RSS

Σάββατο 31 Μαρτίου 2018

ΟΥΡΑΝΟΕΣΣΑ - ΚΡΙΤΙΚΗ

ΒΙΚΥ ΤΑΣΙΟΥ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

Μετά το Ογκρέσα και το Μη με λησμονεί ο Κώστας Κρομμύδας επανέρχεται με ένα βιβλίο όπου και πάλι ο τίτλος σε προκαλεί να γυρίσεις τις σελίδες και να ανακαλύψεις ποια ακριβώς είναι η Ουρανόεσσα.
Ένα υπέροχο εξώφυλλο, ένας τίτλος που σε σαγηνεύει και το ταξίδι ξεκινά.

Με τον εν λόγω συγγραφέα έχω ένα μικρό θέμα.
Κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο του γίνεται το αγαπημένο μου.
Ώσπου έρχεται το επόμενο και παίρνει μία ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου.

Το ίδιο λοιπόν έγινε και με την Ουρανόεσσα.
Από που να ξεκινήσω λοιπόν να μιλήσω για αυτό το βιβλίο.
Το πρώτο που πιστεύω ότι αξίζει να πω είναι ότι το θεωρώ ένα άψογο λογοτεχνικό έργο.
Αυτό το βιβλίο έχει αυτό ακριβώς που πρέπει να έχει κάθε βιβλίο.
Έρχεται να εκπληρώσει την επιθυμία κάθε απαιτητικού αναγνώστη.
Να σε ταξιδέψει ,να σε γεμίσει συναισθήματα αλλά ταυτόχρονα να σε διδάξει.
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που αγάπησα για δύο βασικούς λόγους.
Ο πρώτος λόγος είναι ότι αυτό το βιβλίο αναφέρεται σε ένα ανεκπλήρωτο όνειρο μου, την αρχαιολογία.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι αυτό το βιβλίο μιλάει για την αρχαιότητα, μία από τις μεγάλες αγάπες μου.
Ο συγγραφέας αυτή τη φορά επέλεξε να μας μεταφέρει στο μαγευτικό νησί της Σαμοθράκης.



Το νησί των μεγάλων θεών.
Εκεί μέσα από μυστηριακές τελετές λουσμένες στη φωτιά και στην πανσέληνο γινόμαστε μάρτυρες μιας ιστορίας εμπνευσμένης από αληθινά γεγονότα.
Έχοντας διαβάσει όλα του τα βιβλία οι προσδοκίες μου από τον εν λόγω συγγραφέα πλέον είναι πάρα πολύ μεγάλες γιατί απλά περιμένω από αυτόν κάθε φορά κάτι διαφορετικό, κάτι συγκλονιστικό καθώς οι ιστορίες του είναι ξεχωριστές και όχι κάτι που έχουμε ξαναδιαβάσει.
Για μία ακόμα φορά όχι μόνο δεν με απογοήτευσε, αλλά με άφησε άναυδη με την ιστορία του και τη γραφή του.
Δύο ιστορίες, παρόν και παρελθόν με κοινό παρανομαστή τις μυστηριακές τελετές, τα Καβείρια Μυστήρια και φυσικά τον έρωτα.
Το πρώτο κομμάτι της ιστορίας μας μεταφέρει στο 1949 οπου ο αρχαιολόγος Ανδρέας Στάης ακολουθεί τα σημάδια που θα του αποκαλύψουν το πρόσωπο της θεάς που στοιχειώνει για χρόνια τα όνειρά του.
Αυτή δεν είναι άλλη από την Νίκη της Σαμοθράκης.



Στο σήμερα ένας άλλος Ανδρέας αφήνει την Αμερική και ταξιδεύει προς το νησί για να ανακαλύψει το παρελθόν της οικογένειάς του.
Μέσα από αυτές τις δύο ιστορίες ο συγγραφέας έρχεται να μας γεμίσει εικόνες από το πανέμορφο νησί της Σαμοθράκης.
Έρχεται να μας πλημμυρίσει συναισθήματα.
Με την μαγική του πένα με έκανε πραγματικά να λατρέψω ένα νησί που δεν έχω πάει ποτέ.
Με έκανε να θέλω να πατήσω αυτά τα εδάφη, να νιώσω την μαγεία του Ιερού αυτού χώρου, να κολυμπήσω στις πηγές και να περιμένω να ακούσω μία καρδιά.



Ένα βιβλίο γεμάτο μυστήρια που θα σε σαγηνεύσουν, που θα σε ταξιδέψουν πίσω στην αρχαιότητα και στη μαγεία της Ελληνικής ιστορίας.
Με έκανε να ανατρέξω πάρα πολλές φορές στο Google και να ψάξω περαιτέρω πληροφορίες.
Έμαθα πάρα πολλά για το Ιερό των μεγάλων θεών, για τα Καβείρια Μυστήρια και για τον Αξιερο.
Ένα συγκλονιστικό ταξίδι μύησης που δεν θα αφήσει ασυγκίνητο ακόμα και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη.
Ένα βιβλίο που διαβάζεται με μία ανάσα, που νιώθεις έντονα συναισθήματα καθόλη τη διάρκεια της ανάγνωσης και πού η αγωνία δεν σε αφήνει ούτε λεπτό να ησυχάσεις.
Θέλω να δώσω πολλά συγχαρητήρια στο συγγραφέα για αυτό το συγκλονιστικό μυθιστόρημα.
Αλλά περισσότερο θέλω να του δώσω πολλά συγχαρητήρια για το ότι αγγιξε δύο πολύ σημαντικά ζητήματα για μένα, αυτό της αρχαιοκαπηλίας αλλά και των θησαυρών μας που βρίσκονται σε ξένα μουσεία ή σε ιδιωτικές συλλογές.
Ένα βιβλίο γεμάτο έντονες σκηνές και εικόνες.
Κορυφαία στιγμή του βιβλίου που πραγματικά έκλαψα πάρα πολύ και που έκλεισα το βιβλίο για να συνέλθω ήταν η μετάβαση από το παρελθόν στο παρόν.
Εκεί στο μπαλκόνι του ουρανού κοιτώντας απέναντι στη Σαμοθράκη δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.
"Ξέρεις πώς το λένε αυτό το νησί;
Είναι η ουρανοεσσα και μία μέρα εκείνος θα γυρίσει.
Θα τον φέρει η φτερωτή θεά ένα βράδυ που το φεγγάρι θα λάμπει".

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου