ΕΒΟΡΑ

Όταν πιάνω κάθε χρόνο το νέο βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα, ξέρω από την αρχή πως θα βρεθώ μέσα σε μία υπόθεση που δεν θα μου θυμίζει κάποιο από τα προηγούμενα βιβλία του. Η πηγή της έμπνευσής του είναι κάθε φορά διαφορετική και δεν τριγυρίζει γύρω από θέματα χιλιογραμμένα. Πάντα βέβαια θα υπάρχει ένας έρωτας, αλλά δεν θα είναι αυτός που θα μονοπωλήσει την υπόθεση του βιβλίου. Και στο κάτω - κάτω της γραφής, αν δεν υπάρχει έρωτας ή κάποιος φόνος μέσα σε ένα μυθιστόρημα, τι νόημα θα έχει η ύπαρξη του; Έτσι δεν λέει και ο Javies Marias άλλωστε στις "Ερωτοτροπίες" του;

Διαβάζοντας την "Εβόρα" και έχοντας πια εντρυφήσει στο έργο του Κώστα Κρομμύδα και στον τρόπο γραφής του προσπαθούσα εναγωνίως να το εντάξω σε μία κατηγορία μυθιστορήματος. Άλλωστε ο ίδιος έχει γράψει κοινωνικό μυθιστόρημα, μυθιστορήματα δράσης στα όρια του αστυνομικού, ρομαντικό μυθιστόρημα, ακόμα και μυθιστόρημα βασισμένο σε ιστορικά στοιχεία, αλλά και άλλα με προεκτάσεις πάνω στη ψυχολογία του ανθρώπου. Η "Εβόρα" λοιπόν δεν εντάσσεται αποκλειστικά κάπου. Είναι ένα μυθιστόρημα στο οποίο υπάρχουν στοιχεία που συναντά κανείς σε εγχειρίδια αυτοβελτίωσης, που όμως συνδυάζεται με εκτεταμένες αναφορές σε περιβαλλοντικά θέματα, εμπεριέχει έναν μεγάλο έρωτα και δεν του λείπει και η δράση. Είναι λοιπόν ένα πολυδιάστατο βιβλίο που όταν τελικά το δει ο αναγνώστης ολοκληρωμένο, θα διαπιστώσει πως δεν υπάρχει μόνο ένα σημείο αναφοράς για να εστιάσει εκεί την κριτική του.

Η Αριάδνη είναι ο βασικός χαρακτήρας της "Εβόρας". Μία νέα κοπέλα με πολύ διαφορετική στάση ζωής από τη συνήθη, που έχει έντονες περιβαλλοντικές ανησυχίες και είναι λάτρης της φύσης ενώ διαμένει στο χωριό της τον Αυγερινό που εντοπίζεται στον ορεινό όγκο του Βερμίου. Η ίδια παραδίδει μαθήματα ευζωίας χρησιμοποιώντας τη δύναμη της φύσης και της αγάπης. Παράλληλα βοηθά τον πατέρα και την αδελφή της στο οικογενειακό τους εστιατόριο ενώ η ίδια φιλοξενεί τους ενδιαφερόμενους πελάτες της στον ξενώνα που η ίδια έχει δημιουργήσει για τη δουλειά της. Βασικό της πιστεύω είναι πως "Η αγάπη, όταν τη μοιράζεσαι, μεγαλώνει" και με αυτή την πρόταση αντιμετωπίζει όλες τις καταστάσεις που της φέρνει η ζωή στο διάβα της. Ο Αντώνης, είναι ο έτερος βασικός χαρακτήρας του μυθιστορήματος. Φυσικός, με ειδίκευση στην κλιματολογία, γνωρίζει την Αριάδνη σε μία πολύ δραματική στιγμή, όταν κυριολεκτικά την σώνει από βέβαιο θάνατο. Η μοίρα που τους έφερε με τόσο δραματικό τρόπο κοντά, θα είναι εκείνη που θα σημαδέψει όλα όσα θα συμβούν στη συνέχεια.

Η "Εβόρα" είναι γεμάτη πράσινο! Η φύση είναι ο βασικός πρωταγωνιστής και όλες οι εικόνες που περιγράφονται από τις τοποθεσίες που κινούνται οι πρωταγωνιστές είναι ιδιαίτερα θελκτικές και όμορφες. Σε μεγάλο μέρος του το βιβλίο αποπνέει μία ατμόσφαιρα ηρεμίας και αρμονίας, η οποία όμως εναλλάσσεται με τη δράση και την αγωνία. Ποικίλα και έντονα συναισθήματα θα δημιουργηθούν στον αναγνώστη καθώς η υπόθεση θα προχωρά. Σε κάποια σημεία θα πρέπει να "χωνέψει" την εξέλιξή της και να συμβιβαστεί με την απόφαση του συγγραφέα , να επιλέξει έτσι την πλοκή. Σε άλλα σημεία θα νιώσει ικανοποίηση και δικαίωση, ενώ η χαρμολύπη θα είναι έντονη αλλού, όταν ο αναγνώστης θα μάθει όλη την αλήθεια που κρύβεται πίσω από όλα όσα διαδραματίστηκαν. Εκτός από τις εικόνες του περιβάλλοντος τοπίου και των σκηνών δράσης, ο αναγνώστης θα γίνει δέκτης και πολλών μηνυμάτων γύρω από τη στάση που θα πρέπει να έχει στη ζωή του, αλλά και περί διαχείρισης καταστάσεων. Έτσι το τέλος του βιβλίου σου επιτρέπει να κρατήσεις μία γλυκιά ανάμνηση των όσων έχεις διαβάσει, αλλά και να σκεφτείς πόσα μικρά πράγματα περνάνε καθημερινά από δίπλα σου, χωρίς να τους δίνεις την πρέπουσα σημασία.

Σε γενικές γραμμές είναι ένα γρήγορο μυθιστόρημα που σε κανένα σημείο δεν κουράζει τον αναγνώστη. Μέσα από τις γραμμές του ξεπηδούν ωραίες εικόνες και η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας είναι απλή και κατανοητή, ενώ πολύ καλή είναι και η επιμέλεια του. Μου άρεσε ιδιαίτερα το φύλλο σφενδάμου που διαχωρίζει στα κεφάλαια την αλλαγή σκηνής! Ταίριαζε πολύ με την υπόθεση. Η πλοκή δεν είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη και δεν εντοπίζονται ασυνέχειες που να δημιουργούν σύγχυση. Νομίζω πως υπήρχαν περιθώρια ανάπτυξης όμως της ιστορίας, κάτι που θα έκανε την ανάγνωση του να διαρκέσει περισσότερο. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως φάνηκε και λίγο, αλλά δεν ήθελα να τελειώσει γρήγορα!

Το αναγνωστικό κοινό του Κώστα Κρομμύδα είναι πια πολύ μεγάλο! Τα βιβλία του κάθε χρονιά είναι στα ευπώλητα και αυτό δεν είναι τυχαίο. Μπορεί και ταξιδεύει τον αναγνώστη μέσα από τις εικόνες που δημιουργεί και κάθε φορά έχει και κάτι νέο να προσφέρει. Έτσι και η "Εβόρα" φαίνεται πως θα αγαπηθεί και αυτή με τη σειρά της και θα πάρει την θέση της σε πολλές βιβλιοθήκες!