Κρατώντας την Κασετίνα στα χέρια μου και ανοίγοντας τη δειλά-δειλά με φόβο για το δηλητήριο που ήξερα ότι θα ξεχυθεί και θα ξεβράσει η κάθε σελίδα της ,αναρωτιέμαι αν πρέπει να φωνάξω, να ουρλιάξω ή να σκύψω το κεφάλι και να αναλογιστώ με πόσο κόκκινο μελάνι γράφτηκε η ιστορία.
Ένα μνημειώδες έργο , που όμοιό του δεν έχει πέσει στα χέρια μου, για τα εγκλήματά της ναζιστικής Γερμανίας,την ευγονική και τα προγράμματα ευθανασίας Τ4.
Ένα βιβλίο που αιμορραγεί, μυρίζει καμένη σάρκα, ξερνά δηλητήριο, αέριο και ντροπή , μουδιάζει το μυαλό, μπαίνει βαθειά στους πόρους σου και σαν πυρωμένο σίδερο ξεσκίζει τα σωθικά σου.
Έξι σύγχρονα εγκλήματα ,αναπαραστάσεις πειραμάτων του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου.
Μία ψυχίατρος, ένας νέο-ναζί, ένα ζευγάρι που αποφασίζει να συμμετάσχει σε ένα διαστροφικό παιχνίδι και ένας Εβραίος επιστήμονας καλούν τον αναγνώστη να ενώσει τα κομμάτια σε ένα κείμενο κόλαφος το οποίο απαιτεί ιδιαίτερη προσήλωση και προσοχή.
Η κόλαση ανοίγει τις πύλες της και από μέσα ξεχύνεται η φρικαλεότητα που δημιούργησε το μίσος ,ο ρατσισμός αλλά και ένα αρρωστημένο μυαλό.
Βιβλίο που δακρύζει σε κάθε σελίδα του.
Οι λέξεις σκοτώνουν επιζητώντας λύτρωση μέσα από τους σπαρακτικούς μονολόγους και τις περιγραφές.
Ένα πολυπρόσωπο, πολυσχιδές , σπαρακτικό και ανατριχιαστικό μυθιστόρημα που κατορθώνει να συνδυάσει τα ιστορικά γεγονότα με τη μυθοπλασία, μέσα από την τεράστια προσωπική έρευνα που έκανε η συγγραφέας του βιβλίου, μεταφέροντας τον αναγνώστη σε έναν τόπο μιερό, στοιχειωμένο από τις ψυχές που θυσιάστηκαν στο βωμό της ματαιοδοξίας και του ονείρου της μεγάλης Γερμανίας όπως αυτό είχε γεννηθεί στο μυαλό ενός αρρωστημένου δολοφόνου.
Η συγγραφέας του βιβλίου σπάει το φράγμα του χώρου και του χρόνου , καταργώντας κάθε αφηγηματική τέχνη και ροή και μεταφέρει τον αναγνώστη σε ένα οδοιπορικό στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κάνοντας τον μάρτυρα στα αρρωστημένα πειράματα , που οι περιγραφές σοκάρουν.
Ένα μεγαλειώδες έργο καταπέλτης για τη συνείδηση του αναγνώστη .
Η Θάλεια Κουνούνη σπαράζει και πενθεί για τα θύματα του ολοκαυτώματος αλλά και των πειραμάτων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Βάζει τον αναγνώστη να κοιτάξει την τρέλα κατάματα και να χαθεί στην άβυσσο της ανελέητης πορείας του ναζισμού αφυπνίζοντας συνειδήσεις για τον απερχόμενο κίνδυνο που καιροφυλακτεί σε κάθε γωνιά του πλανήτη με τα νέο -ναζιστικά κόμματα να κερδίζουν κάθε φορά όλο και περισσότερο έδαφος.
Αποτροπιασμός, θλίψη ,παράνοια και τρέλα.
Το μυαλό χάνει τα λογικά του.
Έργο σκληρό, ανελέητο αλλά αριστουργηματικό.
Θέλει αντοχές σε περιγραφές που θα λυγίσουν και τον πιο σκληρό αναγνώστη.
Οι ιστορίες αυτές δεν πρέπει να ξεχαστούν.
Παραμιλώ απεγνωσμένα .
Κανείς δεν πρέπει να ξεχάσει.
Οι άνθρωποι αυτοί υπήρξαν, αγάπησαν και αγαπήθηκαν και οι ιστορίες τους πρέπει να χαραχτούν βαθιά στα κύτταρα μας.
Διαβάζω ξανά και ξανά με μάτια θολά αλλά και άδεια.
Πώς μπορείς να ξεκολλήσεις από το πετσί σου αυτή την κόλαση;
Πώς ξεριζώσεις αυτό το μίασμα που έχει ποτίσει την ψυχή σου τόσο χυδαία και έχει γλείψει κάθε πληγωμένο κύτταρο σου.
Ένα συγκλονιστικό ιστορικό μυθιστόρημα για τα γεγονότα που σημάδεψαν τον κόσμο .
Μια ζοφερή ιστορία που αποτελεί ένα λογοτεχνικό διαμάντι που κάθε αναγνώστης θα πρέπει να έχει στη βιβλιοθήκη του.
Τέτοια βιβλία είναι θησαυρός που πρέπει να περνούν τα σύνορα , ταρακουνώντας τις μνήμες αλλά και τις συνειδήσεις των νέων ανθρώπων.
"Ολοι θέλουμε να αφήσουμε κάτι πίσω μας.
Μια απόδειξη για το ότι υπήρξαμε.
Για το ποιοι στ' αλήθεια ήμασταν.
Πόσο αγαπήσαμε και πόσο αγαπηθήκαμε.
Πόσο πληγωθήκαμε.
Ποιους και τι ερωτευτήκαμε.
Εκείνον, ένα ηλιοβασίλεμα,μια σονάτα του Μπαχ, ένα φεγγάρι, ένα βλέμμα που δεν έγινε ποτέ δικό μας, ένα χαμόγελο που δεν ξεδίψασε στα χείλη μας.
Τι αφήνω πίσω μου για να θυμίζει πως υπήρξα, ικανό να ομορφαίνει τον κόσμο;
Είναι το δικό μας "κάτι" που θα απομείνει στην ανθρωπότητα."
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου