ΜΗΝ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ - ΚΡΙΤΙΚΗ

ELSA PAZOLLIDOU

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

Όνειρο είναι η βίωση μιας σειράς εικόνων,ήχων ή άλλων αισθήσεων, ιδεών, συναισθημάτων και μορφών που ενδεχομένως δημιουργούν μία,συνήθως αλλοπρόσαλλη "ιστορία"κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Η Άννα και ο Νίκος ζουν έναν νεανικό έρωτα,που το "για πάντα"βγαίνει αβίαστα από τα χείλη τους!
Ο Ανδρέας,κοινός τους φίλος,είναι ερωτευμένος κι αυτός με την Άννα!Μόνο που αυτός δεν ονειρεύεται.........
Κι αυτό θα του στοιχίσει.
Η μετάβαση από τη σύγχρονη πραγματικότητα σ εκείνη της ονειρικής,γίνεται μ ένα πολύ
απλο και κατανοητο τρόπο,μέσω του ονείρου.
Άνοιξα την πόρτα ενός άλλου κόσμου,γνωστού σε όλους μας,εκείνου,του ονειρικού. Σελίδα με σελίδα αναρωτιόμουν αν παρακολουθούσα το όνειρο της Άννας ή αν άκουγα τη συνείδηση της.Ή μήπως κάπου τέμνουν αυτά τα δύο;
Η αλήθεια,λοιπόν,είναι ότι ο συγγραφέας έπαιζε με το μυαλό μου σε όλο το βιβλίο.Και κατάφερε από την αρχή,να με καθηλώσει.
Ένα τρίγωνο αγαπης με έναν εκ των ηρώων,πεθαμένο.Ο οποίος δεν ξεχνά να κάνει την εμφάνισή του σε τακτά χρονικά διαστήματα. Ίσως κάποιον θέλει να βοηθήσει,ίσως θέλει να του δείξει τον δρόμο προς αυτόν.
Πάρα πολλή αγωνία από την πρώτη σελίδα που χτυπάει κόκκινο.Εντονη δράση, ανατροπές, μυστήριο και ερωτηματικά είναι κάποια στοιχεία που συνθέτουν το βιβλίο αυτό.Το μεταφυσικό στοιχείο χρωματίζει τα όνειρα της ηρωίδας με χρώματα σκοτεινά και θολά.Και είναι αυτή που καλείται να διαλύσει το πυκνό σύννεφο της ομίχλης, φανερώνοντας την πραγματικότητα.
Περπάτησα σε δύο κόσμους,στην καθημερινότητα της Άννας,η οποία ήταν γεμάτη σκέψεις και συνομιλίες με το υποσυνείδητο της, αλλά και στην ονειρική ,που ενώ είχε τα μάτια της κλειστά και είχε βυθιστεί στη θάλασσα του ύπνου,μου έδειχνε το παράλογο,το υπερφυσικό με έντονες σκηνές και περιγραφές.
Ένας άλλος κόσμος γεμάτος αέρινες μορφές,αληθινές,με παρέσυραν,σ ένα ταξίδι με μυστικά του παρελθόντος που φανερώνονται σ ένα παρόν που είναι ικανό να σου ξεχωρισει την αλήθεια από το ψεμα.
Σίγουρα δεν ήταν ψευδαισθήσεις,σίγουρα δεν μπορούσε να ξεχωρίσει στην αρχή αυτό που βίωνε αισθητηριακά, από την πραγματικότητα. Φτάνοντας όμως στο φινάλε ανακαλύπτει τελικά την αλήθεια και τα όνειρα άλλαζουν χρώμα.Απο μαύρα και καταθλιπτικά, παίρνουν την απόχρωση του λευκού,του αγνού,του φωτός και της ζωής.
Η αγάπη κατάφερε να αποδείξει ότι δεν έχει όρια,δεν έχει σύνορα,δεν γνωρίζει από παρελθόν και από μέλλον.Ζει πάντα βαθιά μέσα μας και κάποιες φορές περνάει τη διαχωριστική γραμμή του υποσυνείδητου.Μας καλεί να αγγιξουμε,έστω και για λίγο,την καλά κρυμμένη αλήθεια μας,έστω κι αν την έχουμε αγνοήσει.Ισως δεν ήμασταν έτοιμοι,όσο κι αν μας φώναζε.Ισως οι μνήμες είχαν εξασθενήσει.
Αλλά δεν μας έχουν εγκαταλείψει ποτέ!.Ζουν και φωλιάζουν,περιμενοντας να μας οδηγήσουν στην αλήθεια!
Ένα πολύ ωραίο βιβλιο, από έναν νέο συγγραφέα,με απλή και κατανοητή γραφή,με συνεχόμενη ροή και όμορφες εικόνες!

.