Βίκυ Τάσιου
Ο Κολομβιανός συγγραφέας που τιμήθηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας στο κύκνειο άσμα του πραγματεύεται όπως και στα περισσότερα βιβλία του ,τον έρωτα, τον θάνατο αλλά και την μοναξιά.
Κρατώντας αρχικά αυτό το βιβλίο στα χέρια μου η αλήθεια είναι ότι ήμουν αρκετά επιφυλακτική.
Πρώτον γιατί δεν γνώριζα ποια ακριβώς είναι η ιστορία του βιβλίου, καθώς ο τίτλος με έβαλε σε πολλές σκέψεις και δεύτερον δεν είχα και τις καλύτερες εντυπώσεις καθώς η πρώτη μου γνωριμία μαζί του στο έργο του περί έρωτος και άλλων δαιμονίων δεν ικανοποίησε τα αναγνωστικά μου γούστα.
Οι δύστυχες πουτάνες της ζωής μου.
Ένας τίτλος μελαγχολικός αλλά ταυτόχρονα και πικάντικος.
Και μπορεί το βιβλίο να είναι μελαγχολικό αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι πασπαλισμένο με πιπεράτες περιγραφές.
Απεναντίας ο συγγραφέας υμνεί τον έρωτα χωρίς να προβεί σε περιγραφές που μπορεί να σοκάρουν ή να προκαλέσουν στον αναγνώστη δυσφορία γνωρίζοντας την ηλικία της ηρωίδας.
Ο έρωτας τυλίγει τον κεντρικό ήρωα στον ιστό του μόνο με μια ματιά.
Η νουβέλα του κολομβιανού συγγραφέα γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο το οποίο στην ουσία σε παραπέμπει σε αυτοβιογραφία είναι μία θλιμμένη ιστορία, όπως και οι πουτάνες της ζωής του.
Μία ιστορία για τον αγοραίο έρωτα, τη μοναξιά αλλά και την ανάγκη των ανθρώπων να ερωτευτούν.
Η ιστορία βασίζεται σε έναν 90χρονο ήρωα ο οποίος ποτέ δεν κάηκε από τη φωτιά του έρωτα.
«Ποτέ δεν πλάγιασα με γυναίκα χωρίς να την πληρώσω και τις λίγες που δεν ήταν του επαγγέλματος τις έπειθα με τη λογική ή με το ζόρι να δεχτούν τα χρήματα ακόμα κι αν τα πετούσαν έπειτα στα σκουπίδια
Το σεξ είναι η παρηγοριά που έχει κανείς όταν δεν υπάρχει έρωτας».
Η αλήθεια είναι ότι μετάνιωσα που δεν του είχα δώσει εδώ και τόσο καιρό μία δεύτερη ευκαιρία καθώς από ότι καταλαβαίνετε το συγκεκριμένο βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ.
Μου άρεσε πάρα πολύ η γραφή του, μεστή και πολλές φορές λυρική.
Ένα βιβλίο που μιλάει για την μοναχικότητα.
Ένιωσα πολύ έντονα συναισθήματα και βαθιά θλίψη για τον ήρωα της ιστορίας.
Για την άδεια του ζωή.
Για την μοναξιά του.
Σε αυτό το μυθιστόρημα ο ήρωας μας αφηγείται τη ζωή του, μας μιλά για τους γονείς του,την δουλειά του αλλά περιγράφει και τη μοναξιά του κάνοντας μία αναδρομή στο παρελθόν και στους πληρωμένους έρωτες που τον σημάδεψαν.
Ένα βήμα πριν το κατώφλι του θανάτου , όταν ο έρωτας σάρωσε την υπάρξη του,ο κεντρικός ήρωας αναπολεί, εξιστορεί αλλά και ταυτόχρονα φιλοσοφεί την ζωή του.
Όσα δεν έζησε, όσα μετάνιωσε αλλά και όλα αυτά που θέλει να ζήσει πριν κλείσει τα μάτια του.
Τα μηνύματα που περνάνε στον αναγνώστη αμέτρητα με το πιο βασικό ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από το να πεθάνεις μόνος και άδειος από συναισθήματα.
Ο Γκαρσία Μάρκες μεταμορφώνεται λοιπόν σε τροβαδούρο του έρωτα και με αξιοθαύμαστη δεξιοτεχνία στο τελευταίο του βιβλίο υμνεί το πιο δυνατό συναίσθημα , αυτό που δεν γνωρίζει ηλικίες.
Ταυτόχρονα όμως μας μιλάει και για το φόβο των ανθρώπων για τη μοναξιά, το θάνατο και για τη φυσική φθορά μας.
Είναι ένα βιβλίο το οποίο μπορεί να σας κάνει να αισθανθείτε μία μικρή θλίψη αλλά αφήνει και ένα αισιόδοξο μήνυμα.
Αυτό το συγκινητικό μυθιστόρημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του αιώνα μας, αποτελεί έναν ύμνο προς τον έρωτα.
Όχι στον πληρωμένο.
Αλλά σε αυτόν που σε καίει σαν φωτιά.
Σε αυτόν που έρχεται να ανατρέψει όλη σου τη ζωή.
Σε αυτόν που σου θολώνει το μυαλό.
Σε αυτόν που σε κάνει να πεις πριν κλείσεις τα μάτια σου:
"Κοίτα μην πεθάνεις χωρίς να δοκιμάσεις τι θαύμα είναι να γαμας από έρωτα"
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου