ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ - ΚΡΙΤΙΚΗ

LAMPRINH KLIAFA

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

Μια ιστορία αγάπης! Ξεκίνησα να το διαβάζω μετά από δυο αστυνομικά βιβλία που τελευταία είναι η αδυναμία μου. Σε κείνα υπάρχει σασπένς και δράση. Οπότε ξεκινώντας και φτάνοντας ως τη μέση ψιλοχαλάστηκα... Έπρεπε να διώξω απ το μυαλό μου την εικόνα της δράσης και να αφεθώ στη μαγεία των ρομαντικών περιγραφών για να δώσω μια ευκαιρία στο συγκεκριμένο βιβλίο. Το έκανα και δεν απογοητεύτηκα. Πραγματικά αξίζει να διαβαστεί.
Δεν μπορώ να κάνω περιγραφή των συναισθημάτων που μου δημιούργησε χωρίς να κάνω σποιλερ. Οπότε οποίος δεν το έχει διαβάσει ας αγνοήσει τα παρακάτω. ΣΠΟΙΛΕΡ
Αυτό που με συνεπήρε ήταν το μέγεθος της αγάπης αυτών των δυο ανθρώπων. Δυο άνθρωποι που αγαπηθήκαν πολύ. Όχι ασυνήθιστο ε; Το να παραμείνει αυτη η αγάπη δυνατή ως το τέλος της ζωής τους όμως; Δεν το λες και συνηθισμένο.
Ο Νοα και η Αλι αγαπηθήκαν πολύ ένα καλοκαίρι όταν ήταν νέοι και η Αλι ήταν διακοπές. Έφυγε και δεν ξαναβρεθήκαν μέχρι την ώρα που έφτανε η ημερομηνία του γάμου της με κάποιον άλλον. 14 Χρόνια μετά απο καινό το καλοκαίρι αποφασίζει να τον ξαναδεί και επιστρέφει... Όλα είναι όπως πριν... Ερωτευμένη ως εκεί που δεν πάει χαλάσει το γάμο και παντρεύεται τον Νοα.

Τι αγάπη! Εδώ μιλάμε για μεγαλείο, ψυχής, δύναμης, συντροφικότητας.
Να είσαι 80 και να κοιτάς τον άλλον στα μάτια λες και είσαι 25. Να σου φαίνεται το ίδιο όμορφος όπως τότε. Και η λατρεία σου γι αυτόν να ναι τόσο μεγάλη που να υποβάλλεις τον εαυτό σου σε καθημερινό μαρτύριο. Να περιμένεις κάθε μέρα να σε αναγνωρίσει το άλλο σου μισό, να προσπαθείς να προσπεράσεις αυτή την εκφυλιστική ασθένεια και να πασχίζεις να τον κάνεις να σε ερωτευτεί ξανά , για να μπορέσεις να αγγίξεις τον χέρι του και να σε αποκαλέσει με το όνομα σου. Να ζεις με αναμνήσεις τις οποίες δεν μπορείς να μοιραστείς με αυτόν που θα έπρεπε. Και ναι.. δάκρυσα...
Πραγματικά δεν μπορούσα να φανταστώ ποσό πόνο δίνει σε όλους αυτή η ασθένεια. Και εύχομαι ο κάθε άνθρωπος να έχει έναν Νοα / μια Αλι που στις δύσκολες στιγμές της ζωης του να είναι δίπλα του, να του θυμίζει ποιος είναι και να του κρατά το χέρι.