Ο Πιανίστας είναι
μια ταινία του Ρόμαν Πολάνσκι, παραγωγής 2002, με πρωταγωνιστή τον Έντριαν
Μπρόντυ. Αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης αυτοβιογραφίας του
Εβραίου Πολωνού μουσικού, Βλαντισλάβ Σπίλμαν (Wladyslaw Szpilman, 1911 – 2000
).
Η ταινία βραβεύτηκε
στο Φεστιβάλ των Καννών με τον Χρυσό Φοίνικα, ενώ διεκδίκησε επτά βραβεία της
Ακαδημίας Κινηματογράφου (Όσκαρ), ανάμεσα στα οποία και αυτό της καλύτερης
ταινίας. Τελικά κέρδισε τρία: Καλύτερης σκηνοθεσίας, Διασκευασμένου Σεναρίου
και Α’ Ανδρικού Ρόλου, με τον Μπρόντυ να αποτελεί το νεαρότερο ηλικιακά ηθοποιό
που έχει λάβει το βραβείο αυτό. Αξιοσημείωτο είναι επίσης πως η ταινία κέρδισε
επίσης επτά Βραβεία Σεζάρ, ανάμεσα στα οποία αυτά της Καλύτερης ταινίας,
Καλύτερης σκηνοθεσίας και Α’ Ανδρικού Ρόλου, χαρίζοντας στον Μπρόντυ ακόμη μια
ασυνήθιστη πρωτιά: αυτή του πρώτου Αμερικανού που παίρνει αυτή τη διάκριση.
Ενδιαφέρουσες
πληροφορίες:
Ο Έντριαν Μπρόντυ
έχασε 14 κιλά για να υποδυθεί τον Βλαντισλάβ Σπίλμαν ακολουθώντας δίαιτα πείνας
με νερόβραστα για έξι εβδομάδες.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ενώ έψαχνε τοποθεσίες στην Κρακοβία, ο Ρόμαν Πολάνσκι συνάντησε κάποιον άντρα που βοήθησε την οικογένειά τους κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Ο σκηνοθέτης παρέχει τη φωνή του στον άντρα που περιμένει να περάσει το δρόμο διαμαρτυρόμενος που η οδός Gentile χτίστηκε μέσα στο Γκέτο.
Το ρόλο του Σπίλμαν διεκδίκησαν ανεπιτυχώς 1.400 άντρες σε οντισιόν στο Λονδίνο.
Τα έσοδα από την ολλανδική πρεμιέρα της ταινίας χαρίστηκαν στο σπίτι της Άννας Φρανκ.
Πρόκειται για την πρώτη ταινία που βραβεύτηκε ως η καλύτερη της χρονιάς στα Βραβεία Σεζάρ, χωρίς να ακούγεται σε αυτή ούτε μια γαλλική λέξη.
Η παραγωγή σταμάτησε για μία μέρα όταν πέθανε ένας από τους παραγωγούς, ο Rainier Schaper. Η ταινία αφιερώθηκε στη μνήμη του.
Στην ταινία κάνει μια εμφάνιση ο εγγονός του πραγματικού Σπίλμαν.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ενώ έψαχνε τοποθεσίες στην Κρακοβία, ο Ρόμαν Πολάνσκι συνάντησε κάποιον άντρα που βοήθησε την οικογένειά τους κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Ο σκηνοθέτης παρέχει τη φωνή του στον άντρα που περιμένει να περάσει το δρόμο διαμαρτυρόμενος που η οδός Gentile χτίστηκε μέσα στο Γκέτο.
Το ρόλο του Σπίλμαν διεκδίκησαν ανεπιτυχώς 1.400 άντρες σε οντισιόν στο Λονδίνο.
Τα έσοδα από την ολλανδική πρεμιέρα της ταινίας χαρίστηκαν στο σπίτι της Άννας Φρανκ.
Πρόκειται για την πρώτη ταινία που βραβεύτηκε ως η καλύτερη της χρονιάς στα Βραβεία Σεζάρ, χωρίς να ακούγεται σε αυτή ούτε μια γαλλική λέξη.
Η παραγωγή σταμάτησε για μία μέρα όταν πέθανε ένας από τους παραγωγούς, ο Rainier Schaper. Η ταινία αφιερώθηκε στη μνήμη του.
Στην ταινία κάνει μια εμφάνιση ο εγγονός του πραγματικού Σπίλμαν.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου