα στην αξία της ανάγνωσης!!
Έντεκα ιστορίες, έντεκα ασυμβίβαστες αλήθειες, που κάθε ψαγμένος αναγνώστης πρέπει να τις γνωρίσει…
‘ Τι θέατρο που είναι ο έρωτας! Και τι παράσταση σαιξπηρική η αγάπη που μέσα της μας παίζει όπως γουστάρει. Ερασιτέχνες ηθοποιοί είμαστε όλοι μας ενός σατράπη σκηνοθέτη` ποτέ δε θα τα καταφέρουμε τόσο καλά στις ερμηνείες μας για να μας αξίζει το χειροκρότημα στο φινάλε` έλα όμως που κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από ετούτο το έργο! ‘ { Αντίο δεν είπα, ακόμη ΖΩ. _Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης, κεφ. Μια εκδρομή, σελ. 215 }