ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΣΟΥ

Βίκυ Τάσιου
Book review
 
«Κι αν με πλήγωσες, εγώ σε συγχωρώ... Κι αν εσύ δε μ ’ αγάπησες, εγώ σ’ αγαπώ. Κι αν εσύ με σκότωσες, εγώ ακόμα ΖΩ.........»
Τα πιο ανατριχιαστικά σενάρια τα γράφει η ίδια η ζωή και αυτό είναι κάτι που κανείς μας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει.
Η κυρία Νικολούλη δεν χρειάζεται συστάσεις, ακόμα και σε έναν άνθρωπο σαν και μένα που δεν έτυχε ποτέ να δω καμία από τις εκπομπές της.
Αν και γνώριζα το αντικείμενο της δουλειάς της δεν είχα καθηλωθεί ποτέ μπροστά στην τηλεόραση ώστε να δω το φως στο τούνελ γιατί η αλήθεια είναι ότι τέτοιες εκπομπές είναι απαγορευτικές για τις ευαισθησίες μου.
Εδώ και πάρα πολύ καιρό ήθελα να διαβάσω τα βιβλία της για να έχω μία άποψη τόσο της γραφής της αλλά και των ιστοριών που έχει φέρει στο φως.
Το πρώτο της βιβλίο δεν είναι ένα λογοτεχνικό πόνημα και αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο εξαρχής.
Είναι μία καθαρά δημοσιογραφική έρευνα κατά τη διάρκεια της οποίας φυσικά η συγγραφέας μας μεταφέρει και τις δικές της απόψεις και πολλές φορές τα συναισθήματά της.
Η κυρία Νικολούλη καταθέτει και την επικριτική ματιά της και καυτηριάζει με το δικό της τρόπο τη συγκεκριμένη υπόθεση αλλά και όλα όσα εκτυλίχθηκαν γύρω από μία ιστορία η οποία συγκλόνισε το πανελλήνιο.
Το βιβλίο ξεκινά και αναφέρεται στο πώς λειτουργεί η εκπομπή της κυρίας Νικολούλη και ποιο ακριβώς είναι το αντικείμενο της.
Εξαρχής μεταφερόμαστε στην τραγική αυτή ιστορία και στις έρευνες που ακολούθησαν για τον εντοπισμό του δολοφόνου.
Στα βιβλία που είναι καθαρά μυθοπλασία είναι πολύ εύκολο να σχολιάσεις πάρα πολλά πράγματα.
Όταν όμως εδώ μας μιλάει η ίδια η ζωή και μάλιστα με το χειρότερο τρόπο τα λόγια πρέπει να είναι μετρημένα γιατί οι ισορροπίες είναι πάρα πολύ λεπτές.
Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να διαβάζεις μία πραγματική ιστορία ενός φόνου.
Δεν θα κάνω το δικαστή και δεν θα κρίνω το θύτη ούτε θα αναφερθώ στο θύμα.
Μέσα όμως από ένα βιβλίο το οποίο πραγματεύεται ένα αληθινό γεγονός είναι ξεκάθαρα πολλές φορές τα μηνύματα αλλά και οι σκληρές αλήθειες με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος ο αναγνώστης.
Όπως προανέφερα δεν είχα δει ποτέ την εκπομπή της δημοσιογράφου και το μόνο που με εξέπληξε στο βιβλίο ήταν η ακινησία και η αναλγησία της Ελληνικής αστυνομίας.
Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που θέλω να καυτηριάσω και το ίδιο πιστεύω ότι κάνει και η συγγραφέας του βιβλίου.
Ένα άλλο πράγμα που με άφησε άναυδη και περιγράφεται με γλαφυρό τρόπο είναι το πώς λειτουργούν οι κλειστές κοινωνίες.
Πως τα στόματα μένουν κλειστά.
Θύμωσα, απογοητεύτηκα και δεν σας κρύβω ότι έπιασα τον εαυτό μου να κατακρίνει κάποια πράγματα.
Στο βιβλίο υπάρχει η καταγραφή των γεγονότων όπως τα έζησε η ίδια η Αγγελική Νικολούλη και μας τα μεταφέρει με έναν τρόπο γραφής λιτό και πολλές φορές ωμό.
Είναι ένα βιβλίο το οποίο το τελείωσα σε λιγότερο από τέσσερις ώρες γιατί πραγματικά με καθήλωσε η ιστορία του.
Είναι ένα βιβλίο συγκινητικό και άκρως ανθρώπινο το οποίο μου άρεσε πάρα πολύ, είχε αρκετή αγωνία αν και γνωρίζαμε εξ αρχής την εξέλιξη της ιστορίας.
Μπορεί τέτοια βιβλία να σοκάρουν γιατί περιγράφουν ειδεχθή εγκλήματα αλλά η ίδια η ζωή είναι κυνική και σκληρή και αυτό ακριβώς προσπάθησε να κάνει η συγγραφέας του βιβλίου.
Να μας μεταφέρει την τραγική αυτή ιστορία και όλα όσα ακολούθησαν.
Το βιβλίο κλείνει με την αποκάλυψη του δολοφόνου, την καταδίκη του και φυσικά τα συναισθήματα όλων όσων έζησαν από κοντά αυτό το τραγικό γεγονός ακόμα και η ίδια η δημοσιογράφος.