ΒΙΚΥ
ΤΑΣΙΟΥ
<<Η
ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ>>
Νομίζετε ότι ξέρετε
τι σημαίνει πόνος;"
Όταν ένα βιβλίο ξεκινά με αυτήν την φράση, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο μια προειδοποίηση για το τι πρόκειται να ακολουθήσει, σίγουρα δεν σου αφήνει και πολλά περιθώρια στην φαντασία.
Να πω ότι είναι το πρώτο βιβλίο του Jack Ketchum που διαβάζω και ήμουν αρκετά προετοιμασμένη καθώς γνώριζα προκαταβολικά ότι πρόκειται για ένα πάρα πολύ σκληρό βιβλίο.
Αυτό όμως που το κάνει ακόμα πιο σκληρό είναι ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία και συγκεκριμένα την ιστορία της Σύλβια Λαικενς, η οποία βασανίστηκε και δολοφονήθηκε από την Τζερτρουντ Μπανισεφσκι και τα επτά παιδιά της αλλά και άλλα νεαρά άτομα από τη γειτονιά.
Τα γεγονότα συνέβησαν το 1965.
Ο συγγραφέας μέχρι τα μισά περίπου του βιβλίου σε αφήνει χαλαρό καθώς απλά περιγράφει την ζωή των παιδιών σε ένα αμερικανικό προάστιο την δεκαετία του 50.
Ψυχογραφεί τον χαρακτήρα των ηρώων και κυρίως των παιδιών και αρχίζει να ξεδιπλώνει την ιστορία της κακοποίησης,του εγκλεισμού και του βασανισμού της Μεγκ από την Ρουθ και τους τρείς γιούς της.
Σε αυτό το σημείο λοιπόν πάρτε βαθιές ανάσες καθώς σίγουρα θα σας χρειαστούν στην πορεία.
Όσοι δεν έχουν γερό στομάχι δεν ξέρω αν θα αντέξουν αυτό το βιβλίο.
Εγώ γερό στομάχι δεν έχω αλλά προσπάθησα να ακολουθήσω αυτή την ιστορία.
Με λόγο ώμο, ρεαλιστικό αλλά ταυτόχρονα συγκλονιστικό ο Ketcham έρχεται να μας αποδείξει περίτρανα ότι τα πραγματικά τέρατα είναι οι άνθρωποι.
Οι περιγραφές του βασανισμού και του εξευτελισμού της Μεγκ θα σας κάνουν να ανατριχιάσετε ,να κλάψετε, να πονέσετε και να μισήσετε το ανθρώπινο είδος.
Ο συγγραφέας με λόγο απλό και με σύντομες περιγραφές σε κάνει να νιώθεις ο ίδιος τα βασανιστήρια,να μυρίζεις την καμένη ανθρώπινη σάρκα να βιώνεις την παράνοια του ανθρώπινου μυαλού.
Δεν θα σας σοκάρω εγώ με λεπτομέρειες.
Θα αφήσω τον Ketchum να το κάνει.
Αυτό που σε συγκλονίζει σε αυτό το βιβλίο δεν είναι τόσο η σκληρότητα και η βαναυσότητα αυτής της ιστορίας την οποία ίσως θα μπορούσες να προσπεράσεις αν ήξερες ότι απλά βασίζεται στην φαντασία του συγγραφέα, αλλά ακόμα περισσότερο σοκάρει το γεγονός ότι αλλά αυτά έγιναν στην πραγματικότητα.
Ότι υπήρξε άνθρωπος που βίωσε όλα αυτά.
Αυτό που όμως σε συγκλονίζει ακόμα περισσότερο και σου προκαλεί ρίγη και ηθικούς προβληματισμούς είναι ότι οι βασανιστές είναι κυρίως τα παιδιά.
Παιδιά που κατευθύνθηκαν από την ίδια τους τη μητέρα στην παράνοια και οδηγήθηκαν μαζί της στην κόλαση.
Την υπόθεση αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο ο Ντέιβιντ, ένα από τα παιδιά που έβλεπαν να βασανίζεται η Μεγκ αλλά δεν πήρε μέρος ποτέ στις φρικαλεότητες εις βάρος της.
Αν με ρωτήσετε για αυτόν ναι τον μίσησα.
Ίσως γιατί ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να αποτρέψει αυτήν την κατάσταση.
Μπορεί να σας ακούγομαι σκληρή που κατακρίνω ένα παιδί αλλά νομίζω ότι κάποια πράγματα δεν μπορω να τα δεχτώ και να τα κατανοήσω.
Ένα σοκαριστικό βιβλίο για την παράνοια και τα σκοτάδια του ανθρώπινου μυαλού.
Για τη δύναμη εξουσίας που καμιά φορά κατέχουν τα μικρά παιδιά η οποία μπορεί να αποβεί μοιραία και καταστροφική.
Ένας συγκλονιστικός πρόλογος από τον μεταφραστή του βιβλίου, μία εξαιρετική εισαγωγή από το Stephen King και τέλος μία συνέντευξη με τον ίδιο τον συγγραφέα αλλά και με τους σεναριογράφους στο τέλος του βιβλίου κάνουν αυτή την ιστορία ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.
Όταν ένα βιβλίο ξεκινά με αυτήν την φράση, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο μια προειδοποίηση για το τι πρόκειται να ακολουθήσει, σίγουρα δεν σου αφήνει και πολλά περιθώρια στην φαντασία.
Να πω ότι είναι το πρώτο βιβλίο του Jack Ketchum που διαβάζω και ήμουν αρκετά προετοιμασμένη καθώς γνώριζα προκαταβολικά ότι πρόκειται για ένα πάρα πολύ σκληρό βιβλίο.
Αυτό όμως που το κάνει ακόμα πιο σκληρό είναι ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία και συγκεκριμένα την ιστορία της Σύλβια Λαικενς, η οποία βασανίστηκε και δολοφονήθηκε από την Τζερτρουντ Μπανισεφσκι και τα επτά παιδιά της αλλά και άλλα νεαρά άτομα από τη γειτονιά.
Τα γεγονότα συνέβησαν το 1965.
Ο συγγραφέας μέχρι τα μισά περίπου του βιβλίου σε αφήνει χαλαρό καθώς απλά περιγράφει την ζωή των παιδιών σε ένα αμερικανικό προάστιο την δεκαετία του 50.
Ψυχογραφεί τον χαρακτήρα των ηρώων και κυρίως των παιδιών και αρχίζει να ξεδιπλώνει την ιστορία της κακοποίησης,του εγκλεισμού και του βασανισμού της Μεγκ από την Ρουθ και τους τρείς γιούς της.
Σε αυτό το σημείο λοιπόν πάρτε βαθιές ανάσες καθώς σίγουρα θα σας χρειαστούν στην πορεία.
Όσοι δεν έχουν γερό στομάχι δεν ξέρω αν θα αντέξουν αυτό το βιβλίο.
Εγώ γερό στομάχι δεν έχω αλλά προσπάθησα να ακολουθήσω αυτή την ιστορία.
Με λόγο ώμο, ρεαλιστικό αλλά ταυτόχρονα συγκλονιστικό ο Ketcham έρχεται να μας αποδείξει περίτρανα ότι τα πραγματικά τέρατα είναι οι άνθρωποι.
Οι περιγραφές του βασανισμού και του εξευτελισμού της Μεγκ θα σας κάνουν να ανατριχιάσετε ,να κλάψετε, να πονέσετε και να μισήσετε το ανθρώπινο είδος.
Ο συγγραφέας με λόγο απλό και με σύντομες περιγραφές σε κάνει να νιώθεις ο ίδιος τα βασανιστήρια,να μυρίζεις την καμένη ανθρώπινη σάρκα να βιώνεις την παράνοια του ανθρώπινου μυαλού.
Δεν θα σας σοκάρω εγώ με λεπτομέρειες.
Θα αφήσω τον Ketchum να το κάνει.
Αυτό που σε συγκλονίζει σε αυτό το βιβλίο δεν είναι τόσο η σκληρότητα και η βαναυσότητα αυτής της ιστορίας την οποία ίσως θα μπορούσες να προσπεράσεις αν ήξερες ότι απλά βασίζεται στην φαντασία του συγγραφέα, αλλά ακόμα περισσότερο σοκάρει το γεγονός ότι αλλά αυτά έγιναν στην πραγματικότητα.
Ότι υπήρξε άνθρωπος που βίωσε όλα αυτά.
Αυτό που όμως σε συγκλονίζει ακόμα περισσότερο και σου προκαλεί ρίγη και ηθικούς προβληματισμούς είναι ότι οι βασανιστές είναι κυρίως τα παιδιά.
Παιδιά που κατευθύνθηκαν από την ίδια τους τη μητέρα στην παράνοια και οδηγήθηκαν μαζί της στην κόλαση.
Την υπόθεση αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο ο Ντέιβιντ, ένα από τα παιδιά που έβλεπαν να βασανίζεται η Μεγκ αλλά δεν πήρε μέρος ποτέ στις φρικαλεότητες εις βάρος της.
Αν με ρωτήσετε για αυτόν ναι τον μίσησα.
Ίσως γιατί ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να αποτρέψει αυτήν την κατάσταση.
Μπορεί να σας ακούγομαι σκληρή που κατακρίνω ένα παιδί αλλά νομίζω ότι κάποια πράγματα δεν μπορω να τα δεχτώ και να τα κατανοήσω.
Ένα σοκαριστικό βιβλίο για την παράνοια και τα σκοτάδια του ανθρώπινου μυαλού.
Για τη δύναμη εξουσίας που καμιά φορά κατέχουν τα μικρά παιδιά η οποία μπορεί να αποβεί μοιραία και καταστροφική.
Ένας συγκλονιστικός πρόλογος από τον μεταφραστή του βιβλίου, μία εξαιρετική εισαγωγή από το Stephen King και τέλος μία συνέντευξη με τον ίδιο τον συγγραφέα αλλά και με τους σεναριογράφους στο τέλος του βιβλίου κάνουν αυτή την ιστορία ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου