Σπαρακτικές επιστολές δυο παράνομων εραστών που μοιάζουν να ανήκουν σε μιαν άλλην εποχή όπου ο έρωτας είναι απόλυτος, σαρωτικός, παράλογος, γεμάτο πόθο , πάθος αλλά και πόνο.
Ένας έρωτας που γίνεται κραυγή .
Ένας έρωτας που μετουσιώνεται σε λατρεία.
Ένας έρωτας που πνίγεται στην παράνοια.
Στην τρέλα.
Ένας σπαρακτικός έρωτας που ντύνεται και γίνεται τραγούδι.
Γίνεται ποίημα, γίνεται ψίθυρος και σε παρασέρνει σε ένα μεθυστικό ταξίδι γεμάτο ηδονή, πάθος και απελπισία.
Δυο πένες, δύο φωνές, δύο συγγραφείς παραληρούν απεγνωσμένα για τον έρωτα που ανοίγει τις πύλες της κόλασης για να κάψει τις σάρκες αλλά και τις ψυχές.
Ανάσες που θρυμματίζονται από πόθο.
Χέρια που τρέμουν από προσμονή, από λαχτάρα.
Να αγγίξουν.
Να γευτούν κάθε σπιθαμή.
Η Νατάσα Καραμανλή καί η Χαρά Χρυσάφη εμπνέονται από τους καταραμένους, τους απαγορευμένους έρωτες και συνυπογράφουν ένα κείμενο τολμώντας να μας παροτρύνουν να ερωτευτούμε παράφορα, σαρωτικά καθώς ο έρωτας είναι ο ιδανικότερος τρόπος να νικήσεις την λογική, γνωρίζοντας προκαταβολικά ότι στο τέλος θα αγγίξουμε τον θάνατο.
Γιατί ο έρωτας είναι θάνατος.
Πεθαίνεις και γεννιέσαι κάθε στιγμή.
Σάρκες που φλέγονται, χείλη που ματώνουν από ηδονή, κορμιά που γεύονται τον παράδεισο.
Νύχτες βασανιστικές, λόγια που γίνονται καρφιά και ξεσκίζουν , επιστολές που ουρλιάζουν από απελπισία .
Θύμα και θύτης αλλάζουν ρόλους.
Αλληλοσπαράζονται και διεκδικούν ο καθένας το δικό του μερίδιο στον έρωτα.
Γεύονται, απαιτούν, καίγονται, φλέγονται από ηδονή, από απελπισία αλλά και από ενοχές μέχρι την τελική συντριβή.
Ο έρωτας δεν έχει επίλογο,δεν έχει ούτε καν πρόλογο
Μόνο κυρίως θέμα.
Βαφτίζεται δηλητήριο,θεία κοινωνία, κολαστήριο.
Ζωή και θάνατος.
Δυο παράνομοι εραστές, ένας συγγραφέας και μια αρκετά νεότερη γυναίκα, ανταλάσσουν μεταξύ τους επιστολές από διαφορετικές πόλεις,το Παρίσι και την Βιέννη το 1951.
Η τραγικότητα μιας τέτοιας σχέσης, ο παράφορος έρωτας,ο έρωτας που σου μουδιάζει το μυαλό,ο έρωτας που κάνει το σώμα σου να πονάει αναδύονται με τρόπο σπαρακτικό μέσα από τις δύο αυτές πένες, απαγκιστρωμένα από τις κοινωνικές συμβάσεις.
Τους μεγάλους έρωτες δεν τους κλείνεις σε κουτιά ,σε καλούπια.
Δεν συμβιβάζονται.
Καίγονται, απελπίζονται, ποθούν και διαλύονται.
Γίνονται στάχτη.
Τα σ'αγαπώ τους πεθαίνουν στην αγχόνη και καταραμένοι γυρνούν μέσα στους αιώνες ώσπου να συναντηθούν ξανά.
Να λυτρωθούν,να ξεδιψάσουν και να γίνουν πάλι φωτιά και να καούν από την αρχή.
Ένα ιδιαίτερο και σπαρακτικό βιβλίο που πυρπολεί τις αισθήσεις σας γραμμένο με έναν μοναδικό τρόπο,με την μορφή επιστολών και με γραφή που νιώθεις ότι σαν αράχνη σε παγιδεύει στον ιστό της.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου