Book review
Δύο αδελφικές φίλες, η Κλημεντίνη και η Αμάντα, περνούν από μικρές τα καλοκαίρια τους στην Κέρκυρα. Εκεί, ανάμεσα στα παιχνίδια, τα μπάνια και τις ατέλειωτες βόλτες, ανακαλύπτουν το δικό τους κρυφό μέρος, ένα ύψωμα που τους επιτρέπει να απολαμβάνουν τη θέα της πόλης που απλώνεται στα πόδια τους. Το "πριγκιπάτο" τους.
Σ' αυτό καταφεύγουν κάθε απόγευμα και εκεί μοιράζονται τις σκέψεις, τα όνειρα και τα πρώτα τους ερωτικά σκιρτήματα.
Ο έρωτας όμως τις πικραίνει και τις θυμώνει.
Χρόνια μετά η Κλημεντίνη προσπαθεί να μετατρέψει τον πόνο της σε δημιουργικότητα, ενώ η Αμάντα εξακολουθεί να είναι θυμωμένη με τον έρωτα και προσπαθεί να ξεχάσει.
Η Κλημεντίνη έχοντας το όνειρο να δημιουργήσει ένα ξενοδοχείο απαράμιλλης ομορφιάς, πολυτέλειας και φιλοξενίας στην Κηφισιά, χτίζει επενδύοντας όλη την περιουσία που της άφησαν κληρονομιά οι γονείς της, το "ΠριγκιπΟτο", που από μια ιδιοτροπία της μοίρας το Α γίνεται Ο. Φιλοδοξεί να το κάνει το καλύτερο ξενοδοχείο στην περιοχή όχι μόνο για διαμονή αλλά και για γεύμα ή δείπνο.
Σε μια ανδροκρατούμενη χώρα αλλά και εποχή το 1907 γίνονται τα εγκαίνια του Πριγκιπότου. Ενός υπέροχου ξενοδοχείου που όμως οι Αθηναίοι διστάζουν να εμπιστευτούν κι αρνούνται να επισκεφτούν.
Η κοινωνία δεν είναι έτοιμη να δεχθεί τον νεωτερισμό που πρεσβεύει η Κλημεντίνη με τη στάση της απέναντι στη ζωή ούτε την ελευθερία και την αποδέσμευσή της από τα στεγανά.
Οι δύο φίλες θα συναντηθούν ξανά στο χώρο του Πριγκιπότου, θα ανακαλέσουν στη μνήμη τους τις αναμνήσεις από την Κέρκυρα, ό,τι τις έκανε να γελάσουν ή να κλάψουν. Θα μιλήσουν για τα μυστικά και τις κρυφές σκέψεις τους, τις αγωνίες, τα θέλω και τις φιλοδοξίες τους.
Η πλοκή καταπιάνεται κυρίως με το πάθος της Κλημεντίνης να πραγματοποιήσει το όνειρο της και με το θυμό του έρωτα της Αμάντας για τον Αλέξιο.
''Να τον φοβάσαι το θυμό του έρωτα. Άλλους θυμούς όχι. Μα στον θυμό του έρωτα να εύχεσαι να μη βρεθείς μπροστά''.
Και όταν ο θυμός του έρωτα φουντώσει, θα φέρει καταστροφικές συνέπειες για όλους και θα σαρώσει τα πάντα.
Ένα έγκλημα στο Πριγκιπότο, θα φέρει τα πάνω κάτω στην επιτυχία της Κλημεντίνης.
Ένα μυθιστόρημα με έντονο άρωμα της εποχής της Μπελ Εποκ και γλαφυρές εικόνες.
Με μια κινηματογραφική περιγραφή που σε ταξιδεύει σε ευρωπαϊκές και μη πρωτεύουσες και σου γνωρίζει τα πιο παλιά ακριβά ξενοδοχεία, σου συστήνει προσωπικότητες της εποχής και σου γαργαλά τον ουρανίσκο με τις γευστικές επιλογές.
Η Κοκό Σανέλ, ο Περικλής Γιαννόπουλος, ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή είναι μερικά από τα πρόσωπα που κάνουν περισσότερο αληθοφανή την ιστορία.
Ο πλούτος, η χλιδή και η πανδαισία των εδεσμάτων, η περιγραφή των πανέμορφων φορεμάτων της εποχής, οι πολυτελείς βεγγέρες και χοροί γεμίζουν τις αισθήσεις σου σε όλη τη διάρκεια του αναγνώσματος.
Το βιβλίο με ταξίδεψε στην όμορφη Κέρκυρα και το ιστορικό θέατρο Σαν Τζιάκομο. Περπάτησα στα γραφικά καντούνια και αγνάντεψα τη θέα από το Πριγκιπάτο των κοριτσιών.
Επισκέφτηκα το Παρίσι και μαγεύτηκα από την πολυτέλεια του Ριτζ, δοκίμασα τα γαλλικά κρουασάν και τα φίνα κρασιά. Ταξίδεψα στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη, μετέφερα αμέτρητα βαριά μπαούλα από την Αμερική, αναγνώρισα τη διαφορά στις αντιλήψεις των Ευρωπαίων και των Αμερικανών εκείνης της εποχής.
Βίωσα όλο το μόχθο της Κλημεντίνης για την πραγματοποίηση του ονείρου της. Μαγεύτηκα από την πολυτέλεια του Πριγκιπότου της και την προσεγμένη διακόσμηση, το πλούσιο μενού γευμάτων και τους φανταχτερούς χορούς. Θαμπώθηκα από τις ακριβές σικάτες τουαλέτες των κυριών της εποχής.
Γοητεύτηκα από τις εξέχουσες προσωπικότητες που παρήλασαν. Μύρισα τις πορτοκαλιές στον κήπο και πάτησα το φρέσκο χιόνι που σκέπαζε την Κηφισιά.
Την προσοχή μου όμως πάντα τραβούσε η ταμπέλα καλυμμένη με χρυσό που έφερε το όνομα Πριγκιπότο. Ένα όνομα που από μια ιδιοτροπία της μετάφρασης, το Α μετατράπηκε σε Ο.
Τι σήμαινε όμως το ΠριγκιπΟτο για την Κλημεντίνη, τελικά; Τι ήταν αυτό που την έκανε να αγαπήσει το πρωτόγνωρο όνομα;
Αυτή η λέξη που δημιουργήθηκε αιφνιδιαστικά, έκλεινε μέσα της όλο το νόημα της αλλαγής, της προσαρμοστικότητας και του μέλλοντος.
Όλο το βιβλίο είναι γεμάτο πάθος. Πάθος ενός παράνομου έρωτα, πάθος για επιτυχία, για κοινωνική καταξίωση, πάθος για ανεξαρτησία, για τελειότητα.
Δεν αναφέρομαι σχεδόν καθόλου στον έρωτα της Αμάντας και του Αλέξιου, πρωτίστως γιατί δεν θέλω να προδώσω τίποτα από την πλοκή, αλλά και γιατί για εμένα, την παράσταση κλέβει η Κλημεντίνη. Με την ανεξαρτησία της, τις φιλοδοξίες και τα όνειρά της, προσπαθεί να πετύχει και να σταθεί ισότιμη με τους άντρες επιχειρηματίες, σε ένα κόσμο σκληρό και προκατειλημμένο.
Κρυφά νοήματα και αλήθειες για τη ζωή κρύβονται στις κουβέντες των δύο αχώριστων φιλενάδων, αλλά και στις σκέψεις του αστυνόμου Όμηρου Καραμάλλη.
Η Αμάντα δηλώνει κάποια στιγμή στην Κλημεντίνη:
"Όταν υπάρχει ένας μεγάλος έρωτας, όταν δύο άνθρωποι έχουν φτιαχτεί για να είναι μαζί, το να μην υπάρχει παιδί είναι κάτι που μπορεί να το αντέξει το ζευγάρι και να εξακολουθήσει να είναι και πολύ ευτυχισμένο. Αν όμως δύο άνθρωποι αγαπιούνται επειδή έτσι το έφεραν οι συνθήκες, τότε το κενό που υπάρχει περιμένουν να το καλύψει ένα παιδί".
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Προσωπικά αισθάνθηκα σαν η Αμάντα να μάντεψε τις σκέψεις μου.
Ένα παραμύθι για μεγάλους, ένα μάθημα ζωής για όσους δεν υποχωρούν στις δυσκολίες, μαθαίνουν πώς να προσαρμοστούν στις απρόσμενες αλλαγές και κυνηγούν με πάθος το όνειρό τους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου