Όλοι γνωρίζουμε πως αλλάζει η ψυχολογία ενός παιδιού όταν διανύει την εφηβεία του.Νιώθει ότι είναι βάρος για την οικογένειά του, ότι η κοινωνία είναι άδικη και δεν τον "σηκώνει" το κλίμα...
Σε ανάλογη θέση είναι και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας.Φεύγει από το σχολείο που ήταν γραμμένος και για να απαλλάξει τους γονείς του από τα οικονομικά βάρη, γράφεται σε ένα άλλο.Οι πρώτες μέρες είναι δύσκολες για τον Παύλο,ο οποίος προσπαθεί να εγκληματιστεί στο καινούργιο σχολικό περιβάλλον.
Οι συμμαθητές του θα κάνουν ένα βήμα να έρθουν πιο κοντά του και να κάνουν παρέα.Ο "Κουβανός",η Δήμητρα,ο Χρήστος θα τον πλησιάσουν πρώτοι και σιγά σιγά η παρέα συμπληρώνεται με την παρουσία του νέου μέλους.
Ο Παύλος νιώθει όμορφα μαζί τους, όμως ένα κενό μέσα του υπάρχει ακόμα...
Πάντα είχε μία έμφυτη μελαγχολία αυτό το παιδί,και πίστευε πως η ζωή του δεν θα ήταν εύκολη.
Είχε δίκιο, καθώς θα περάσει από πολλά κύματα μέχρι να κατασταλάξει κάπου... δυστυχώς αυτό το "κάπου",θα κρατήσει λίγο και ο ίδιος θα βυθιστεί ξανά στις μαύρες του σκέψεις.
Ο μελαγχολικός Παύλος, που έκανε σκίτσα και άκουγε Φοίβο Δεληβοριά...
Η φιλία και ο έρωτας μονοπωλούν το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου.Αλλά ο συγγραφέας δεν περιορίζεται μόνο σε αυτά, καθώς μέσα από τα γραπτά του, βλέπουμε πως αλλάζει η ψυχολογία των νέων ανθρώπων όταν έχουν να κάνουν με την ανεργία, όταν βλέπουν τους γονείς τους να δυσκολεύονται να συντηρήσουν τα μέλη της οικογένειάς τους, όταν καλούνται να αποχαιρετήσουν τους δικούς τους για να σπουδάσουν σε άλλες περιοχές ειδικότητες που δεν τις επέλεξαν αλλά τις παρακολουθούν αναγκαστικά...
Πρόκειται για μια δημιουργία που με μελαγχόλησε, αλλά με έκανε να γελάσω σε κάποια σημεία.Ναι, είναι αρκετά μουντή η ατμόσφαιρα που υπάρχει στις σελίδες του, ωστόσο ο δημιουργός του με έξυπνους και χιουμοριστικούς διαλόγους,με έκανε λίγο να ξεχαστώ και να χαμογελάσω.Μέσα στο σκοτάδι, έβγαινε και λίγο φως... μετά σκοτάδι... μετά λίγο ακόμη φως...(εξάλλου,κάπως έτσι δεν είναι η ζωή μας;)
Το κοινωνικού περιεχομένου βιβλίο μου άφησε πολύ καλή εικόνα στο τέλος.Τα πράγματα δεν πήγαιναν έτσι όπως τα είχα σχεδιάσει στο μυαλό μου,ο Γιάννης μου έδειχνε πτυχές του χαρακτήρα των ηρώων που δεν τις περίμενα.Όσον αφορά το τέλος, κατά ένα μεγάλο ποσοστό δεν το περίμενα έτσι και εξεπλάγην ευχάριστα!
Εκεί που θέλω να σταθώ είναι στο λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί.Οι πρώτες εκατό σελίδες του βιβλίου, γράφτηκαν όταν ο συγγραφέας ήταν δεκαεννέα ετών.Η γραφή του είναι πολύ ώριμη για την ηλικία του.Έχω συναντήσει άτομα στη δική του ηλικία,που δεν ξέρουν να συντάξουν μία απλή πρόταση με υποκείμενο, ρήμα και αντικείμενο!Το βιβλίο αυτό ολοκληρώθηκε μέσα σε τρία χρόνια και η γραφή του είναι πολύ καλή, καλύτερη τολμώ να πω και από κάποιους "πρωτοκλασάτους" συγγραφείς που προβάλλονται κατά κόρον!
Ο Παύλος από τη μία χαμογελάει και ονειρεύεται,από την άλλη δακρύζει και καταριέται.Νιώθει να χάνει τον εαυτό του και τα λογικά του.
Μέσα από τις δικές του περιπέτειες, θυμήθηκα και κάποιες δικές μου.Οι συζητήσεις που είχε ο κεντρικός πρωταγωνιστής,μου θύμησαν κάποιες δικές μου που έκανα κάποτε με ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο.Αλλά πόσες φορές δεν είχαμε ταυτιστεί με τους ήρωες των βιβλίων και τα βιώματά τους;Πόσες φορές αυτοί οι ήρωες μας απέδειξαν πως δεν είναι μόνο χάρτινοι, αλλά μπορεί να "ζωντανέψουν" μπροστά μας;
Στο βιβλίο υπάρχουν στίχοι από ξένα κυρίως τραγούδια που άρεσαν στον Παύλο (και κάποια ελληνικά έντεχνα). Επειδή στο βιβλίο υπάρχουν και δάκρυα, και συγκίνηση,και χωρισμοί,και επειδή είμαι λάτρης του λαϊκού μας τραγουδιού,θα το συνοδεύσω με μια αγαπημένη λαϊκή μπαλάντα της Καίτης Γαρμπή που αγαπώ πολύ!
"Και να 'μουν δάκρυ σου εγώ
Μέσα στα μάτια σου να ζω
Να πέφτω όταν δακρύζεις
Και να 'μουν δάκρυ σου εγώ
Στο πρόσωπό σου να κυλώ
Τώρα που με χωρίζεις..."
https://youtu.be/
Ταιριάζει θεωρώ με το κλίμα του βιβλίου.
Και κάτι προσωπικό στον συγγραφέα• Γιάννη, συνέχισε το γράψιμο!
Το εξώφυλλο, απλό και σκοτεινό είναι κι' αυτό ταιριαστό με το θέμα που ασχολείται ο συγγραφέας.
(Κυκλοφορία: Μάρτιος 2017
Σελίδες:318)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου