Αθηνά Ξενίκου
Περιδιαβαίνοντας ένα γνωστό πανηγύρι της περιοχής μου στάθηκα σε ένα πάγκο βιβλίων, ανάμεσα τους ξεχώρισα το βιβλίο του Γιώργου ..Τι με τράβηξε σε αυτό;
Μα φυσικά ο τίτλος του πρώτα από όλα μιας και με εκφράζει απολυτά αυτήν την εποχή θέλοντας να φωνάξω "Ε ψιτ αντίο δεν είπα ακόμα ζω"
Ένα αξιόλογο βιβλίο, έντεκα ιστορίες που αναφέρονται στον ερωτά ,την αγάπη,στην απώλεια ,στις πληγές που ακόμα αιμορραγούν ,για τα δύσκολα ,τα εύκολα της ζωής ..
Απευθύνεται σε αυτούς που αγαπούν το διάβασμα πρώτα από όλα,σε αυτούς που αγαπούν την ζωή ,σε αυτούς που τα καταφέρνουν να ξεπερνούν τα εμπόδια και να βγαίνουν νικητές κόντρα στις προβλέψεις ...
Οι ήρωες του γνώριμοι άνθρωποι της διπλανής σου πόρτας ,άνθρωποι οικείοι που κάποια στιγμή της ζωή σου τους έχεις συναντήσει ,που έχεις πονέσει ,έχεις μοιραστεί όνειρα,ελπίδες ,αγωνίες,φόβους,γίνεσαι ένα μαζί τους ,γιατί βλέπεις τον ευήλατο σου μέσα τους.
Η πένα του συγγραφέα ρέει αβίαστα ,ακούραστα γραφή εξαιρετική τονίζει εκεί που πρέπει, το νιώθεις το βιβλίο ,το ζεις αθέατος θεατής της ψυχής του συγγραφέα μας χωρίς να κουραστείς.
Τα συναισθήματα ξεπηδούν και σε κατακλύζουν άλλοτε χαίρεσαι άλλοτε λυπάσαι ,προσπαθείς να ερμηνεύεις πως προέκυψε η κάθε ιστορία την αλήθεια που κρύβει στην "Από πίσω μεριά του μυαλού"...
Το αγάπησα, με κέρδισε ειδικά η αστυνομική ιστορία που με έξυπνο τρόπο ακολουθώντας κάποια σύμβολα ανακάλυψα έναν θησαυρό εκατό λέξεων.
Φράση που ξεχώρισα "Ο καπνός δεν κρύβει την αλήθεια, μάγκες ,μονάχα την μπερδεύει πότε ..πότε.."
Κορυφαία στιγμή που με έκανε να ανατριχιάσω η "Ανάμνηση"
Τον ευχαριστώ από καρδιάς και περιμένω το επόμενο πόνημά του όποτε εκείνος το αποφασίσει και του εύχομαι ολόψυχα τα καλύτερα γιατί το αξίζει .
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου