Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ
Η κλίμακα μέτρησης Θερμοκρασίας Φαρενάιτ, προτάθηκε από τον Γερμανό μαθηματικό Φαρενάιτ –πόσο πρωτότυπο! - το 1724. Αντικαταστάθηκε σταδιακά με την Κλίμακα Κελσίου, όμως χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα στο «Αμέρικα» κυρίως, για οποιοδήποτε άλλο μη επιστημονικό λόγο. Έτσι κατανοούμε το πρώτο συνθετικό του τίτλου. Τέλεια;
Το δεύτερο δεν χρειάζεται επεξηγήσεις. Έχουμε λοιπόν και λέμε: 451 βαθμοί Φαρενάιτ.
Δεν υπάρχει λόγος να γράψω την μέθοδο μετατροπής των Φαρενάιτ σε Κελσίου αλλά ο τίτλος του βιβλίου ισοδυναμεί με 232.7 (και άπειρα 7αρια) βαθμούς κελσίου.
Αν δεν είστε υποψιασμένοι, αυτή είναι η θερμοκρασία κατά την οποία, το χαρτί αρπάζει φωτιά και καίγεται.
Τούτο το μέλλον , το οποίο περιγράφεται στο βιβλίο είναι δυστοπικό*. Η λέξη απευθύνεται σε δεινόσαυρους αλλά θα προσπαθήσω να την χρησιμοποιήσω όσο το δυνατόν λιγότερο. Σε αυτό το μέλλον λοιπόν, όταν η σειρήνα της Πυροσβεστικής ηχήσει και πολύ περισσότερο , αν το όχημα της σταματήσει μπροστά στο σπίτι σου, δεν πρέπει να νοιώσεις ανακούφιση αλλά φόβο.
Οι πυροσβέστες (αναφέρονται ως Firemen και όχι Firefighters) αντί για νερό θα οπλίσουν τις μάνικες με κηροζίνη και μετατρέψουν το σπίτι σας σε παρανάλωμα του πυρός.
Ο λόγος είναι πολύ απλός: Στην κατοχή σας βρέθηκαν βιβλία και στο μέλλον του Μπράντμπερι, το βιβλίο αποτελεί απειλή.
«Το βιβλίο είναι ένα γεμάτο όπλο στο σπίτι του γείτονα. Ποιος ξέρει ποιόν μπορεί να στοχεύσει ένας καλά διαβασμένος γείτονας»
Τα βιβλία καίγονται, μαζί με τα σπίτια που τα φιλοξενούν και στην δουλειά αυτή, εργάζεται ο κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου. Εκτελεί την εργασία του με ζήλο, παρ’ όλο που κάποιες στιγμές το σκέφτηκε δύο φορές, πριν ανάψει το σπίρτο «για να σώσει τους ανθρώπους από τον εαυτό τους» Όλα κυλούν κανονικά στην ζωή του έως την στιγμή που στο διπλανό σπίτι μετακομίζει μια 17χρονη κοπέλα.
«Είμαι Δεκαεπτά. Δεκαεπτά και τρελή. Ο Θείος λέει ότι αυτά τα δύο πάνε πακέτο.
Όταν σε ρωτάνε την ηλικία σου , μου λέει, να λες πάντοτε δεκαεπτά και παρανοϊκή»
Δεν πρόκειται να πω τίποτε άλλο που αφορά την πλοκή του βιβλίου.
Η τρελή φάση με αυτό το φαινομενικά απλό βιβλίο επιστημονικής φαντασίας, είναι η αυτό που χαρακτηρίζει τα κλασσικά βιβλία Επιστ. Φαντασίας. Ένας συγγραφέας (όχι όποιος λάχει) μπορεί να πάρει μια εξωφρενική ιδέα. Να την συνδέσει με πράγματα απλά και καθημερινά και όταν αφήσει το ζυμάρι να «ξεκουραστεί», έχεις ήδη πειστεί ότι δεν είναι καθόλου απίθανο να συμβεί στο μέλλον. Στο Φαρενάιτ 451, ο Μπράντμπερι αποδεικνύεται προφητικός, αφού αν προσαρμόσουμε τις ερωτήσεις που τίθενται, στην δική μας εποχή σκιαγραφεί την εποχή των πολυμέσων. Την δική μας εποχή.
(όχι εντελώς αλλά αισθάνομαι νέος)
Φανταστείτε τους Πυροσβέστες (εμπρηστές στην συγκεκριμένη περίπτωση) ως κάποιους από κείνους τους φονταμενταλιστές που σπάνε θέατρα όταν μια παράσταση δεν ταιριάζει στα πιστεύω τους. Με κείνους τους περίεργους τύπους που τα έβαλαν με τον Ρουσντί όταν έγραψε τους «σατανικούς στίχους» ή με εκείνους τους ακόμη πιο ψυχωτικούς που είπαν ότι ο Χάρι Πότερ προωθεί την Μαγεία.
Μετά από 64 χρόνια συνεχίζει να μην έχει χάσει τίποτε από την δύναμη του. Ίσα-ίσα δείχνει να παίρνει δύναμη από την άγνοια και την προκατάληψη που διέπει το είδος μας.
«..εάν κρύψεις την άγνοια σου, κανείς δεν πρόκειται να σε χτυπήσει και ποτέ δεν θα μάθεις»
Ο Όρος "fireman" χρησιποιήθηκε απο τον Joe Hill στο τελευταίο του βιβλίο "Ο Πυροσβέστης" εμφανώς εμπνευσμένος απο τον πυροσβέστη του Μπράντμπερι.
Τηλέφωνο Πυροσβεστικής Υπηρεσίας: 199
Τέλος θέλω να δηλώσω ότι κανένα βιβλίο δεν κάηκε, κατά την διάρκεια αυτής της κριτικής.
Δεν περιγράφω άλλο.
*Δυστοπία (από το ελληνικό δυς- και τόπος) ονομάζεται η κοινότητα ή κοινωνία που είναι ανεπιθύμητη ή τρομακτική. Εντάξει? Όμορφα. Φανταστείτε λοιπόν πως είστε δεινόσαυροι, κάποια εκατομμύρια χρόνια πριν και κάθεστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα σας και διαβάζετε ένα βιβλίο που περιγράφει ένα μέλλον όπου κάποια δίποδα , σχετικά νοήμονα όντα, κάνουν ανασκαφές και βρίσκουν διάφορα απολιθώματα από τον παππού Χαράλαμπο-Ρεξ, την θεία την Ευτέρπη από το χωριό και άλλους αξιομνημόνευτους συγγενείς. Όχι μόνο αυτό αλλά τα απολιθώματα συγκεντρώνονται και αφού ενωθούν με πετονιές και καρφιά και άλλα βάναυσα τέτοια, εκτίθενται σε κάποιους χώρους που τα λένε μουσεία. Εντάξει, ψιλοφρίκη φάση. Όμως δεν σας αφορά αφού ήδη θα έχετε εκλείψει.
Εάν δεν το γνωρίζετε, σας συστήνω την μεγαλύτερη σκύλα του σύμπαντος, την Εξέλιξη.
Αυτή μαζί με την κόρη της την άλλη κ^%#&^λα που λέγεται φυσική επιλογή, έχουν διαλέξει να σας εξαφανίσουν πριν αυτά που διαβάζετε γίνουν πραγματικότητα. Έτσι ο όρος δυστοπία είναι αδόκιμος, αφού το μέλλον είναι ένας χώρος όπου μόνο εκείνοι που προσαρμόστηκαν υπάρχουν. Και εφόσον υπάρχουν έχουν προσαρμοστεί. Και εφόσον έχουν προσαρμοστεί δεν αποτελεί για εκείνους δυστοπία. Αν μας αρέσει ή όχι, δεν νοιάζει κανένα. Επίσης κάντε ένα γκάλοπ. Αναφέρατε ένα βιβλίο που να περιλαμβάνει «ευτοπικό» μέλλον έτσι για να γουστάρουμε .
Δεν υπάρχει "δυστοπικό μέλλον" παρά μόνο μέλλον.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου