ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΜΤΣΙΟΣ / ΜΑΡΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ -ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

 Έχουμε την τιμή και την χαρά να φιλοξενούμε στο blog μας τον Γιώργο Δάμτσιο και τον Μάριο Δημητριάδη με αφορμή το βιβλίου τους ‘ΣΤΗΝ ΓΕΦΥΡΑ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΨΥΧΩΝ’.

Καλησπέρα Γιώργο και Μάριε. Θα ήθελα πρώτον να σας ευχαριστήσω θερμά για αυτήν την συνέντευξη. Πριν ξεκινήσουμε να μιλάμε για το βιβλίο σας θα ήθελα ο καθένας από εσάς να μου πει δυο λόγια για τον εαυτό του. Ποιός είναι ο Γιώργος και ο Μάριος.

-Μ.Δ. Καλησπέρα Βίκυ και σ΄ευχαριστούμε για τη φιλοξενία. Εγώ μένω μόνιμα στη Θεσσαλονίκη με τη σύζυγό μου όπου και εργάζομαι. Ασχολούμαι συνεχώς με τα βιβλία και τη μουσική. Γράφω επίσης κάθε μήνα για μια στήλη που έχω στην ιστοσελίδα nyctophilia για την metal μουσική και τη λογοτεχνία. Τα τελευταία χρόνια αφιερώνω αρκετό από τον χρόνο μου στην οργάνωση του φεστιβάλ Fantasmagoria που ξεκινήσαμε με τον Γιώργο, την Ευλαμπία και την Ευαγγελία. Από ανάμεσα ξεκλέβω χρόνο και για κανένα ταξιδάκι, για να γεμίσω τις μπαταρίες μου. Λατρεύω τα ταξίδια.

-Γ.Δ. Καλησπέρα κι από μένα! Εγώ μένω στη Νάουσα, όπου και γεννήθηκα. Εργάζομαι στο ελληνικό δημόσιο και ως χόμπι έχω κυρίως τη συγγραφή, την ανάγνωση βιβλίων και τη μουσική. Ενίοτε πραγματοποιώ σεμινάρια δημιουργικής γραφής για λογαριασμό της Επιτροπής Ισότητας του Δήμου Νάουσας. Όσο για τις υπόλοιπες δραστηριότητες (nyctophilia και Fantasmagoria) τα ανέφερε ήδη ο Μάριος!

  

Πως προέκυψε η συγγραφή στην ζωή σας:

-Γ.Δ. Τα πρώτα βιβλία στη βιβλιοθήκη μου μπήκαν όταν πήγαινα στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού και κατευθείαν μαγεύτηκα και θέλησα να πω κι εγώ τις δικές μου ιστορίες. Όπως φαντάζεσαι, σε εκείνες τις ηλικίες περισσότερο αντέγραφα αυτά που είχα διαβάσει παρά δημιουργούσα κάτι πρωτότυπο!

-Μ.Δ. Όπως και ο Γιώργος άρχισα να διαβάζω από πολύ μικρός. Όταν ήμουν 12 χρονών έγραψα μια νουβέλα μυστηρίου και κάπως έτσι ξεκίνησα να γράφω.

  

Πώς γεννήθηκε η ιδέα της συγγραφής ενός βιβλίου από κοινού;

-Μ.Δ. Με τον Γιώργο ασχολούμαστε γενικά πολύ με τα βιβλία και οι περισσότερες συζητήσεις μας περιστρέφονται γύρω απ’  αυτά. Κάποια στιγμή έχοντας και οι δύο γράψει αρκετά, σκεφτήκαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό, ένα βήμα παραπέρα από αυτά που είχαμε κάνει μέχρι τότε. Κάπου εκεί γεννήθηκε η ιδέα να γράψουμε κάτι κοινό.

  

Η ιστορία του βιβλίου ήταν κοινή απόφαση ή κάτι που σκέφτηκε ο ένας από τους δύο και από πού εμπνεύστηκε η ιστορία;

-Γ.Δ. Ο Μάριος ήταν αυτός που έριξε στο τραπέζι την ιδέα της ύπαρξης ενός κοινού εφιάλτη που θα λάμβανε χώρα σε ένα λεωφορείο. Όπως όμως διάβασα και σε ένα βιβλίο του Κινγκ πρόσφατα, για να υπάρξει ιστορία απαιτείται ο συνδυασμός δύο διαφορετικών ιδεών. Έτσι και στο δικό μας βιβλίο, εγώ ήμουν αυτός που σκέφτηκα “την πορεία του λεωφορείου”, το γιατί δηλαδή υπάρχει ο κοινός εφιάλτης.

  

Πως έγινε η διαδικασία της συγγραφής καθώς δεν μιλάμε για διηγήματα αλλά για μια ιστορία;

-Μ.Δ. Γινόταν κατά κάποιο τρόπο εναλλάξ. Έγραφε ο ένας από τους δύο μας κάποιες σελίδες και μετά το έδινε στον άλλο. Εκείνος με την σειρά του το διάβαζε και συνέχιζε να γράφει τον ίδιο αριθμό περίπου σελίδων. Έπειτα το έδινε πίσω και ούτω καθεξής. Στο τέλος το διορθώναμε πάλι εναλλάξ και έφτασε με αυτό τον τρόπο να έχει μια πολύ ικανοποιητική ομοιομορφία.

  

Μου είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να σκεφτώ την διαδικασία αυτή.Υπήρξαν δυσκολίες ή διαφωνίες κατά την συγγραφή;

-Γ.Δ. Φυσικά και υπήρξαν και δυσκολίες, αλλά και διαφωνίες. Εδώ με τον εαυτό μας διαφωνούμε ώρες ώρες! Ωστόσο, αυτό που μας έχει βοηθήσει με τον Μάριο στο να δημιουργήσουμε μια τόσο καλή συνεργασία και μάλιστα σε εντελώς διαφορετικά πλαίσια, (συνεργατικό μυθιστόρημα, φεστιβάλ Fantasmagoria και ένα ολοκαίνουργιο πρότζεκτ), είναι το ότι έχουμε κατανοήσει πως για να πετύχει κανείς σε μια ομάδα πρέπει να αφουγκράζεται προσεκτικά και τις ιδέες των άλλων. Τα πολλά μυαλά είναι δύναμη.

  

Πριν ξεκινήσετε την συγγραφή του βιβλίου, ποιο ήταν το μεγαλύτερο άγχος σας;

Γ.Δ. Ξεκινήσαμε τη συγγραφή του βιβλίου πρωτίστως για να πειραματιστούμε και να διασκεδάσουμε, οπότε θεωρώ ότι δεν υπήρχε στιγμή που να αγχωθούμε. Ίσα ίσα που βλέποντας ότι η διαδικασία πάει καλά και ότι όλο αυτό θα μπορούσε να είναι το επόμενο βιβλίο και των δύο μας, η χαρά μας πολλαπλασιάστηκε…

Θα θέλατε να κάνετε και στο μέλλον κάτι παρόμοιο και αν ναι ποιον συγγραφέα θα επέλεγε ο καθένας:

Μ.Δ. Ήδη ετοιμάζουμε πάλι με τον Γιώργο κάτι καινούριο και εντελώς πρωτοποριακό εδώ και πολλούς μήνες, το οποίο βγαίνει πολύ σύντομα. Όσο για το μέλλον δεν έχω κάποιο άλλο σχέδιο συνεργασίας αλλά ποτέ δεν λέω όχι σε προκλήσεις.

Γ.Δ. Εκτός από το… μυστικό που σας ανέφερε ο Μάριος, εγώ έχω γράψει ήδη ένα ακόμα συνεργατικό μυθιστόρημα με τη συγγραφέα Μαρία Ζαχαράκη, ενώ έχω δηλώσει ότι δεν θα έλεγα ποτέ όχι και σε μια ενδεχόμενη συνεργασία με τη συγγραφέα Ευαγγελία Παπανίκου.

Γράφετε κάτι αυτόν τον καιρό; Τι αφορά;

 Μ.Δ. Έχω ξεκινήσει ένα ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα τρόμου εδώ και λίγο καιρό αλλά πάει με πολύ αργούς ρυθμούς γιατί τρέχω με αρκετά πράγματα.  

Γ.Δ. Εγώ μόλις ξεκινώ ένα μυθιστόρημα που σε πρώτη βάση μοιάζει να είναι αστυνομικό θρίλερ. Η πορεία θα πει περισσότερα. Δυστυχώς, όπως είπε μόλις και ο Μάριος, τρέχουμε αρκετά πράγματα και έτσι δεν υπάρχει τόσος χρόνος όσος παλιά…

 Είστε και οι δύο λάτρεις αλλά και συγγραφείς της λογοτεχνίας τρόμου/φανταστικού.Ποιό βιβλίο τρόμου ήταν αυτό που διαβάσατε και σας επηρέασε και στον τρόπo σκέψης αλλά και στην απόφαση να ακολουθήσετε αυτό το είδος λογοτεχνίας;

Μ.Δ. Όταν ήμουν στο δημοτικό είχα διαβάσει μια τριλογία της Κίρα Σίνου, «Το αίνιγμα του πύργου», «Το συμβόλαιο του πύργου» και «Ο αιχμάλωτος του πύργου» τα οποία με είχαν βάλει στο κόσμου του μυστηρίου. Συνέχισα με πολλά βιβλία του Ιουλίου Βέρν και κάπου στα 13 μου διάβασα το πρώτο βιβλίο του King, την νυχτερινή βάρδια όπου και έμεινα έκπληκτος. Όλα αυτά μαζί με οδήγησαν στη λογοτεχνία του φανταστικού όπου και παρέμεινα έκτοτε. 

Γ.Δ. Νομίζω ότι δεν υπάρχει “ένα συγκεκρινένο” και ότι μάλλον όλο αυτό λειτούργησε αθροιστικά. Θυμάμαι πάντως που είχα αγοράσει, αρκετά μικρός, σε ηλικία 19 χρονών, το Desperation του King από ένα περίπτερο. Είχα εντυπωσιαστεί καθώς μέχρι τότε ίσως να μην ήξερα καν ότι υπήρχαν τέτοια βιβλία! Από εκεί και πέρα άρχισε η εξερεύνηση…

Πιστεύετε ότι η λογοτεχνία τρόμου έχει το κοινό που της αξίζει στην Ελλάδα;

Τι θα προτείνατε σε αυτούς που φοβούνται να διαβάσουν αυτό το είδος λογοτεχνίας;

Μ.Δ. Σαφώς και όχι. Ενώ βλέπουμε ότι υπάρχει μια αισθητή άνθηση στους συγγραφείς του είδους, το αναγνωστικό κοινό (το οποίο γενικά είναι πολύ μικρό) παραμένει δυστυχώς σε συγκεκριμένα είδη. Σαφώς και υπάρχουν αναγνώστες που κάνουν στροφή στο είδος αλλά είναι ακόμη πολύ λίγοι.

Θα έλεγα ότι πρέπει να είμαστε ανοιχτόμυαλοι καθώς υπάρχουν πολλοί θησαυροί που μπορούν να κρύβονται εκεί που δε φανταζόμαστε καν.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;

Μ.Δ. Έχω διαβάσει αρκετούς συγγραφείς από διάφορα είδη αλλά από τους πιο αγαπημένους μου είναι οι Stephen King, Clive Barker, Graham Masterton, Tomas Ligotti και H.P. Lovecraft. Είναι κι άλλοι σαφώς αλλά ποιόν να πρωτογράψεις.

Γ.Δ. Διαβάζω τα πάντα. Ελληνική και ξένη λογοτεχνία, κλασική και σύγχρονη και όλα τα είδη και υπο-είδη. Μου είναι αδύνατον να πω μόνο έναν συγγραφέα. Σκεφτείτε ότι σε μια λίστα με 20 συγγραφείς θα υπήρχε ο Βερν και ο Λουντέμης που διάβαζα πολύ όταν ήμουν μικρός, καθώς και ο Τόλκιεν, ο Μουρακάμι και ο Κόνολι. Θα ήταν μια εξαιρετικά μπερδεμένη λίστα αν την έλεγα ολόκληρη!

Πιστεύετε ότι θα πρέπει και άλλοι συγγραφείς να τολμήσουν κάτι παρόμοιο;

Προσωπικά θεωρώ ότι το αποτέλεσμα σας δικαίωσε.

Γ.Δ. Το προτείνω ανεπιφύλακτα. Ακόμα και να μην πετύχει η προσπάθεια, που δεν βρίσκω τον λόγο, τα οφέλη του πειραματισμού είναι τεράστια.

Πως αντιδράτε στις αρνητικές κριτικές και αν αυτές σας επηρεάζουν;

Μ.Δ. Η κριτική είναι πάντα δεκτή, θετική ή αρνητική. Είναι αδύνατο ένα βιβλίο να είναι αρεστό από όλους συνεπώς πρέπει κάποιος να είναι έτοιμος να ακούσει οτιδήποτε για το βιβλίο του. Τόσο εγώ όσο και ο Γιώργος ακούμε προσεκτικά τις αρνητικές κριτικές και τις βλέπουμε ως κάτι που θα μας βοηθήσει να βελτιωθούμε.

Κλείνοντας την συνέντευξη μας και αφού σας ευχαριστήσω που μιλήσατε μαζί μου και  που συστηθήκατε με αυτό τον τρόπο στους φίλους μας στα << βιβλιοαρώματα>>  μας , είναι κάτι που θέλετε να πείτε στα μέλη μας;

Μ.Δ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ τόσο σε σένα όσο και στους αναγνώστες για τον χρόνο τους.

Γ.Δ. Καταρχάς, σε ευχαριστούμε θερμά για τη φιλοξενία. Στους αναγνώστες τις σελίδας θέλω να πω επίσης ένα τεράστιο ευχαριστώ για τηv στήριξη. Είναι η σελίδα που βλέπω συχνότερα να εμφανίζονται τα βιβλία μου και αυτό λέει πάρα πολλά!

Επιμέλεια συνέντευξης:Βίκυ Τάσιου

 

Στην γέφυρα των χαμένων ψυχών

Εκδόσεις Λυκόφως

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Πέντε άνθρωποι βασανίζονται κάθε νύχτα για έναν χρόνο από τον ίδιο εφιάλτη.

Ανακαλύπτοντας ότι είναι υπαρκτά τα πρόσωπα που βλέπουν στον ύπνο τους, ως συνεπιβάτες ενός λεωφορείου που ταξιδεύει νύχτα με έναν μυστηριώδη οδηγό στο τιμόνι, συγκλονίζονται και αρχίζουν την προσπάθεια να συνθέσουν το παζλ, για να ανακαλύψουν τι κρύβεται πίσω από τον κοινό εφιάλτη.
Ξετυλίγοντας το κουβάρι, θα βρεθούν αντιμέτωποι με το παράλογο, το αλλόκοτο και το απόκοσμο

Λίγα λόγια για τους συγγραφείς:

Γιώργος Δάμτσιος

Ο Γιώργος Δάμτσιος γεννήθηκε 1978 στη Νάουσα και εργάζεται στο Ελληνικό Δημόσιο από το 2000. Εκτός από τη συγγραφή, του αρέσει να διαβάζει μανιωδώς ενώ είναι λάτρης της Heavy Metal, του gaming και του αθλητισμού.​

Αποτελεί έναν από τους οραματιστές και μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Φαντασίας Fantasmagoria.

Αρθρογραφεί τακτικά στην ιστοσελίδα nyctophilia.gr, καθώς και στο προσωπικό του blog: georgedamtsios.weebly.com

Το ντεμπούτο του βιβλίο κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2015 από τις εκδόσεις Momentum και τιτλοφορείται “Μέχρι την τελευταία του ανάσα”.

Τον Γενάρη του 2016, συμμετείχε στο συλλογικό έργο “Ψίθυροι μέσα στη νύχτα”, για λογαριασμό του site nyctophilia.gr

Τον Ιούνιο του 2016 κατέλαβε την πρώτη θέση ανάμεσα σε εκατόν τριάντα συμμετέχοντες στον διαγωνισμό των εκδόσεων “Ανάτυπο” με θέμα “Το Άγνωστο”. Συμμετείχε στο αντίστοιχο συλλογικό έργο.

Τον Μάρτιο του 2017, από τις “Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή”, κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο του, με τίτλο “Το Τρίπτυχο Των Ευχών”.

Τον ίδιο μήνα, συμμετείχε και σε τρεις ακόμα συλλογές διηγημάτων:
“Αντίθετο Ημισφαίριο 4”, για λογαριασμό της gamecraft.
“Τρόμος”, των εκδόσεων Ανάτυπο.
“Ζόμπι στην Ελλάδα”, των εκδόσεων iWrite.

Μάριος Δημητριάδης

Ο Μάριος Δημητριάδης κατάγεται από τον Ασκό Θεσσαλονίκης και έχει κάνει σπουδές γεωπονίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει μόνιμα με τη σύζυγό του. Διδάσκει κλασική και ηλεκτρική κιθάρα και είναι λάτρης της Heavy metal, των ταξιδιών και των ταινιών τρόμου. Αποτελεί έναν από τους ιδρυτές του φεστιβάλ φαντασίας Fantasmagoria και αρθρογραφεί στη ιστοσελίδα nyctophilia. Του αρέσουν τα βιβλία τρόμου και μυστηρίου και έχει εκδώσει τα βιβλία “Σκοτεινές Μέρες” από τις εκδόσεις “λογεῖον”, “Αγκαλιάζοντας το έρεβος” από τις εκδόσεις “Το ανώνυμο βιβλίο” και το συνεργατικό μυθιστόρημα “Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών” με τον Γιώργο Δάμτσιο από τις εκδόσεις “Λυκόφως”. Διηγήματά του έχουν διακριθεί στους διαγωνισμούς “Κόρες της νύχτας” (Nightread-Diavasame.gr), “Larry Niven 2015” (Συμπαντικές Διαδρομές), “Άγνωστο” (Εκδόσεις Ανάτυπο), “Με κομμένη την ανάσα” (120 λέξεις), “Ζόμπι στην Ελλάδα” (Εκδόσεις iwrite) και ιστορίες του βρίσκονται στις ανθολογίες διηγημάτων “Ψίθυροι μέσα στη νύχτα” (Nyctophilia.gr), “Τρόμος” (Εκδόσεις Ανάτυπο) και “Αντίθετο ημισφαίριο 4” (Gamecraft).