Book review
Δεν θα μπορούσα να σας κρύψω την αδυναμία και την λατρεία που έχω στον συγκεκριμένο συγγραφέα.
Άλλωστε γιατί να το κρύψουμε, λατρεύω τον Stephen King, και αυτό το βιβλίο ήταν απλώς μια υπενθύμιση, γιατί τον θεωρώ τον καλύτερο συγγραφέα του είδους του και όχι μόνο. Δεν θα σας το παίξω γνώστης για το "φανταστικό" σύμπαν του βασιλιά.
Η γνωριμία μας μετράει μόνο, μερικά έτη και χαίρομαι που δεν αγνόησα την φωνούλα μέσα μου,που μου ψιθύριζε να διαβάσω κάτι διαφορετικό. Δεν είναι τυχαίο ότι θεωρείται ένας από τους πιο πολυδιαβασμένους, κορυφαίους συγγραφείς, ούτε κατέχει άδικα ,τον τίτλος του βασιλιά του τρόμου. Μακράν θα πω,πως από όλα τα βιβλία του συγγραφέα που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής , για μένα θα είναι πάντα το πιο συγκλονιστικό, αγαπημένο και τρομαχτικό μυθιστόρημα, που έχω διαβάσει από την βιβλιογραφία του,και δύσκολα θα βρεθεί κάποιο να το ξεπεράσει. Αλλά Stephen King είναι αυτός ,είναι ικανός να για ακατόρθωτο σε μια μόνο στιγμή!
Ξέρω, έκανα μεγάλο πρόλογο, αλλά είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω, για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον βασιλιά του τρόμου, για αυτό το συνταρακτικό βιβλίο που διάβασα. Νομίζω πως αυτή την στιγμή, δεν θέλω να συνεχίσω με κανένα άλλο βιβλίο. Το μυθιστόρημα μιλάει για την απώλεια. Την πικρή απώλεια που αφήνει ο θάνατος στο πέρασμα του. Και όχι τόσο για αυτούς που φεύγουν, αλλά κυρίως για αυτούς που μένουν πίσω . Είναι άπειροι οι λόγοι που θα παραμείνει αυτό το βιβλίο για πολύ καιρό χαραγμένο, όχι μόνο στην μνήμη μου,μα και στην ψυχή μου.
Δεν ήθελα με τίποτα να τοποθετήσω τον εαυτό μου στην θέση των πρωταγωνιστών, άθελά μου όμως κάποιες στιγμές, σαν να κοιτάω την ζωή μου μέσα από μία κλειδαρότρυπα ,μάρτυς μου ο Θεός ,το έκανα και ένιωσα να παραλογίζομαι .Γιατί όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τον θάνατο, η λογική πάει περίπατο. Η ιστορία είναι γνωστή, αλλά θα πω λίγα λόγια για αυτήν, για όσους δεν την γνωρίζουν. Ο Λουίς Κριντ, μετακομίζει με την οικογένειά του στο Μειν(πάντα κάτι κακό και μυστηριώδη, συμβαίνει εκεί),και τον γάτο τους (αχ αυτός ο γάτος),για να αναλάβει το ιατρικό παράρτημα του Πανεπιστημίου. Το σπίτι και η εξοχή υπέροχα, ακόμα και ο γείτονας θα γίνει ο καλύτερος τους φίλος, όλα κυλούν ειδυλλιακά, αν εξαιρέσουμε ότι ο δρόμος που συντροφεύει το σπίτι τους,είναι κυριολεκτικά μια γιγάντια σκωτόστρα, και να μην ξεχάσω το "ανορθόγραφο" αλλά διόλου ξεχασμένο νεκροταφίο ζώων, που συνορεύει με το λιβάδι που οδηγεί πίσω από το σπίτι τους,μόνο που δεν πρόκειται για ένα συμπαθητικό και ταπεινό νεκροταφείο. Κανένας δεν είναι προετοιμασμένος γι'αυτό που θα ακολουθήσει(ούτε ο αναγνώστη ),
γιατί όπως μας υπενθυμίζει και ο Τζαντ(ο γείτονας τους Λουίς),"καλύτερα κάποια πράγματα να παραμένουν νεκρά.."Δεν είναι τυχαίο που θεωρείται το πιο τρομαχτικό μυθιστόρημα που έγραψε ποτέ ο Κίνγκ, μιας και εμπνεύστηκε από γεγονότα που συνέβησαν στην οικογένεια του, που ευτυχώς δεν είχαν την ίδια κατάληψη, με εξαίρεση τον άτυχο γάτο τους. Ο ίδιος καταχώνιασε το περιεχόμενο του βιβλίου αφού το ολοκλήρωσε,στο συρτάρι του γραφείου του (έμεινε για καιρό εκεί),επειδή κατατρόμαξε ο ίδιος από το δημιούργημα του και ευτυχώς οφείλουμε την έκδοση του στην σύζυγο του Στίβεν, Τάμπαθα, που τον έπεισε ότι το περιεχόμενο του παραήταν καλό για να παραμείνει στα μαύρα κατάστιχα (ευχαριστούμε πολύ Τάμπαθα!! ) .Επειδή δεν θέλω να γίνω φορτική,απλά
σας συμβουλεύω να το διαβάσετε, ακόμα και αν δεν είναι το είδος σας. Απλά να είστε προετοιμασμένοι,έρχεται γερή ανατριχίλα..!
Μην περιμένετε να σας βάλω ξεχωριστή βαθμολογία, απλά 10/10 για όλα !!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου