ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΝΟΥΦΑΡΑ

ROULA KARAMPOURNIOTOU
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

Ποιος είπε ότι το εξώφυλλο δεν επηρεάζει την απόφαση να διαβάσεις ένα βιβλίο; Το πρώτο πράγμα που με τράβηξε σ' αυτό το βιβλίο ήταν το εξώφυλλό του! Έρωτας με την πρώτη ματιά! Τι κι αν τα αστυνομικά μυθιστορήματα δεν ήταν το αγαπημένο μου είδος; Γι αυτό το βιβλίο, θα έκανα μια εξαίρεση! 

Όταν διάβασα την περίληψη στο οπισθόφυλλο κατάλαβα ότι δεν θα υπήρχε πιο ταιριαστό εξώφυλλο για το συγκεκριμένο βιβλίο. Ό,τι έγραφε πίσω, το περιέγραφε η εικόνα μπροστά! 
Πόσο μυστήριο έκρυβε, πόσο "σκιαγραφούσε" τον χαρακτήρα του δολοφόνου! Και τα γράμματα ανάγλυφα, λευκά σαν τα νούφαρα και λίγο κόκκινο να τα λερώνει σαν το αίμα! Δεν υπήρχε περίπτωση να μην το αποκτήσω! 
Η Ρωξάνη, προσφάτως χήρα, αποφασίζει να μετακομίσει με την κόρη της και το γιο του άντρα της στην περιοχή της Νάουσας φτιάχνοντας ένα αγρόκτημα που θα εκτρέφουν άλογα. Ο γείτονας τους όμως, ο γοητευτικός Βενιέρης είναι αποφασισμένος να τους διώξει από κει και να αποκτήσει το κτήμα τους που συνορεύει με τα δικά του.
Την ίδια περίοδο, ένα νέο κορίτσι εξαφανίζεται και ανακαλύπτεται ένας ομαδικός τάφος με κορίτσια που είχαν εξαφανιστεί από καιρό και από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
Ο αστυνόμος Ζανας που αναλαμβάνει την υπόθεση, έχει κι αυτός τους δικούς του δαίμονες να τον καταδιώκουν, όσο αυτός κυνηγά τον κατά συρροή δολοφόνο.
Συγχρόνως η Ρωξάνη αρχίζει και βλέπει όνειρα που αφορούν τις δολοφονίες και αποφασίζει να βοηθήσει τον αστυνόμο και την ομάδα του.
Ο δολοφόνος όμως είναι πάντα ένα βήμα μπροστά!
Τι είναι αυτό που επιδιώκει; Κάποια διαστροφή του μυαλού ή μια αρρωστημένη ανάγκη να αγαπηθεί;
Τι σχέση έχουν τα νούφαρα που αφήνει στα θύματά του;
Διαβάζοντάς το, αισθάνθηκα όλο το δράμα των κοριτσιών που έπεσαν στα χέρια του απαγωγέα, τον πόνο των γονιών που τα έχασαν, την αγωνία της Ρωξάνης, το πείσμα του αστυνόμου Ζάνα, την οξυδέρκεια της Όλγας, της ψυχολόγου! Ακόμη και το γινάτι του γαιοκτήμονα Βενιέρη να διώξει την οικογένεια Βαλαωρίτη από το κτήμα τους και να το κάνει δικό του! 
Τόσα πολλά συναισθήματα, που γίνονταν εντονότερα με τις σκέψεις του δολοφόνου στην εισαγωγή κάθε κεφαλαίου!
Ένα μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται στη Νάουσα, με όμορφες εικόνες και λεπτομερείς περιγραφές της εξοχής, των αγροκτημάτων, του ποταμιού αλλά και έντονες σκηνές βίας ανάμεσα στο θύτη και τα θύματά του.
Μέσα από αυτό το εξαιρετικό αστυνομικό μυθιστόρημα, η Μαρία Προδρόμου μας μεταφέρει από τη μια στην ελληνική ύπαιθρο και από την άλλη, στις πιο ενδόμυχες επιθυμίες ενός αρρωστημένου μυαλού.
Ένα βιβλίο που σε κάθε κεφάλαιο οι υποψίες στρέφονται και σε άλλο πρόσωπο. 
Και παρόλο που κάποιο ''μαρτυριάρικο πουλάκι'' μου είχε φανερώσει το δολοφόνο πριν καν αποκτήσω το βιβλίο, μέχρι το τέλος πίστευα ότι είχε κάνει λάθος και ήταν άλλο πρόσωπο! Τόση μαεστρία στη δομή των χαρακτήρων που να αμφιβάλλεις ακόμη και για το αυταπόδεικτο! Και το τέλος… 
Α! δεν θα μιλήσω για το τέλος! Θα σας αφήσω να το ανακαλύψετε μόνοι σας!