Ένα σπίτι στοιχειωμένο από την θλίψη.
Ένα σπίτι που μυρίζει απελπισία , θάνατο και που τα καλά κρυμμένα μυστικά κατοικούν στην σοφίτα της μνήμης , ανοίγει τις πύλες του και καλωσορίζει τους αναγνώστες σε έναν απόκρημνο όρμο και σε ένα μαγικό αλλά ταυτόχρονα και συγκινητικό ταξίδι.
Τυρρηνική Θάλασσα, νήσος Πόντζα 30-06-1979
Κάποτε είχα ακούσει τον πατέρα μου να λέει πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα στη ζωή.
Τίποτε... εκτός από τις τύψεις.
Κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει την αξία της ζωής ώσπου να νιώσει τη βρωμερή ανάσα του θανάτου να ψιθυρίζει το όνομά του.
Τα φαντάσματα που στοίχειωσαν τη νιότη μου θα με αφήσουν επιτέλους ελεύθερη.
Το όνομά μου είναι Εμμέλια και όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές θα είμαι ήδη νεκρή.
Οπισθόφυλλο και υπόθεση που σε ανατριχιάζει.
Τίτλος που σε ταξιδεύει και ένα εξώφυλλο που μαγνητίζει το βλέμμα σου και παραλύει τις αισθήσεις σου σε παγιδεύουν σε μια ιστορία από αυτές που σου μένουν αξέχαστες.
Που σε καταπίνουν ολοκληρωτικά.
Σε μαγεύουν αλλά και σε κάνουν να νιώθεις περήφανος ως αναγνώστης που τέτοια βιβλία βρήκαν το δρόμο τους ή τα έφερε η μοίρα στα χέρια σου.
Αν κάποιος μου έδινε αυτό το βιβλίο και είχε κρύψει το όνομα από το εξώφυλλο δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να φανταστώ ότι το όνομα που το υπογράφει είναι ελληνικό.
Ένα ατμοσφαιρικό ταξίδι στην γειτονική Ιταλία γεμάτο υπέροχες και γλαφυρές περιγραφές.
Λέξεις που γίνονται κόσμημα και φοβάσαι να τις αγγίξουν τα μάτια σου για να μην χάσουν την αύρα τους.
Την αξία τους αλλά και την γοητεία τους .
Αυτό το βιβλίο μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής.
Στέκεσαι μπροστά του και με ανοιχτό το στόμα θαυμάζεις κάθε σπιθαμή.
Κάθε χρώμα, κάθε συναίσθημα, κάθε πινελιά που έβαλε ο καλλιτέχνης συγγραφέας.
Βυθίζεσαι σιγά-σιγά σαν υπνωτισμένος στον καμβά που είναι ζωγραφισμένο το σπίτι των γλάρων.
Όλα ξεκινούν όταν ένας συγγραφέας ,ο Αντρέ Κολιάν, βυθισμένος στη θλίψη αλλά και παραδομένος στην έλλειψη της έμπνευσής του λαμβάνει μία πρόσκληση από μία άγνωστη αποστολέα για μία έκθεση ζωγραφικής και για ένα συγκεκριμένο έκθεμα.
Μπροστά στα μάτια του θα αρχίσει σιγά-σιγά να ξετυλίγεται το κουβάρι του παρελθόντος αλλά και της προσωπικής του ζωής.
Η Μαρία Καραγιάννη μπορώ πλέον να πω με σιγουριά καθώς διάβασα και τα δύο βιβλία της το ένα μετά το άλλο ότι είναι από αυτές τις περιπτώσεις που πρέπει να γίνουν παράδειγμα προς μίμηση για άλλους συγγραφείς.
Το σπίτι των γλάρων είναι από αυτά τα βιβλία που δεν θες να προσθέσεις αλλά ούτε να αφαιρέσεις τίποτα.
Από αυτά τα βιβλία που δεν μπορείς να τα κατατάξεις σε κανένα είδος.
Από αυτά τα βιβλία που έχουν μία αλλιώτικη αύρα και γοητεία.
Από τα μυθιστορήματα εκείνα που σαγηνεύουν από την πρώτη στιγμή.
Με φόντο τις πιο σκοτεινές σελίδες της πρόσφατης ιστορίας της Ιταλίας η συγγραφέας ζωγραφίζει με τα πιο αριστοτεχνικά χρώματα μία ιδιαίτερα συγκινητική, αξιοθαύμαστη αλλά και πανέξυπνη ιστορία για τη διαφθορά,την κατάχρηση εξουσίας αλλά και τον παντοτινό έρωτα.
Η γραφή της είναι τόσο ζωντανή ,τόσο άμεση τόσο περιγραφική, με μία υπέροχη λυρικότητα που ταξιδεύει τον αναγνώστη στην πανέμορφη Ιταλία μέσα από μία ιστορία γεμάτη μυστήριο.
Πλέκει αριστοτεχνικά σε ένα γαϊτανάκι αληθινά γεγονότα με τη μυθοπλασία δημιουργώντας ένα συνοθύλευμα συναισθημάτων.
Ένα βιβλίο πού θες να το διαβάσεις ξανά και ξανά για να χορτάσουν τα μάτια σου αλλά και όλες σου οι αισθήσεις την ομορφιά του.
Δεν θα σας πω τίποτα για την υπόθεση.
Μυστήριο, αστυνομική πλοκή ,αληθινά γεγονότα που θα σας συνεπάρουν, ήρωες που ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια σας, γραφή διεισδυτική που προκαλεί έκρηξη συναισθημάτων και ένα τέλος απίστευτο και από τα καλύτερα που έχω διαβάσει ποτέ σε βιβλίο , αποτελούν αυτό το συνταρακτικό μυθιστόρημα.
Μία ιστορία μοναδική.
Μία ιστορία από αυτές που δεν συναντάς συχνά σε βιβλία.
Ένα τέλος αριστουργηματικό αλλά και σπαρακτικά εξαίσιο.
Λυτρωτικό.
Σκοτεινό, ανατρεπτικό, ευρηματικό, αγωνιώδες, σοκαριστικό μυθιστόρημα.
Θα μπορούσα να πω χιλιάδες επίθετα για αυτό το βιβλίο.
Ήρωες που σου ματώνουν την καρδιά.
Απελπισία, εγκατάλειψη, μοναξιά
Μερικές φορές η μοναξιά μπαίνει τόσο βαθιά μέσα σου που σε στοιχειώνει.
Έτσι στοιχειώνει και αυτό το βιβλίο τον αναγνώστη.
Το μόνο που έχω να πω στη συγγραφέα εκτός από τα πολλά συγχαρητήρια μου είναι η Ευχή μου το Σπίτι των γλάρων να μη μείνει ποτέ Στη σκιά της σιωπής.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου