Αυτοχειρία.
Η ύψιστη πράξη θάρρους των ηττημένων.
Σε όλο το φάσμα της λεγόμενης "λογοτεχνίας της απελπισίας" η αυτοχειρία κατέχει περίοπτη θέση και το συγκεκριμένο βιβλίο είναι μία λογοτεχνική μελέτη του θανάτου μέσα από τη ματιά του Maupassant ο οποίος υπήρξε και ο ίδιος αυτόχειρας.
Το 1892 κάνει την πρώτη αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, πρώτα με περίστροφο και ύστερα με σπασμένα γυαλιά.
Ο συγγραφέας είχε ήδη οδηγηθεί στην παράνοια και μεταφέρεται σε ψυχιατρική κλινική όπου πεθαίνει στα 43 του χρόνια.
Ο Henry Guy de Maupassant ήταν Γάλλος συγγραφέας και θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους διηγηματογράφους της Γαλλίας.
Το συγκεκριμένο βιβλίο όπως μαρτυρά και ο τίτλος του αναφέρεται στην πράξη της αυτοχειρίας μέσα από οκτώ συνταρακτικά διηγήματα που πλάθει η σκοτεινιασμένη ψυχή του συγγραφέα .
Μια καταβύθιση στις βαθύτερες ζώνες της ανθρώπινης συνείδησης.
Στις συγκεκριμένες ιστορίες μέσα από τους ήρωες θα εμβαθύνουμε στα αίτια της αυτοχειρίας και τι είναι τελικά αυτό που οδηγεί τους αυτόχειρες στο απονενοημένο διάβημα.
Παρόλο που η γραφή του είναι αρκετά εύκολη από ότι μπορείτε να καταλάβετε από τη θεματολογία δεν είναι ένα εύπεπτο βιβλίο που θα περάσετε ανάλαφρα την ώρα σας.
Στην ουσία πρόκειται για μία εν μέρει φιλοσοφική μελέτη, για πιο απαιτητικούς αναγνώστες,που αποθεώνει το ρόλο του συγγραφέως ως ψυχολόγου και υλοποιεί την βαθιά εμμονή του για τη μελέτη του θανάτου.
Ποια χαίνουσα πληγή οδηγεί στην αυτοκτονία τους ανθρώπους;
Πρόκειται για πράξη θάρρους ή δειλίας τελικά;
Πίσω από αυτές τις ιστορίες δεν κρύβεται κάποιο μεγάλο δράμα που ο κόσμος ψάχνει πάντα να βρει κρυμμένο σε τέτοιες απεγνωσμένες πράξεις .
Πρόκειται απλά για ανθρώπους ,αυτόχειρες που κρεμάστηκαν, πνίγηκαν, έβαλαν ένα πιστόλι στον κρόταφο ,κάθε ηλικίας και από κάθε κοινωνικό στρώμα οι οποίοι έχασαν κάθε ελπίδα ,άρχισαν να φθείρονται σιγά-σιγά και οδηγήθηκαν σε μία μοναχική ύπαρξη και τελικά στην ανυπαρξία.
Άνθρωποι ευαίσθητοι, εύθραυστοι που τελικά δεν μπόρεσα να σταθούν απέναντι σε έναν μάταιο κόσμο.
Μέσα από αυτά τα οκτώ σκοτεινά διηγήματα ο συγγραφέας του βιβλίου εμβαθύνει με αρκετά επικριτικό τρόπο στα κοινωνικά δεδομένα της εποχής αλλά ταυτόχρονα θέτει το ζήτημα του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης του σώματός μας.
Με το δικό του μοναδικό τρόπο σπρώχνει τον αναγνώστη ώστε να κατανοήσει τους βαθύτερους λόγους που οδηγούν τους ανθρώπους στην αυτοκτονία.
Η ερωτική απογοήτευση, η οικονομική κατάρρευση, η μοναξιά , η έλλειψη αγάπης έχουν την τιμητική τους σε αυτές τις ιστορίες και είναι από τους πιο βασικούς λόγους που οι άνθρωποι οδηγούνται στην αυτοχειρία.
Ένα θεσπέσιο έργο για την απώλεια της ταυτότητας μας και τη διαταραχή της ενότητας μας.
Μία κατάδυση στα πιο σκοτεινά μονοπάτια της ανθρώπινης σκέψης και ψυχής.
Η ύψιστη πράξη θάρρους των ηττημένων.
Σε όλο το φάσμα της λεγόμενης "λογοτεχνίας της απελπισίας" η αυτοχειρία κατέχει περίοπτη θέση και το συγκεκριμένο βιβλίο είναι μία λογοτεχνική μελέτη του θανάτου μέσα από τη ματιά του Maupassant ο οποίος υπήρξε και ο ίδιος αυτόχειρας.
Το 1892 κάνει την πρώτη αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, πρώτα με περίστροφο και ύστερα με σπασμένα γυαλιά.
Ο συγγραφέας είχε ήδη οδηγηθεί στην παράνοια και μεταφέρεται σε ψυχιατρική κλινική όπου πεθαίνει στα 43 του χρόνια.
Ο Henry Guy de Maupassant ήταν Γάλλος συγγραφέας και θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους διηγηματογράφους της Γαλλίας.
Το συγκεκριμένο βιβλίο όπως μαρτυρά και ο τίτλος του αναφέρεται στην πράξη της αυτοχειρίας μέσα από οκτώ συνταρακτικά διηγήματα που πλάθει η σκοτεινιασμένη ψυχή του συγγραφέα .
Μια καταβύθιση στις βαθύτερες ζώνες της ανθρώπινης συνείδησης.
Στις συγκεκριμένες ιστορίες μέσα από τους ήρωες θα εμβαθύνουμε στα αίτια της αυτοχειρίας και τι είναι τελικά αυτό που οδηγεί τους αυτόχειρες στο απονενοημένο διάβημα.
Παρόλο που η γραφή του είναι αρκετά εύκολη από ότι μπορείτε να καταλάβετε από τη θεματολογία δεν είναι ένα εύπεπτο βιβλίο που θα περάσετε ανάλαφρα την ώρα σας.
Στην ουσία πρόκειται για μία εν μέρει φιλοσοφική μελέτη, για πιο απαιτητικούς αναγνώστες,που αποθεώνει το ρόλο του συγγραφέως ως ψυχολόγου και υλοποιεί την βαθιά εμμονή του για τη μελέτη του θανάτου.
Ποια χαίνουσα πληγή οδηγεί στην αυτοκτονία τους ανθρώπους;
Πρόκειται για πράξη θάρρους ή δειλίας τελικά;
Πίσω από αυτές τις ιστορίες δεν κρύβεται κάποιο μεγάλο δράμα που ο κόσμος ψάχνει πάντα να βρει κρυμμένο σε τέτοιες απεγνωσμένες πράξεις .
Πρόκειται απλά για ανθρώπους ,αυτόχειρες που κρεμάστηκαν, πνίγηκαν, έβαλαν ένα πιστόλι στον κρόταφο ,κάθε ηλικίας και από κάθε κοινωνικό στρώμα οι οποίοι έχασαν κάθε ελπίδα ,άρχισαν να φθείρονται σιγά-σιγά και οδηγήθηκαν σε μία μοναχική ύπαρξη και τελικά στην ανυπαρξία.
Άνθρωποι ευαίσθητοι, εύθραυστοι που τελικά δεν μπόρεσα να σταθούν απέναντι σε έναν μάταιο κόσμο.
Μέσα από αυτά τα οκτώ σκοτεινά διηγήματα ο συγγραφέας του βιβλίου εμβαθύνει με αρκετά επικριτικό τρόπο στα κοινωνικά δεδομένα της εποχής αλλά ταυτόχρονα θέτει το ζήτημα του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης του σώματός μας.
Με το δικό του μοναδικό τρόπο σπρώχνει τον αναγνώστη ώστε να κατανοήσει τους βαθύτερους λόγους που οδηγούν τους ανθρώπους στην αυτοκτονία.
Η ερωτική απογοήτευση, η οικονομική κατάρρευση, η μοναξιά , η έλλειψη αγάπης έχουν την τιμητική τους σε αυτές τις ιστορίες και είναι από τους πιο βασικούς λόγους που οι άνθρωποι οδηγούνται στην αυτοχειρία.
Ένα θεσπέσιο έργο για την απώλεια της ταυτότητας μας και τη διαταραχή της ενότητας μας.
Μία κατάδυση στα πιο σκοτεινά μονοπάτια της ανθρώπινης σκέψης και ψυχής.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου