Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ
Το πρώτο βιβλίο της Paula Hawkins από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του ήρθε να διχάσει κριτικούς και αναγνώστες.
Πάρα πολλοί ήταν εκείνοι που το αγάπησαν και άλλοι τόσοι που το έριξαν στα τάρταρα.
Το τελευταίο διάστημα διαπιστώνω ότι αυτό συμβαίνει πάρα πολύ συχνά ,συνήθως με βιβλία που είναι ψυχολογικά θρίλερ.
Με βιβλία που έχουν αργή πλοκή και με βιβλία στα οποία γίνεται εκτενής ψυχογράφηση των χαρακτήρων.
Εγώ λοιπόν είμαι από κείνους που όχι απλά το αγάπησαν το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά το θεωρώ και από τα πολύ δυνατά ψυχολογικά θρίλερ που έχω διαβάσει.
Ένα βιβλίο για την άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής.
Για τα σκοτάδια του ανθρώπινου νου.
Τρεις γυναίκες κρατούν το κλειδί της ιστορίας.
Γυναίκες της διπλανής πόρτας.
Γυναίκες που σε αυτές θα δούμε κάτι από τον εαυτό μας.
Γυναίκες που πίσω από την τέλεια εικόνα τους μπορεί να κρύβουν κάτι σκοτεινό.
Όπως έχω πει και άλλες φορές όταν ένα βιβλίο κλείνοντας το σε αφήνει με έναν έντονο προβληματισμό αλλά και με πάρα πολλές σκέψεις αυτό σημαίνει ότι αυτό το βιβλίο δεν ήταν αδιάφορο.
Το κορίτσι του τρένου μπορεί να είναι φαινομενικά ένα ψυχολογικό θρίλερ αλλά ταυτόχρονα είναι και ένα βιβλίο το οποίο αγγίζει πολλά κοινωνικά θέματα.
Ο αλκοολισμός, η ανθρώπινη μοναξιά ,η αδυναμία να προσπεράσουμε κάποιες καταστάσεις , η δυστυχία που μπορεί να κρύβεται μέσα σε κάθε σπίτι και σε κάθε ζευγάρι είναι θέματα τα οποία γίνονται τροφή για σκέψη σε αυτό το μυθιστόρημα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι ένα εύκολο βιβλίο.
Χρειάζεται αρκετή συγκέντρωση κυρίως στην αρχή μέχρι η συγγραφέας να σε βάλει σιγά-σιγά στην πλοκή.
Μέχρι να αντιληφθείς τι μπορεί να συμβαίνει.
Η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα από τρεις παράλληλες αφηγήσεις των τριών βασικών ηρωίδων του βιβλίου.
Μέσα από τις ζωές αυτών των τριών γυναικών ο αναγνώστης καλείται να εξιχνιάσει και εκείνος την υπόθεση μιας δολοφονίας.
Η συγγραφέας προσπαθεί να περιπλέξει τα πράγματα ώστε να μην αντιληφθείς εξαρχής το τι μπορεί να συμβαίνει.
Ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ με πολύ ρεαλιστικούς χαρακτήρες .
Σκοτεινό όπως και οι ψυχές των ηρώων.
Πάρα πολλές φορές έκλεισα το βιβλίο κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης προσπαθώντας να σκεφτώ όλα αυτά που διάβαζα.
Τις λάθος αποφάσεις των ηρώων, τα έντονα συναισθήματα που ένιωσα διαβάζοντας τις ζωές τους, τα ψέματα, την αγάπη που μπορεί να καταστρέψει ζωές και το γεγονός ότι η λογική χωρίζεται από την παράνοια με μία μικρή κλωστή που μπορεί να σπάσει ανά πάσα στιγμή.
Και τότε η άβυσσος θα σε τυλίξει στην αγκαλιά της.
Έχετε άραγε αναρωτηθεί πόσο καλά γνωρίζουμε τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας;
Έχετε ποτέ αναλογιστεί τα όρια της ανθρώπινης μοναξιάς;
Την απελπισία ενός ανθρώπου για αγάπη;
Ένα συγκλονιστικό βιβλίο για όλα αυτά που είναι πολλές φορές μπροστά στα μάτια μας και αρνούμαστε να τα δούμε.
Ένα βιβλίο για τη δύναμη αλλά και την αδυναμία των ανθρώπων.
Για το μαύρο της ανθρώπινης ψυχής.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου