ΕΝΑ ΜΑΥΡΟ ΚΟΡΑΚΙ - ΚΡΙΤΙΚΗ

ΕΙΡΗΝΗ ΨΑΡΑΚΗ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

Παραβγαίνοντας με τ' άλλα αγόρια, ο Γουίλιαμ Μπέλμαν στρέφει τη σφεντόνα του σ' ένα κοράκι που κάθεται σ' ένα κλαδί. Το πουλί πέφτει νεκρό μεμιάς. Είναι μια πράξη σκληρή όσο κι ασήμαντη και γρήγορα ξεχνιέται. Μεγάλος πια, ευτυχισμένος, με γυναίκα και παιδιά, ο Γουίλιαμ μοιάζει να έχει αφήσει πολύ πίσω του το γεγονός. Λες και δε σκότωσε ποτέ εκείνο το μικρό πλάσμα.
Αλλά τα κοράκια δεν ξεχνάνε ποτέ.....
Χρόνια αργότερα, όταν ένας μυστηριώδης ξένος μπαίνει στη ζωή του Γουίλιαμ, η τύχη του αρχίζει να τον εγκαταλείπει - σαν οι τρομερές συνέπειες εκείνης της παλιάς απερισκεψίας ν' αρχίζουν μόλις τώρα να φαίνονται. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να σώσει το πιο πολύτιμο πράγμα που του έχει απομείνει, ο Γουίλιαμ κάνει μια παράξενη συμφωνία, μ' έναν ακόμη πιο παράξενο συνέταιρο. Μαζί βάζουν μπροστά μία μακάβρια επιχείρηση.
Κι έτσι γεννιέται η Μπέλμαν & Μπλακ....
(οπισθόφυλλο)

Ένα όμορφο γοτθικό μυθιστόρημα μιας άλλης εποχής αποτυπώνεται στις σελίδες του βιβλίου. Ενώ το βιβλίο δεν είναι ούτε θρίλερ, ούτε τρόμου, είναι σκοτεινό και γεμάτο μυστήριο. Στις σελίδες του επικρατεί ο θάνατος, ο οποίος μας παρουσιάζεται με τρόπο ποιητικό θα έλεγα. Αυτό όμως δεν είναι και η γοτθική λογοτεχνία? Το πάντρεμα του ρομαντισμού με το σκοτάδι και το θάνατο. Ρομαντισμός δεν υπάρχει εδώ, υπάρχουν όμως εικόνες ρομαντικές και ποιητικές. Οι σελίδες απλά περνάνε μόνες τους. Όχι γιατί έχει ένταση και αγωνία, αλλά γιατί το μυστήριο εισχωρεί βαθιά μέσα σου και θέλεις να δεις την πορεία και την κατάληξη που θα έχει.