Η
ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ
"Ο Αποσπερίτης
άλλοτε αποχαιρετά το φως και καλωσορίζει τη νυχτιά και άλλοτε σαν Αυγερινός
αποχαιρετά το σκότος και καλωσορίζει την αυγή.Ο Αυγερινός κατάφερε να
προστατέψει την Πούλια απ την κακιά μητριά και από τότε έμειναν μαζί,δύο
αγαπημένα αδέρφια να φέγγουν στον ουρανό"
Η Αναστασία ξεριζωμένη από την οικογένεια της, μεγαλώνει προσφέροντας τις υπηρεσίες της στο αρχοντικό μιας εύπορης οικογένειας.
Βιώνει τον θάνατο του πατέρα της και η μητριά της,η Φιλιώ, αναγκάζεται να την στείλει στο χωριό, στη γιαγιά της,γιατί ο νέος σύζυγος δεν μπορεί να την θρέψει.
Ξεριζώνεται κυριολεκτικά από την μόνη οικογένεια που γνώρισε στη ζωή της και αποχωρίζεται βίαια την μικρή αδερφή της που είχε το ίδιο όνομα με αυτήν.Ενα γεγονός που δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ και πάντα θα θυμάται....
Πρόκειται για μία πολύ συγκινητική, αληθινή ιστορία που το θέμα της είναι η αδελφική αγάπη.Και οι δύο αδερφές μεγαλώνουν με την έννοια και το βάσανο η μία της άλλης. Περνάνε δύσκολα χρόνια,ζουν τον θάνατο αγαπημένων προσώπων, ερωτεύονται,δημιουργούν οικογένειες,μα η πρώτη και η τελευταία σκέψη της ημέρας είναι να ανταμώσουν.
Κουρασμένοι άνθρωποι,γεμάτοι βάσανα,πόνο,μοχθούν για την επιβίωση τα δύσκολα εκείνα χρόνια του Εμφυλίου,έχοντας σκυμμένο το κεφάλι στους προύχοντες και στους έχοντες της περιοχής. Κάθε μέρα οι κίνδυνοι αυξάνονται και οι δοκιμασίες ξεπερνούν τα όρια τους.
Μια άδικη κοινωνία,γεμάτη ανισότητες που όμως καταφέρνει και μεγαλώνει τη δύναμη της ψυχής τους. Προσμένουν ένα καλύτερο αύριο και αναζητούν απεγνωσμένα τη δικαίωση των χρόνων.
Μια αληθινή ιστορία πασπαλισμένη με μία φανταστική νεραιδόσκονη.Η συγγραφέας κατάφερε να με παρασύρει σ ένα ταξίδι γεμάτο συναισθήματα και είμαι σίγουρη πως ήθελε να με δει να κλαίω .Συγκινητικές οι στιγμές που έζησε η Αναστασία,γεμάτες πόνο,εγκατάλειψη και θάνατο.
Ένα βιβλίο πλούσιο σε τραγικές φιγούρες αλλά και μοναδικές εικόνες μιας άλλης μακρινής εποχής.
Η κυρία Ψαραδελλη ύμνησε την αδελφική αγάπη στο πέρασμα των χρόνων και την δυνάμωσε με υπομονή και κουράγιο. Αναζητούσα τη δικαίωση του δεσμού αυτού και έγινα παρατηρητής ενός μόνιμου διωγμού που παραφύλαγε μόνιμα πίσω από μία μισάνοιχτη πόρτα. Διέκρινα ένα κεφάλι σκυφτό,με δάκρυα στα μάτια,να προσπαθεί να ισορροπήσει και να επιβιώσει, για να φτάσει τελικά στην πολυπόθητη εύρεση της αδερφής.
Αγγελική φιγούρα,σταλμένη από τον Θεό,η κυρά Μαριγω,ο φυλακας-προστατης της Αναστασίας.Ειναι αυτή που έβαλε μπροστά το στήθος της με τα χέρια στη μέση,ενάντια σε όλους τους απάνθρωπους διώκτες της ηρωίδας.
Η μοναδική ένσταση που έχω είναι ότι δεν τιμωρήθηκε ο θείος,ένας από τους μεγαλύτερους κυνηγούς του κοριτσιού.Θα ήθελα να πάρει το μερίδιο της τιμωρίας που του αναλογεί.Αυτη είναι μία προσωπική μου επιθυμία,σε καμιά περίπτωση δεν αλλάζει τη ροή της ιστορίας.
Ένα φινάλε αναμενόμενο,πιστεύω το καλύτερο που μπορούσε να δοθεί, ύστερα από όλα τα μαύρα χρόνια που σημάδεψαν τη νιότη της.
"Πώς τ ανακάτεψε έτσι ο θεός;"
Αυτή η φράση νομίζω τα λέει όλα.
Το συστήνω ανεπιφύλακτα!
Η Αναστασία ξεριζωμένη από την οικογένεια της, μεγαλώνει προσφέροντας τις υπηρεσίες της στο αρχοντικό μιας εύπορης οικογένειας.
Βιώνει τον θάνατο του πατέρα της και η μητριά της,η Φιλιώ, αναγκάζεται να την στείλει στο χωριό, στη γιαγιά της,γιατί ο νέος σύζυγος δεν μπορεί να την θρέψει.
Ξεριζώνεται κυριολεκτικά από την μόνη οικογένεια που γνώρισε στη ζωή της και αποχωρίζεται βίαια την μικρή αδερφή της που είχε το ίδιο όνομα με αυτήν.Ενα γεγονός που δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ και πάντα θα θυμάται....
Πρόκειται για μία πολύ συγκινητική, αληθινή ιστορία που το θέμα της είναι η αδελφική αγάπη.Και οι δύο αδερφές μεγαλώνουν με την έννοια και το βάσανο η μία της άλλης. Περνάνε δύσκολα χρόνια,ζουν τον θάνατο αγαπημένων προσώπων, ερωτεύονται,δημιουργούν οικογένειες,μα η πρώτη και η τελευταία σκέψη της ημέρας είναι να ανταμώσουν.
Κουρασμένοι άνθρωποι,γεμάτοι βάσανα,πόνο,μοχθούν για την επιβίωση τα δύσκολα εκείνα χρόνια του Εμφυλίου,έχοντας σκυμμένο το κεφάλι στους προύχοντες και στους έχοντες της περιοχής. Κάθε μέρα οι κίνδυνοι αυξάνονται και οι δοκιμασίες ξεπερνούν τα όρια τους.
Μια άδικη κοινωνία,γεμάτη ανισότητες που όμως καταφέρνει και μεγαλώνει τη δύναμη της ψυχής τους. Προσμένουν ένα καλύτερο αύριο και αναζητούν απεγνωσμένα τη δικαίωση των χρόνων.
Μια αληθινή ιστορία πασπαλισμένη με μία φανταστική νεραιδόσκονη.Η συγγραφέας κατάφερε να με παρασύρει σ ένα ταξίδι γεμάτο συναισθήματα και είμαι σίγουρη πως ήθελε να με δει να κλαίω .Συγκινητικές οι στιγμές που έζησε η Αναστασία,γεμάτες πόνο,εγκατάλειψη και θάνατο.
Ένα βιβλίο πλούσιο σε τραγικές φιγούρες αλλά και μοναδικές εικόνες μιας άλλης μακρινής εποχής.
Η κυρία Ψαραδελλη ύμνησε την αδελφική αγάπη στο πέρασμα των χρόνων και την δυνάμωσε με υπομονή και κουράγιο. Αναζητούσα τη δικαίωση του δεσμού αυτού και έγινα παρατηρητής ενός μόνιμου διωγμού που παραφύλαγε μόνιμα πίσω από μία μισάνοιχτη πόρτα. Διέκρινα ένα κεφάλι σκυφτό,με δάκρυα στα μάτια,να προσπαθεί να ισορροπήσει και να επιβιώσει, για να φτάσει τελικά στην πολυπόθητη εύρεση της αδερφής.
Αγγελική φιγούρα,σταλμένη από τον Θεό,η κυρά Μαριγω,ο φυλακας-προστατης της Αναστασίας.Ειναι αυτή που έβαλε μπροστά το στήθος της με τα χέρια στη μέση,ενάντια σε όλους τους απάνθρωπους διώκτες της ηρωίδας.
Η μοναδική ένσταση που έχω είναι ότι δεν τιμωρήθηκε ο θείος,ένας από τους μεγαλύτερους κυνηγούς του κοριτσιού.Θα ήθελα να πάρει το μερίδιο της τιμωρίας που του αναλογεί.Αυτη είναι μία προσωπική μου επιθυμία,σε καμιά περίπτωση δεν αλλάζει τη ροή της ιστορίας.
Ένα φινάλε αναμενόμενο,πιστεύω το καλύτερο που μπορούσε να δοθεί, ύστερα από όλα τα μαύρα χρόνια που σημάδεψαν τη νιότη της.
"Πώς τ ανακάτεψε έτσι ο θεός;"
Αυτή η φράση νομίζω τα λέει όλα.
Το συστήνω ανεπιφύλακτα!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου