Δημήτρης Ντούρλιας
Δεν ξέρω αν κάποιοι/κάποιες από τους φίλους/φίλες της ομάδας έχουν διαβάσει το μυθιστόρημα του Στέφανου Δάνδολου "Η χορεύτρια του διαβόλου". Ένα μυθιστόρημα που εκδόθηκε στο αποκορύφωμα της οικονομικής κρίσης, το 2013, και ως εκ τούτου διέκρινα πολλές αναφορές πάνω σε συμφέροντα και ανθρώπους που λυμαίνονται τέτοιες καταστάσεις προκειμένου να αποκομίσουν οφέλη και δύναμη.
Ένα μυθιστόρημα που στην ουσία περιγράφει μία ιστορία αγάπης, με άρωμα εποχής, αφού εκτυλίσσεται από τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα έως το πέρας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Προσωπικά μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα και αντικρουόμενα πολλές
φορές. Καταρχάς η δομή του δεν με διευκόλυνε στην ανάγνωση καθώς μου
φάνηκε κάπως μπερδεμένο. Παρόλα αυτά η βασική ιστορία είναι ενδιαφέρουσα
και περιλαμβάνει μυστικές οργανώσεις, κατασκοπεία, πολλές αναφορές σε
σημαίνοντα πρόσωπα της εποχής και ιστορικά στοιχεία που είναι ευρέως
γνωστά. Όλα αυτά δίνουν το απαραίτητο περιβάλλον στο οποίο ένα ζευγάρι
γνωρίζεται και ερωτεύεται...
Ο συγγραφέας μεταφέρει το κλίμα της εποχής αρκετά πειστικά. Ξεκινά από την χρεοκοπία της Ελλάδας το 1893, περνά στην Κωνσταντινούπολη του 1908 και του κινήματος των Νεότουρκων, αφήνει τον Α' Π.Π. και στηρίζει την κύρια δράση του έργου στα χρόνια του Μεσοπόλεμου. Ο βασικός ήρωας δεν είναι ένας χαρακτήρας που διεκδικεί να γίνει παράδειγμα προς μίμηση. Εμφανίζεται φοβικός και αφελής. Παρόλα αυτά, πάνω του στηρίζεται μία ολόκληρη οργάνωση που έχει βάλει ως στόχο την παγκόσμια κυριαρχία...ερήμην του... Η ηρωίδα από την άλλη μεριά στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου εμφανίζεται ως μία τολμηρή για την εποχή της γυναίκα που σκανδαλίζει και προκαλεί τα χρηστά ήθη. Η εξέλιξη της ζωής τους και η κατάληξη της σχέσης τους δεν θα έλεγα πως είναι αναμενόμενη. Σαφέστατα υπάρχει δραματική ατμόσφαιρα αλλά πάντα ο αναγνώστης σκέφτεται πως θα μπορούσαν εύκολα τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά.
Το μυθιστόρημα έχει επαρκή πλοκή. Φοβάμαι όμως πως για να επιτευχθεί αυτή, ο αναγνώστης κάπου χάνει στοιχεία της υπόθεσης, που στο τέλος του αποκαλύπτονται. Ο συγγραφέας όμως είναι πολύ καλά τοποθετημένος ιστορικά και αυτό είναι ένα πλεονέκτημα του βιβλίου.
Ο συγγραφέας μεταφέρει το κλίμα της εποχής αρκετά πειστικά. Ξεκινά από την χρεοκοπία της Ελλάδας το 1893, περνά στην Κωνσταντινούπολη του 1908 και του κινήματος των Νεότουρκων, αφήνει τον Α' Π.Π. και στηρίζει την κύρια δράση του έργου στα χρόνια του Μεσοπόλεμου. Ο βασικός ήρωας δεν είναι ένας χαρακτήρας που διεκδικεί να γίνει παράδειγμα προς μίμηση. Εμφανίζεται φοβικός και αφελής. Παρόλα αυτά, πάνω του στηρίζεται μία ολόκληρη οργάνωση που έχει βάλει ως στόχο την παγκόσμια κυριαρχία...ερήμην του... Η ηρωίδα από την άλλη μεριά στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου εμφανίζεται ως μία τολμηρή για την εποχή της γυναίκα που σκανδαλίζει και προκαλεί τα χρηστά ήθη. Η εξέλιξη της ζωής τους και η κατάληξη της σχέσης τους δεν θα έλεγα πως είναι αναμενόμενη. Σαφέστατα υπάρχει δραματική ατμόσφαιρα αλλά πάντα ο αναγνώστης σκέφτεται πως θα μπορούσαν εύκολα τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά.
Το μυθιστόρημα έχει επαρκή πλοκή. Φοβάμαι όμως πως για να επιτευχθεί αυτή, ο αναγνώστης κάπου χάνει στοιχεία της υπόθεσης, που στο τέλος του αποκαλύπτονται. Ο συγγραφέας όμως είναι πολύ καλά τοποθετημένος ιστορικά και αυτό είναι ένα πλεονέκτημα του βιβλίου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου