ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΑΡΑΥ ΒΙΒΛΙΟ Α - ΚΡΙΤΙΚΗ

ΕΙΡΗΝΗ ΨΑΡΑΚΗ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

Η ιστορία μας, ξεκινάει με έναν θάνατο, ένα τροχαίο ατύχημα και μετά η κηδεία. Και μετά το τέλος. Ή μήπως όχι! Όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, μετά το θάνατο, τι; Τι υπάρχει εκεί απέναντι; Υπάρχει ζωή μετά το θάνατο, που πάμε φεύγοντας από δω; Μήπως τελικά ο θάνατος το τέλος δεν είναι; Μία ιστορία διαφορετική θα την έλεγα και πολύ πολύ ενδιαφέρουσα.
Ο συγγραφέας μας μεταφέρει σε μεταφυσικά μονοπάτια, μην τρομάζετε, όχι πολύ διαφορετικά από την δική μας, την εν ζωή πραγματικότητα. Καλά, λίγο διαφορετική. Μας μεταφέρει στον άλλο κόσμο, ούτε στην κόλαση όμως, ούτε στον παράδεισο, στο Βίλβετ, έτσι λέγεται το μέρος όπου πάμε φεύγοντας από δω. Μία ιστορία που εκτυλίσσεται ανάμεσα σε δύο κόσμους, στο εδώ και στο εκεί, στη ζωή και στο θάνατο. Ο συγγραφέας χειρίστηκε πολύ καλά το κομμάτι του φανταστικού, μας παίρνει από το χέρι και εκεί που βρισκόμαστε στην εδώ πραγματικότητα, ξαφνικά, μας ταξιδεύει σε έναν άλλο κόσμο, μαγικό, με εικόνες όμορφες παρ'όλο που γνωρίζεις ότι εκεί βρίσκεται η άλλη ζωή. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο μυθιστόρημα φαντασίας, μία τριλογία, Το δέντρο του Αράυ, με αυτό να είναι το πρώτο μέρος με τίτλο Συναίσθημα. Και πράγματι βγάζει συναίσθημα μέσα από τις σελίδες του. Με κάποιους στίχους που μας παραθέτει ο συγγραφέας σε κάποια σημεία, εγώ που δεν είμαι και πολύ της ποίησης, μπορώ να πω ότι με άγγιξαν. Με άγγιξε με τις σκέψεις του και με τα συναισθήματά του. Αν δεν κάνω λάθος είναι η πρώτη του συγγραφική δουλειά και μπορώ να πω ότι είναι εντυπωσιακή. Περιμένουμε πολλές πολλές ακόμα.

"Γιώργο.......έφυγα και ξαναγύρισα......". Εκείνος γύρισε απότομα προς τη Μαρία έκπληκτος και απορημένος. " Τι πράγμα;" "Πέθανα για μερικές ημέρες". Οι λέξεις της ήταν κοφτές.
Τελειώνει η ζωή με τον ερχομό του θανάτου; Από ό,τι φαίνεται, όχι. Άλλωστε, ο θάνατος δεν είναι παρά μία μεταμόρφωση, ένα στάδιο που μεταφέρει τις ψυχές των ανθρώπων στα φύλλα του Δέντρου του Άραϋ, στην απέραντη ύπαιθρο των ψυχών, το Βίλβετ.
"Όλα όσα έζησα επιστρέφουν. Βλέπω κάθε νύχτα στον ύπνο μου τις ψυχές του Βίλβετ να με καλούν. Και πρέπει να γυρίσω πίσω..... Εγώ και μερικοί ακόμα που κάποτε πεθάναμε...."
Ένα ταξίδι φαντασίας στα βάθη του αγνώστου, που προηγούμενό του δεν υπήρξε ποτέ..... Ένα ταξίδι στο θάνατο, εκεί που όλα ενώνονται, συναντιόνται και εξηγούνται.
Κι ο θάνατος, το τέλος δεν είναι!
(από το οπισθόφυλλο)