RSS

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018

ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΜΑΤΙΑ - ΚΡΙΤΙΚΗ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΤΟΥΡΛΙΑΣ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

Εχθές το βράδυ, πιστός στην καθημερινή μου συνήθεια, ολοκλήρωσα το 15ο βιβλίο για την φετινή χρονιά, το νέο μυθιστόρημα της αγαπητής φίλης συγγραφέως Ιουλίας Ιωάννου, με τίτλο "Ασημένια Μάτια".
Ο τίτλος του ιδιαίτερος και το εξώφυλλό του πραγματικά από τα ωραιότερα που έχω δει. Η ιστορία στην αρχή δεν σε προϊδεάζει για το τι θα ακολουθήσει.
Από κάποια στιγμή και μετά αρχίζουν τα κομμάτια να μπαίνουν στη θέση τους και να διαμορφώνεται η εξέλιξη της εξιστόρησης. Το μυθιστόρημα αυτό ακροβατεί μεταξύ πραγματικότητας και του χώρου του φαντασιακού. Δοξασίες, προφητείες και αρχαίοι θεοί μπλέκονται στη ζωή μίας οικογένειας που κινούνται από τα γεγονότα σαν πιόνια ώστε να εκπληρωθεί το πεπρωμένο. Περιέχει πολλά σημεία έντονης δράσης και αγωνίας. Πρωτότυπη, αν και ξενίζει, είναι η επιλογή της συγγραφέως να γράφει σε πρώτο πρόσωπο για κάθε ήρωα που συμμετέχει στην εξιστόρηση. Δεν το έχω συναντήσει ξανά σε άλλο λογοτέχνημα. Επίσης μου έμεινε η αίσθηση πως το βιβλίο θα μπορούσε να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο, χωρίς να κουράσει τον αναγνώστη. Όμως η δομή του είναι σωστή, υπό την έννοια πως δεν μένουν αναπάντητα ερωτήματα.

Έχοντας διαβάσει και το πρώτο μυθιστόρημα της Ιουλίας Ιωάννου, μπορώ να πω, πως τα Ασημένια Μάτια έχουν άλλο ύφος. Είναι ενδιαφέρον μέσα από τα βιβλία του κάθε συγγραφέα να βλέπεις την μετεξέλιξη και του ίδιου. Θεωρώ πως οι λάτρεις των ιστοριών που περιέχουν θρύλους και προφητείες θα το εκτιμήσουν δεόντως!

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου