Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ
Ο "Χρυσός Σκαραβαίος", το διήγημα το οποίο χάρισε στον Έντγκαρ Άλλαν Πόε τη μεγάλη του φήμη -στην Αμερική τουλάχιστον- πριν η ευρωπαϊκή διανόηση, με επικεφαλής τον Σαρλ Μπωντλαίρ, τον ενσωματώσει στις προδρομικές φυσιογνωμίες του συμβολισμού, παραμένει ένας μεγάλος άλυτος γρίφος, ένας γρίφος μέσα σε ένα γρίφο.
"Ο Χρυσός σκαραβαίος" είναι μια κρυπτογραφημένη διαδικασία αυτοανάλυσης.
Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1843.
Αν και δεν έχω πάρα πολύ μεγάλη εμπειρία από τον εν λόγω συγγραφέα θεωρώ ότι το συγκεκριμένο βιβλίο είναι από τα πολύ εύκολα βιβλία ώστε να το αντιληφθεί ο αναγνώστης χωρίς ιδιαίτερες αλληγορίες.
Φαινομενικά είναι μία περιπέτεια για ένα κυνήγι θησαυρού.
Μία ιστορία που σε καθηλώνει από την πρώτη σελίδα με την ιδιαίτερη γραφή του Πόε.
Δεν τολμώ να κρίνω.
Ίσως δεν τολμώ να εκφέρω και άποψη για αυτόν συγγραφέα.
Νομίζω ότι τον έχει κρίνει ο χρόνος.
To λογοτεχνικό του έργο είχε σημαντική επίδραση στην παγκόσμια λογοτεχνία, αποτελώντας θεμέλιο λίθο για την εξέλιξη σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία ή οι ιστορίες τρόμου και φαντασίας.
Περιληπτικά θέλω να πω ότι ήταν μία πάρα πολύ ωραία ιστορία για ένα κυνήγι θησαυρού.
Αλλά ταυτόχρονα ήταν μία ιστορία για την τρέλα,την επιμονή αλλά και για την μανία του ανθρώπου για το χρήμα .
Ένα αφήγημα με πολλή στρωτή γραφή ώστε να γίνεται αντιληπτή στον απλό αναγνώστη με αρκετή περιπέτεια αλλά και έντονο μυστήριο.
Ο Ποε στο εν λόγω αφήγημα μας εισάγει στην διαδικασία της κρυπτογράφησης η οποία αποτελεί μέρος της ιστορίας προκειμένου οι ήρωες του βιβλίου να προσπαθήσουν να βρουν τον κρυμμένο θησαυρό των πειρατών.
Το μόνο αρνητικό που βρήκα σε αυτό το βιβλίο είναι ο ρατσισμός απέναντι στον έγχρωμο υπηρέτη.
Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα προσπαθήσω φέτος να διαβάσω όλα του τα βιβλία.
Ελπίζω λοιπόν να τα καταφέρω.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου