ΛΥΤΡΩΣΗ

Γράφει ο Γιάννης Θεοχάρης

 

Η Yrsa Sigurdarrdóttir(Ύρσα Σιγκουρδαρντότιρ),μας ταξιδεύει σε ένα άλλο βιβλίο της,στην Ισλανδία.Εκεί διαβάζουμε για ένα έγκλημα που διέπραξε κάποιος άγνωστος.Θύμα του,μια μαθήτρια με το όνομα Στέλλα Χαρνταρντότιρ.Η μικρή κοπέλα επισκέφτηκε έναν κινηματογράφο και εκεί έπεσε στα χέρια του.Ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, μπαίνει μπροστά η αστυνομία.Ο επιθεωρητής Χούλνταρ με την παιδοψυχολόγο Φρέιγια, πηγαίνουν στο σχολείο που φοιτούσε η άτυχη νεαρή και παίρνουν καταθέσεις από εκπαιδευτικούς και συμμαθητές της.Η πρώτη εικόνα που έχουν για τη Στέλλα είναι πως επρόκειτο για ένα γλυκό πλάσμα, αξιαγάπητο και ιδιαιτέρως δημοφιλής.Μία συμμαθήτριά της όμως έχει άλλη εικόνα για το κορίτσι...
Σύντομα βγαίνει στην επιφάνεια και το όνομα του Ντέιβιντ,ο οποίος είναι ένας ακόμα μαθητής που πέφτει θύμα ενδοσχολικής βίας.Ο πατέρας του,ο Έβαρ, καλείται να προστατέψει το σπλάχνο του...
Η αστυνομία νυχθημερόν ψάχνει να βρει τον δράστη των επιθέσεων..Καθώς οι έρευνες προχωρούν, κι' άλλο ένα παιδί θα πέσει θύμα βίας...
Ένα βιβλίο που ακολουθεί τις κλασικές γραμμές των αστυνομικών μυθιστορημάτων.Έγκλημα στην αρχή,η αναζήτηση στην πορεία και στο τέλος η..."Λύτρωση".
Η αλήθεια είναι πως από την Yrsa περίμενα μια διαφορετική πλοκή και όχι ακριβώς την ίδια που έχουν όλα τα αντίστοιχα έργα.Η αλλαγή αυτή δεν ήρθε,και δεν ξέρω πως ακριβώς μπορεί να ερχόταν,καθώς δεν είμαι συγγραφέας ούτε μπορώ να μπω στο μυαλό τους.
Εκτός από το αστυνομικό κομμάτι, υπάρχει και το κοινωνικό καθώς το βιβλίο ασχολείται με την ενδοσχολική βία, καθώς και με την επικίνδυνη πλευρά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.Οι...νταήδες των σχολείων, όπως και οι...ψευτόμαγκες, αυτοί που πίσω από μια συσκευή και ένα ψεύτικο προφίλ, νομίζουν ότι έχουν το ακαταλόγιστο και μπορούν να μπαίνουν σφήνα στην διαδικτυακή ζωή των άλλων και να δημιουργούν προβλήματα, κάνουν την εμφάνισή τους στο βιβλίο και η συγγραφέας αφιερώνει αρκετές σελίδες για να μας τους παρουσιάσει σωστά και να μας τους αναλύσει.
Ειλικρινά,δεν μπορώ να εισχωρήσω στον ψυχισμό αυτών των ατόμων.Δεν κατανοώ τι είδους ικανοποίηση εισπράττουν όταν σκορπούν τον πόνο (ψυχικό και σωματικό),και τον φόβο στους άλλους.
Στο βιβλίο υπάρχουν 42 κεφάλαια, έκτασης περίπου δώδεκα σελίδων το καθένα.Υπάρχει μια σχετική φλυαρία, καθώς και κάποιες ύβρεις, προσπάθησα όμως να επικεντρωθώ στην ιστορία και όχι σε αυτές τις λεπτομέρειες...που μπορεί να μοιάζουν λεπτομέρειες, όμως κάνουν τη διαφορά.
Πρόκειται για ένα έργο που με θύμωσε αρκετά, κι' ας μην είμαι γονιός,κι' ας μη μου προέκυψε ποτέ αυτή η επιθυμία της πατρότητας.Όσοι είστε γονείς, πιστεύω θα θυμώσετε το ίδιο, ίσως και περισσότερο.
Σίγουρα,δεν διάβασα το κορυφαίο βιβλίο της χρονιάς!
Σίγουρα, δεν είχα να κάνω με κάτι το ξεχωριστό,που θα το θυμάμαι για καιρό!
Σίγουρα,στις σελίδες του δεν κρύβονται φιλοσοφίες και βαθειά νοήματα (όχι πως κρύβονται στα άλλα αστυνομικά, αλλά λέμε τώρα...!).
Μου κράτησε καλή συντροφιά όμως,το θεωρώ αρκετά "τίμιο", μα θα το ήθελα με μια κάπως πιο διαφορετική εξέλιξη.
Κλείνοντας, πιστεύω πως αν το διαβάσετε, κάτι θα πάρετε, κάτι θα σας μείνει στη μνήμη.
(Μη βλέπετε εμένα που είμαι στραβόξυλο και μου φταίνε τα πάντα...)
(Κυκλοφορία: Δεκέμβριος 2019
Σελίδες:429)