Η τσιχλόφουσκα έχει σκάσει και εγώ έχω κλείσει την τελευταία σελίδα δαγκώνοντας τα χείλη, θέλοντας να τα ματώσω.
Νιώθω την ανάγκη να γράψω το τι ένιωσα αυτή τη στιγμή.
Η ψυχή μου έχει στραγγίξει ,έχει αδειάσει.
Νομίζω ότι πνίγομαι.
Αισθάνομαι ότι δεν υπάρχει αρκετό οξυγόνο γύρω μου.
Οι τοίχοι με πνίγουν.
Ασφυκτιώ.
Βυθίζομαι στο κενό.
Μία φωνή μου υπενθυμίζει ξανά και ξανά please mind the gap.
Η Ειρήνη Βαρδάκη ένα χρόνο μετά το Ανάρμοστον Εστί επιστρέφει με ένα συνταρακτικό ψυχολογικό θρίλερ που θα σας σοκάρει.
Θα σας συνθλίψει ψυχολογικά.
Αμείλικτο, σοκαριστικό, αδυσώπητο .
Η αποκαθήλωση της σύγχρονης κοινωνίας μέσα από την ωμή και ρεαλιστική πένα της Ειρήνης Βαρδάκη.
Κάπου εδώ νομίζω όλοι θα αναρωτιέστε και θα έχετε στα χείλη σας την ερώτηση εάν αυτό το βιβλίο είναι καλύτερο από τον Ανάρμοστον Εστί.
Ο Αριστοτέλης θα σας δώσει την απάντηση με την αρχή του προηγούμενου βιβλίου της.
Σε αυτό το βιβλίο δεν έμεινε τίποτα όρθιο.
Όλα έσπασαν και έγιναν θρύψαλα.
Ζωές και συνειδήσεις.
Αυτό το βιβλίο είναι ο ορισμός της τραγωδίας,την οποία είχα την εντύπωση ότι παρακολουθώ κλαίγοντας αναμένοντας καρτερικά τη λύτρωση.
«Ἔστιν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας, δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν»
Μια Ειρήνη Βαρδάκη διαφορετική που δεν χαρίζεται πουθενά και σε κανέναν.
Βγάζει το δίχτυ ασφαλείας και ρίχνει τον αναγνώστη στο κενό.
Με γλώσσα αδυσώπητα ωμή πού γίνεται λεπίδι καυτηριάζει την ροζ φούσκα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς ρετούς, χωρίς φίλτρα.
Αγγίζει θέματα που πονάνε και αιμορραγούν.
Τρεις γυναίκες.
Έμμα, Χριστίνα ,Φανή.
Τρεις τραγικές ιστορίες που αλληλοσυνδέονται φτιάχνοντας έναν επικίνδυνο ιστό που σε εγκλωβίζει στα δίχτυα του.
Η συγγραφέας του βιβλίου στήνει στον τοίχο τις ψεύτικες και εικονικές ζωές και τις εκτελεί χωρίς έλεος.
Βαδίζει επικίνδυνα σε ένα τεντωμένο σχοινί που συνδέει την ενδοοικογενειακή βία, τις πραγματικές αλήθειες που κρύβονται πίσω από τις ζωές που θέλουμε να δείχνουμε όλοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τον διαδικτυακό εκβιασμό .
Εννιά κεφάλαια θηλιά στο λαιμό και γροθιά στο στομάχι του αναγνώστη.
Με πρωτοπρόσωπη αφήγηση, με μικρές και σύντομες προτάσεις που αυξάνουν την ένταση και την αγωνία, ψυχογραφεί τους ήρωές της αλλά και μία ψεύτικη κοινωνία.
Δικάζει χωρίς έλεος την βία και την κακοποίηση.
Γίνεται τιμωρός, κριτής και εκδικητής.
Καθοδηγεί τον αναγνώστη σε επικίνδυνα μονοπάτια , σε μία ιστορία γεμάτη ανατροπές.
Μία έκρηξη συναισθημάτων μέχρι το τελικό και ανατρεπτικό φινάλε που με άφησε με ανοιχτό το στόμα και που σε καμία περίπτωση δεν μπορούσα να το φανταστώ.
Δεν είναι εύκολο να γράψεις ένα ψυχολογικό θρίλερ.
Δεν είναι εύκολο να μπορείς να καθοδηγείς την ψυχολογία του αναγνώστη.
Είναι πολύ δύσκολο και χρειάζεται ιδιαίτερη μαεστρία και προσοχή για να πετύχεις και να αναδείξεις τον ψυχισμό των ηρώων ,αγγίζοντας όμως ταυτόχρονα και την ψυχή του αναγνώστη.
Θέλει ιδιαίτερη δεξιοτεχνία να καταφέρνεις την τελική ανατροπή που θα αφήσει άφωνο τον αναγνώστη.
Για όλους τους παραπάνω λόγους νομίζω ότι η Ειρήνη Βαρδάκη είναι μοναδική σε αυτό το είδος.
Δεν θα πω τίποτα περισσότερο.
Θα πω μόνο πολλά συγχαρητήρια στην Ειρήνη.
Με καθήλωσε, ένιωθα τις ψυχικές μου δυνάμεις να με εγκαταλείπουν την ώρα που το διάβαζα, έκλαιγα χωρίς σταματημό για τα λάθη που κάνουμε εμείς οι γονείς , αγκάλιαζα τον γιο μου που με ρωτούσε γιατί κλαίω και τον κρατούσα σφιχτά,ήθελα να τον κλείσω μέσα σε μία γυάλα για να μην μπορεί να μου τον πειράξει και τον πληγώσει κανείς.
Θαύμασα που είχε το θάρρος να μιλήσει για όλη αυτή την ψεύτικη φούσκα που μας περιβάλλει.
Για όλους τους κινδύνους που καραδοκούν.
Ανοίξτε τα μάτια σας θέλω να φωνάξω.
Γυναίκες σπάστε τα δεσμά που σας κρατούν εγκλωβισμένες στην κόλαση.
Μην επιτρέπετε σε κανέναν να σας πληγώνει.
Γονείς να είστε σε επαγρύπνηση.
Διαβάστε το.
Όσοι είστε γονείς πάρτε βαθιές ανάσες και διαβάστε το.
Μία εικονική πραγματικότητα σε κατάρρευση.
Μια φούσκα που σκάει αφήνοντας γύρω της παντού συντρίμια.
Ένας συρμός που πέρασε πατώντας και λιώνοντας χιλιάδες ψεύτικες ζωές.
Please mind the gap.
Συνταρακτικό.
"Στις ζωές όλων μας θα μπουν χιλιάδες άνθρωποι.
Με κάποιους θα μοιραστείς σκέψεις, μήνες, χρόνια ολόκληρα.
Με κάποιους θα έρθεις κοντά, με κάποιους άλλους Θα χαθείς.
Άνθρωποι που σε αγάπησαν, σε μίσησαν ,σε πόνεσαν.
Άνθρωποι που σου έδωσαν ,άνθρωποι που σου πήραν.
Είμαι από εκείνες που ξεχνούν εύκολα.
Που αποκαλούν κάποιον συχνά με λάθος όνομα.
Όμως εκείνο τον άνθρωπο ,δεν θα τον ξεχνούσα ποτέ.
Τελικά η μνήμη... ξέρει και... χαρίζει".
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου