ΤΟ ΘΑΥΜΑ - ΚΡΙΤΙΚΗ

ELSA PAZOLIDOU

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

Η Λιμπ είναι νοσοκόμα, υπηρέτησε υπό τις διαταγές της Φλορενς Νάιτινγκεϊλ, της περίφημης νοσοκόμας που διακρίθηκε για τη δράση της στον πόλεμο της Κριμαίας (1854-1865) και αργότερα ίδρυσε την πρώτη σχολή επαγγελματιών νοσοκόμων στο Λονδίνο.
Ξεκινάει από τη χώρα της και καταφτάνει σ ένα μικρό ιρλανδικό χωριό στα μέσα του 19ου αιώνα για να εργαστεί για δύο εβδομάδες σαν αποκλειστική νοσοκόμα.
Το έργο της Λιμπ είναι να παρακολουθεί γι αυτόν τον καιρό την Άννα Ο'Ντονελ, ένα εντεκάχρονο κορίτσι, που δεν έχει λάβει τροφή για τέσσερις μήνες. Κυκλοφορεί όπως όλα τα κανονικά κορίτσια, δεν είναι άρρωστη ούτε κατάκοιτη, γεγονός που κάνει τη Λιμπ να αναρωτιέται και να απορεί πως γίνεται όλες οι λειτουργίες της είναι σε άριστη κατάσταση.
Την παρακολουθεί ιατρικά ένας γιατρός που αναζητά το "θαύμα".
Το "θαύμα" της επιβίωσης χωρίς τροφή!
Την εξομολογεί ένας ιερέας που δεν τη βοηθά όπως πρέπει να κάνει.
Όλη αυτή η ιστορία βγήκε προς τα έξω, πέρασε τα σύνορα της Ιρλανδίας.
Το μικρό χωριό και ειδικά η οικογένεια της Άννας μαζί με την ίδια αμφισβητηθήκαν, κι έτσι κατέληξαν στη σύσταση μια επιτροπής η οποία αποφάσισε να δημιουργήσει ομάδα παρακολούθησης με στόχο να έρθει η αλήθεια.
Πηγή έμπνευσης της συγγραφέως οι πενήντα ιστορίες των λεγόμενων "Νηστευτριών", για τις οποίες έλεγαν ότι μπορούσαν να περάσουν μεγάλες περιόδους χωρίς τροφή στα Βρετανικά νησιά, στη Δυτική Ευρώπη και στη Νότιο Αμερική, μεταξύ 16ου και 20ου αιώνα.
Αυτές οι γυναίκες προέρχονταν από ποικίλα κοινωνικά περιβάλλοντα. Ορισμένες, είτε καθολικές είτε διαμαρτυρόμενες, επικαλούνταν θρησκευτικούς λόγους. Κάποιες υποβάλλονταν σε παρακολούθηση, άλλες φυλακίζονταν, κάποιες πέθαναν και κάποιες άλλες έζησαν δεκαετίες.
Η Λιμπ είναι βέβαιη ότι θα ξεσκεπάσει την απάτη σε μια χώρα που μόλις πριν λίγα χρόνια υπέφερε από τον λιμό της πατάτας που ήταν καταστροφικός και μακροχρόνιος. Μαζί της μια καθολική καλόγρια η οποία διατηρεί μια στάση ουδέτερη.
Η Άννα πίνει λίγες γουλιές νερού την ημέρα. ΜΌΝΟ!
Περνάει την ημέρα της πλέκοντας και ψάλλοντας διάφορους ψαλμούς. Έντονες εικόνες θρησκευτικής κατάνυξης σχεδόν σε κάθε σελίδα.
Περνώντας οι μέρες η υγεία του μικρού κοριτσιού επιδεινώνεται, αλλά η νοσοκόμα δεν εισακούεται πουθενά. Αρχίζει και συμπαθεί την Άννα και προσπαθεί να την πείσει να φάει με διάφορους τρόπους.
Κάπου εκεί εμφανίζεται ο Μπερν, δημοσιογράφος, καθολικός, ντόμπρος και ειλικρινής, ο μόνος που πιστεύει τη Λιμπ και τη βοηθάει.Ένας έρωτας γεννιέται;;;;
Ήθη κι έθιμα, τοπικές παραδόσεις και δοξασίες ζωντανεύουν μέσα από την πένα της συγγραφέως. Ιρλανδικά τοπία, φτώχεια και ανέχεια, ένας λαός εξαθλιωμένος, χωρίς τροφή, αλλά γεμάτος από πίστη στους Ιεράρχες της Εκκλησίας τους, αναδεικνύονται με έντονο και γλαφυρό τρόπο γεννώντας συναισθήματα αγανάκτησης, οργής και θυμού.
Εξαιρετική η περιγραφή των χαρακτήρων και ιδιαίτερη η διεισδυτική ματιά στα εσώψυχα της μικρής Άννας, ένα παιδί ευγενικό, ευαίσθητο και ώριμο, αλλά και προσκολλημένο στην ανάγκη της λύτρωσης!
Έντονη και υπερβολική η αντίδραση της Λιμπ στις εκκλησιαστικές αρχές και στον Καθολικισμό, λόγω της αθεΐας της. Θεωρώ όμως ότι μόνο έτσι θα έφερνε η Donoghue αντιμέτωπες τις δύο πλευρές.
Εικόνες θρησκευτικής ευλάβειας με την οικογένεια της Άννας να τηρεί με προσοχή τις ώρες της προσευχής.
Η μυστηριακή ατμόσφαιρα είναι διάχυτη σε όλο το βιβλίο με πρωτοστάτες τις δοξασίες και τις προκαταλήψεις ενός ολόκληρου λαού.Οι συνέπειες ολέθριες και καταστροφικές.
Ένα μεγάλο και ένοχο μυστικό ψάχνει η Λιμπ, που τελικά όταν το έμαθα σοκαρίστηκα απίστευτα. Ακόμη έτσι αισθάνομαι!
Συγκλονιστικό φινάλε με δόση αγωνίας μεγάλη, ανατρεπτικό και καταιγιστικό, μη αναμενόμενο.
Ένα συγκλονιστικό βιβλίο με τα μηνύματα να διαπερνούν το μυαλό μου κάθε λίγη ώρα.
Απάτη;Αλήθεια;
Πραγματικά δεν μπόρεσα να καταλάβω τους λόγους που η Άννα αποφάσισε να "πετάξει στους ουρανούς", όπως λέει κι η ίδια, πάρα μόνο στο τέλος και δεν δικαιολόγησα την πράξη της!
Αναρωτήθηκα πολλές φορές πώς η εκκλησία επέτρεψε τη "θυσία-αυτοκτονία" της μικρής, χωρίς τύψεις.
Με τρόμαξε όλη αυτή η φανατική πίστη σε θρησκευτικούς ηγέτες, που μόνο μέλημα τους ήταν η δόξα τους.
Κατάλαβα και ένιωσα τον πόνο της Λιμπ για το μικρό παιδί που έλιωνε μπροστά στα μάτια της και δεν μπορούσε να τη βοηθήσει αφού όλοι οι υπεύθυνοι ήταν εναντίον της.
Πόση αξία έχει η ζωή τελικά;