Δημήτρης Ντούρλιας
Το "Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου" του Γιάννη Καλπούζου ήταν ένα ρομαντικό ταξίδι δύο νέων ανθρώπων με πολύ διαφορετικές ζωές, με άλλες αντιλήψεις και άλλο τρόπο προσέγγισης της ζωής, που συνέκλιναν και αποτέλεσαν ο ένας το συμπλήρωμα του άλλου.
Γύρω τους το ιστορικό πλαίσιο δημιουργεί εμπόδια, ανομολόγητες πράξεις και συμπτώσεις που τους κατατρέχουν και που δεν τους επιτρέπουν να ζήσουν την αγάπη τους φυσιολογικά.
Η πλοκή του μυθιστορήματος είναι εξαιρετική, οι ανατροπές συνεχείς και οι αλήθειες που αποκαλύπτονται σταδιακά δημιουργούν μία συνεχή αλλαγή στη σκέψη του αναγνώστη για την εξέλιξη της υπόθεσης.
Το ανάγνωσμα είναι πολυεπίπεδο, απλώνεται σε όλη τη μεταπολεμική
περίοδο της χώρας μας και σκιαγραφεί ήθη, αντιλήψεις και συμπεριφορές
της Κοινωνίας μέσα από το πέρασμα των χρόνων. Αποτυπώνεται ο χαρακτήρας
του παλιού Έλληνα της επαρχίας, ο παλιός αστός αλλά και ο Νεοέλληνας που
προκύπτει με την Μεταπολίτευση.
Οι ήρωες του έργου είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Σε αυτούς θα αναγνωρίσουμε πρόσωπα οικεία και καταστάσεις που σίγουρα έχουμε συναντήσει στη ζωή μας. Είναι ολοκληρωμένοι χαρακτήρες με αναφορά σε πολλά στοιχεία της ιδιοσυγκρασίας τους, που εύκολα ο αναγνώστης τους κάνει εικόνα.
Η γλώσσα του μυθιστορήματος είναι απλή, με έντονα στοιχεία ντοπιολαλιάς που συνηθίζει ο Γιάννης Καλπούζος στα βιβλία του. Οι συνεχείς παρομοιώσεις που χρησιμοποιούνται για να δώσουν έμφαση σε όσα νιώθουν οι ήρωες, κουράζουν λίγο, όπως και οι παραθέσεις στίχων βγαλμένες από το στόμα του ήρωα για να καταδείξουν την ψυχική του διάθεση. Παρόλα αυτά το σύνολο του έργου έχει ενδιαφέρον και μάλιστα υπάρχουν σημεία όπου γίνεται πολιτική ανάλυση για τον Εμφύλιο που πραγματικά με ενθουσίασε.
Δεν είναι ένα βιβλίο που έχει γραφτεί βιαστικά. Έχει υπάρξει μελέτη πάνω σε ιστορικά γεγονότα και η μυθοπλασία δένει πολύ αρμονικά με αυτά. Ο Γιάννης Καλπούζος είναι ένας συγγραφέας προσεκτικός και ό,τι γράφει το έχει ελέγξει ως προς την ιστορική του αλήθεια, οπότε δεν θα βρει κάποιος εύκολα κάποια ανακρίβεια. Για άλλη μία φορά με κράτησε προσηλωμένο στην ανάγνωση έργου του, κάτι που με παρακινεί να διαβάσω και άλλα μυθιστορήματα του ίδιου.
Οι ήρωες του έργου είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Σε αυτούς θα αναγνωρίσουμε πρόσωπα οικεία και καταστάσεις που σίγουρα έχουμε συναντήσει στη ζωή μας. Είναι ολοκληρωμένοι χαρακτήρες με αναφορά σε πολλά στοιχεία της ιδιοσυγκρασίας τους, που εύκολα ο αναγνώστης τους κάνει εικόνα.
Η γλώσσα του μυθιστορήματος είναι απλή, με έντονα στοιχεία ντοπιολαλιάς που συνηθίζει ο Γιάννης Καλπούζος στα βιβλία του. Οι συνεχείς παρομοιώσεις που χρησιμοποιούνται για να δώσουν έμφαση σε όσα νιώθουν οι ήρωες, κουράζουν λίγο, όπως και οι παραθέσεις στίχων βγαλμένες από το στόμα του ήρωα για να καταδείξουν την ψυχική του διάθεση. Παρόλα αυτά το σύνολο του έργου έχει ενδιαφέρον και μάλιστα υπάρχουν σημεία όπου γίνεται πολιτική ανάλυση για τον Εμφύλιο που πραγματικά με ενθουσίασε.
Δεν είναι ένα βιβλίο που έχει γραφτεί βιαστικά. Έχει υπάρξει μελέτη πάνω σε ιστορικά γεγονότα και η μυθοπλασία δένει πολύ αρμονικά με αυτά. Ο Γιάννης Καλπούζος είναι ένας συγγραφέας προσεκτικός και ό,τι γράφει το έχει ελέγξει ως προς την ιστορική του αλήθεια, οπότε δεν θα βρει κάποιος εύκολα κάποια ανακρίβεια. Για άλλη μία φορά με κράτησε προσηλωμένο στην ανάγνωση έργου του, κάτι που με παρακινεί να διαβάσω και άλλα μυθιστορήματα του ίδιου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου