RSS

Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018

ΑΜΥ - ΚΡΙΤΙΚΗ

ANDREAS ELSA VENARDOS KOLLIA
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

Το όνομα της Άμυ.Μέλος μια πολύ δεμένης και αγαπημένης οικογένειας με μια μικρότερη αδελφή,θα έπρεπε να είναι ευτυχισμένη και να αντικρίζει το μέλλον με αισιοδοξία!!Όχι όμως και η Άμυ.Από μικρή ήταν διαφορετική από την αδελφή της.Όσο δοτική,συναισθηματική και χαμογελαστή ήταν η Μελίνα,τόσο απόμακρη,σφιγμένη και σοβαρή ήταν η Άμυ.Τόσο διαφορετικές αλλά τόσο αγαπημένες.
Ένα γεγονός στα 14 κάνει την Άμυ να συνειδητοποιήσει ότι δεν πρέπει να έχει σε κανέναν εμπιστοσύνη και ότι μόνη της πρέπει να βάζει τα πράγματα στη σωστή τους θέση.Η ζωή της γίνεται πιο σκοτεινή καθώς η οργή και το μίσος εγκαθίστανται μέσα της και απαιτούν να κατευθύνουν τις κινήσεις της.Από εκείνη τη στιγμή μέσα στην Άμυ κατοικεί το καλό και το κακό με το δεύτερο να υπερτερεί!!Γίνεται κριτής και τιμωρός πιστεύοντας πως αποδίδει δικαιοσύνη!!Πόσο απέχει όμως η λογική από την παράνοια,η αλήθεια από το ψέμα,ο Θεός από τον Διάβολο;Η Άμυ σταμάτησε να πιστεύει στο Θεό,η ελπίδα πέθανε μέσα της και ένας άλλος εαυτός ήρθε να πάρει τη θέση του.Μυστικά που αποκαλύπτονται θα κάνουν την Άμυ να καταλάβει ότι η μόνη λύση στο αδιέξοδο που έχει οδηγηθεί είναι η θυσία...
Ένα απίστευτο ψυχολογικό θρίλερ που μας βάζει σε πολλές σκέψεις και αναζητήσεις.Όλα παρουσιάζονται σιγά-σιγά και αποκαλύπτεται πως σκέφτεται ένας άνθρωπος όταν κατακλύζεται από συναισθήματα και σκέψεις που δεν μπορεί να κουμαντάρει με το αποτέλεσμα να φαντάζει στα μάτια του δίκαιο ενώ στην πραγματικότητα είναι αποτρόπαιο.Η γραφή του συγγραφέα είναι γεμάτη συναισθήματα.Σε βάζει στη θέση της Άμυ.Δεν θα μπορούσα με τίποτα να την μισήσω όσο κι αν εναντιώνομαι στις αντιδράσεις της.Την συμμερίζομαι και την συμπονώ.Για όσα έκανε δεν έφταιγε.Η γνώση έφερε την απόγνωση,η απόγνωση την συνειδητοποίηση και η συνειδητοποίηση την τελική πορεία.Το τέλος ανατρεπτικό,μου έφερε ένα κόμπο στο λαιμό και λύπη...
Σίγουρα το προτείνω!!Είναι απίστευτο πόσο μπορείς να συμπαθήσεις ένα κορίτσι σαν την Άμυ αν την γνωρίσεις μέσα από την γραφή του Μάριου και σίγουρα κάποια στιγμή της ζωής μας, αν και δεν το κάναμε πράξη, θα σκεφτήκαμε κι εμείς για κάποιους που μας πόνεσαν όπως η Άμυ!!

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου