Βίκυ Τάσιου
Η φαντασία ενός δημιουργού σίγουρα δεν έχει και δεν πρέπει να έχει όρια.
Τι γίνεται όμως όταν οι συγγραφείς επιτρέπουν στη φαντασία τους να εξερευνά απαγορευμένες περιοχές;
Η μόνη απάντηση που θα δώσω σε αυτή την ερώτηση είναι ότι τότε δίνουν στον αναγνώστη ένα βιβλίο το οποίο σίγουρα θα τον στοιχειώσει.
Πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται πώς μπορώ και διαβάζω βιβλία τρόμου.
Έχω απαντήσει άπειρες φορές ότι αυτά τα βιβλία δεν τρομάζουν.
Γιατί πολύ απλά πιστεύω ότι τα τέρατα δεν είναι κρυμμένα στις σελίδες των βιβλίων της λογοτεχνίας τρόμου.
Τα μεγαλύτερα τέρατα είμαστε εμείς οι άνθρωποι.
Και αυτό το βιβλίο το αποδεικνύει περίτρανα.
Αυτό το μυθιστόρημα είναι μία ιστορία φρίκης, γιατί μόνο έτσι μπορώ να την περιγράψω.
Μία ιστορία γροθιά στο στομάχι.
Έχοντας διαβάσει βιβλία για παιδική κακοποίηση δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα έπεφτε στα χέρια μου ένα τόσο τρομακτικό βιβλίο.
Δεν νομίζω να υπάρχει βιβλίο που να με έχει πονέσει τόσο πολύ.
Δεν νομίζω να έχω μισήσει τόσο πολύ ήρωες μέσα από τις σελίδες των βιβλίων.
Δεν έχει υπάρξει μητέρα που να την έχω σιχαθεί τόσο πολύ.
Τέσσερα παιδιά κλεισμένα στη σοφίτα θα γίνουν θυσία στο βωμό του συμφέροντος.
Οι παιδικές τους ψυχές είναι γεμάτες ελπίδα, οι μέρες όμως που θα περάσουν θα είναι γεμάτες φρίκη.
Η οργή ήταν το μόνο συναίσθημα που έκαιγε μέσα μου και δεν έλεγε να καταλαγιάσει.
Το μίσος το ακολουθούσε πιστά.
Πώς μπορείς να φερθείς έτσι σε τέσσερις ανθρώπινες ψυχές;
Ποιος θεός θα στο επιτρέψει να το κάνεις;
Αυτό το βιβλίο με σόκαρε όσο λίγα.
Όχι τόσο για το κομμάτι της αιμομιξίας, όσο για αυτά που πέρασαν αυτά τα παιδιά.
Αν δεν σεβόμουν τους αναγνώστες η γλώσσα μου πιστεύω θα έλεγε πολύ σκληρές κουβέντες για κάτι τέτοιες μητέρες.
Τέσσερα παιδιά που μαράθηκαν πριν ακόμα ξεκινήσει η ζωή τους.
Μαράθηκαν όπως τα λουλούδια στη σοφίτα.
Τέσσερις ψυχές που έζησαν από πολύ νωρίς το σκληρό πρόσωπο του κόσμου.
Το χέρι που αρνήθηκε να τους δώσει η ίδια η μητέρα τους και να τους καθοδηγήσει στη ζωή.
Η αφήγηση του βιβλίου γίνεται από την Κάθυ, το ένα από τα τέσσερα παιδιά, και αυτό είναι που πονάει περισσότερο γιατί μέσα από τα δικά της μάτια γινόμαστε μάρτυρες της κακοποίησης αυτών των παιδιών.
Τεσσάρων παιδιών που χρειάστηκαν να πίνουν αίμα για να επιβιώσουν και να τρώνε ποντίκια για να μπορέσουν να κρατηθούν στη ζωή.
Τέσσερα παιδιά που τα σκότωσαν πριν ακόμα γεννηθούν.
Τέσσερις ψυχές που τις σημάδεψε η απληστία της ίδιας της μηΤΕΡΑΣ.
Η θρησκοληψία, η αιμομιξία, και η παιδική κακοποίηση είναι ένα μαχαίρι που σίγουρα θα χαράξει όλους τους αναγνώστες που θα πιάσουν στα χέρια τους αυτό το βιβλίο.
Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα γροθιά στο στομάχι.
Ένα βιβλίο για τις πιο αθώες ψυχές.
Για αυτές που κατάφεραν να επιζήσουν περνώντας μέσα από την κόλαση που τους έφτιαξε η ίδια η μητέρα τους.
Ευχαριστώ την αγαπημένη μου Ioanna Xristodoulou που μου πρότεινε να διαβάσω αυτό το εξαιρετικό βιβλίο
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου